Zajazd Prowansalski

Zajazd Prowansalski (malt. Berġa ta’ Provenza, ang. Auberge de Provence) – jest jednym z ośmiu, zbudowanych na terenie Valletty, miejsc zamieszkania rycerzy zakonnych kawalerów maltańskich zajazdów z tzw. langues (grup językowych). Został zbudowany dla rycerzy z Prowansji^[1][2].

Zajazd Prowansalski

nr rej. 01135
Państwo	Malta
Miejscowość	Valletta
Adres	Triq ir-Republika
Styl architektoniczny	barok, manieryzm
Architekt	Girolamo Cassar
Kondygnacje	3
Rozpoczęcie budowy	1574[1]
Pierwszy właściciel	Joannici
Obecny właściciel	Rząd Malty
Położenie na mapie Malty Zajazd Prowansalski
Położenie na mapie Morza Śródziemnego Zajazd Prowansalski
35°53′51,0″N 14°30′40,5″E

Zajazd Prowansalski jest położony przy ulicy Triq ir-Republika, w sąsiedztwie kościoła św. Franciszka z Asyżu^[3] oraz kościoła św. Barbary^[4].

Historia

Budynek został zaprojektowany przez Girolama Cassara, maltańskiego architekta i inżyniera wojskowego, który w okresie od lat 60. do 80. XVI wieku zaprojektował oraz nadzorował budowę kilkudziesięciu najważniejszych budynków w stolicy Malty m.in. Pałac Wielkiego Mistrza, konkatedrę świętego Jana oraz Verdala Palace w Siġġiewi^[5]. Jego budowę zakończono w 1571 lub na przełomie 1574/1575 roku. W 1638 roku budynek został gruntownie przebudowany i rozbudowany. Dziewięć kwadratowych pokoi oraz wejście do budynku są śladami tej przebudowy^[3]. Zajazd służył zakonowi do momentu francuskiej okupacji Malty w roku 1798, kiedy to został przejęty przez wojska Napoleona i stał opuszczony przez dwa lata. W 1800 roku po zajęciu wyspy przez Brytyjczyków obiekt pełnił różne funkcje, był m.in. hotelem i koszarami wojskowymi. W 1826 roku część budynku została przekazana nowo utworzonemu The Malta Union Club skupiającego oficerów i cywilów służących na Malcie^[6]. W czasie II wojny światowej nie uległ większym uszkodzeniom. Szczególnie warty uwagi jest zachowany w oryginalnym stanie, położony na pierwszym piętrze, wielki salon, który służył jako refektarz i miejsce spotkań rycerzy. Jego sufit zdobiony jest malowidłami oraz kasetonami sufitowymi.

Od 1955 roku budynek jest siedzibą otworzonego w 1958 roku National Museum of Archaeology Malty^[7]. Muzeum zostało oficjalnie otwarte w styczniu 1958 roku przez minister edukacji, panią Agathę Barbarę^[8]. Obiekt został wpisany na listę National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands pod numerem 01135^[1].

Przypisy

1. Auberge de Provence. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-20]. (ang.).
2. Praca zbiorowa: Malta. Warszawa: Mediaprofil Sp. z o.o., 2006, s. 154, seria: „Podróże marzeń”. ISBN 83-60174-18-0.
3. the auberge de provence. Angelfire.com. [dostęp 2014-12-20]. (ang.).
4. Church of St. Barbara. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2015-02-21]. (ang.).
5. the maltese architect gerolamo cassar. Angelfire.com. [dostęp 2014-12-20]. (ang.).
6. The Malta Union Club History. The Malta Union Club. [dostęp 2014-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-25)]. (ang.).
7. National Museum of Archaeology. Heritage Malta. [dostęp 2014-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-17)]. (ang.).
8. Auberges in Valletta, Auberge De Provence. Maltese History @ Heritage. [dostęp 2014-12-20]. (ang.).