Winobluszcz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Winobluszcz, dzikie wino (Parthenocissus Planch.) – rodzaj silnie rosnących pnączy należących do rodziny winoroślowatych (Vitaceae). Obejmuje 13[4][5]–15[6] gatunków. Większość (10 z nich) występuje w Azji wschodniej i południowej od Pakistanu po Japonię[4] z centrum zróżnicowania w Chinach, gdzie obecnych jest 9, z czego 6 gatunków jest endemitami tego kraju[5]. W Ameryce Północnej występują trzy gatunki rodzime[6]. Rośliny te występują na terenach skalistych i w lasach, wspinając się w nich wysoko na drzewa[7].
Winobluszcz pięciolistkowy | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
winobluszcz | ||
Nazwa systematyczna | |||
Parthenocissus Planch. Monogr. Phan. 5: 447. Oct 1887[3] | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
Parthenocissus quinquefolia (L.) Planch[3] | |||
Synonimy | |||
| |||
| |||
|
Kilka gatunków wykorzystywanych jest jako pnące rośliny ozdobne[8], w wielu krajach dziczejąc, m.in. poza zasięgiem rodzaju w południowej i środkowej Europie oraz północno-zachodniej Afryce[4]. W Polsce występują w uprawie i jako zdziczałe: winobluszcz trójklapowy P. tricuspidata, winobluszcz pięciolistkowy P. quinquefolia i wyodrębniany z niego czasem winobluszcz zaroślowy P. inserta[9].