Zachar Szybieka
historyk białoruski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Zachar Szybieka?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Zachar Wasiljewicz Szybieka (biał. Заха́р Васі́льевіч Шыбе́ка, ros. Заха́р Васи́льевич Шибе́ко, Zachar Wasijewicz Szybieko, ur. 30 lipca 1948 w Osinówce na Białorusi) – białoruski historyk, doktor nauk historycznych, profesor.
Data i miejsce urodzenia |
30 lipca 1948 | ||
---|---|---|---|
Zawód, zajęcie |
historyk | ||
Narodowość |
białoruska | ||
Tytuł naukowy |
profesor | ||
Uczelnia | |||
Wydział |
Katedra Historii Białorusi i Świata | ||
|
Urodził się 30 lipca 1948 we wsi Osinówka, w sielsowiecie bielickim rejonu sienneńskiego obwodu witebskiego. W 1972 ukończył studia na Wydziale Historycznym Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego im. Włodzimierza Lenina. Pięć lat później obronił dysertację kandydacką. W 1998 uzyskał stopień doktora nauk, a od 2003 legitymuje się tytułem profesorskim.
Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel historii (1972–1974), później został zatrudniony jako pracownik naukowy w Instytucie Historii Akademii Nauk Białoruskiej SRR (1974–1991). Od 1991 do 1998 stał na czele Wydziału Białorusoznawstwa Narodowego Centrum Naukowo-Oświatowego im. Franciszka Skaryny.
W 1999 uzyskał nominację na dyrektora Narodowego Muzeum Historii i Kultury Białorusi.
Od 2000 zatrudniony w Katedrze Historii Białorusi i Świata Białoruskiego Państwowego Uniwersytetu Ekonomicznego[1]. Od września 2001 do września 2002 pełnił obowiązki redaktora naczelnego czasopisma Spadczyna (Dziedzictwo).
7 czerwca 2012 roku Zachar Szybieka opuścił Białoruś, aby ze swoją partnerką na stałe zamieszkać w Izraelu[2].
Zajmuje się naukowo historią Mińska II połowy XIX i początku XX wieku, miastami Białorusi od 1861 do 1904 roku, białoruskim ruchem narodowym XIX i XX wieku[3].
Ma na swoim koncie ponad 200 publikacji naukowych. Za książkę poświęconą historii Białorusi XIX i XX wieku uzyskał w 2001 nagrodę "Przeglądu Wschodniego" oraz nagrodę im. Franciszka Bohuszewicza Białoruskiego PEN-Clubu (2003).
Jest członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Białorutenistów (Miżnarodnaja asacyjacyja biełarusistau) oraz Białoruskiego Towarzystwa Historycznego (Biełaruskaje histarycznaje tawarystwa).