Zamek w Płakowicach
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamek w Płakowicach – zabytkowy[2] zamek w Płakowicach, części Lwówka Śląskiego, w województwie dolnośląskim, powiecie lwóweckim, w gminie Lwówek Śląski (obecnie Płakowice są częścią Lwówka Śląskiego).
nr rej. A/5505/274 z 11.05.1951 | |
Widok zamku | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres |
ul. Pałacowa 4 |
Typ budynku | |
Styl architektoniczny | |
Kondygnacje |
3 |
Rozpoczęcie budowy |
1550 |
Ukończenie budowy |
1563 |
Ważniejsze przebudowy |
XVIII i XIX wiek, 1998 |
Pierwszy właściciel |
Rumpold von Talkenberg |
Kolejni właściciele |
Ramfald Talkenberg, Magdalena von Schaffgotsch z domu Raussendorf, August Ludwig von Nostitz |
Obecny właściciel |
1992 – Chrześcijański Ośrodek „Elim” Kościoła Baptystów |
Plan budynku | |
Położenie na mapie Lwówka Śląskiego | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego | |
Położenie na mapie gminy Lwówek Śląski | |
51°06′56,084″N 15°36′55,796″E |
Jedna z największych renesansowych budowli obronnych na Śląsku.
Pierwszy dwór obronny istniał w miejscu dzisiejszego pałacu w 1480 roku[3]. Budowę większego zamku rozpoczął w 1550 r. Rumpold Talkenberg z Podskala, który projekt zlecił włoskiemu architektowi Franciszkowi Parrowi[3]. Budowa głównego budynku trwała do 1558 roku, a wykończenia do 1563 roku[3]. W trakcie budowy powstała trójskrzydłowa budowla z niewielkim dziedzińcem z krużgankami[3]. Była to największa na Śląsku budowla obronna w XVI wieku. Na przełomie XV i XVI w. Płakowice stały się własnością rodu von Schaffgotsch, ponieważ Magdalena von Talkenberg, ostatnia przedstawicielka rodu, wyszła za Caspara von Schaffgotsch i wniosła mu majątek w wianie. Przebudowy dokonano dwukrotnie – w XVIII i XIX w. W XVIII w. właścicielem dóbr był Otto von Hochberg. W czasie wojen napoleońskich zamek został uszkodzony[3]. Francuzi ograbili i zniszczyli bibliotekę i cenne zbiory malarstwa[4]. Ostatnim prywatnym właścicielem był August Ludwig von Nostitz-Rieneck, od którego zamek odkupiła w 1824 roku rejencja legnicka z przeznaczeniem na szpital psychiatryczny. W trakcie przebudowy usunięto z wnętrz liczne zdobienia, kominki, kartusze i portale. Szpital funkcjonował do 1945 roku. W tym czasie w placówce Niemcy dokonywali eutanazji na chorych w pobliskim pawilonie, a ciała palono w krematorium. Po 1945 r. w zamku mieściła się w pałacu jednostka wojskowa. W latach 1954–1956 zamek był jeszcze w dość dobrym stanie. W latach 1952–1959 na terenie tym znajdował się ogromny ośrodek „Dom Dziecka” w którym było około 1000 dzieci koreańskich i ponad 200 dzieci polskich przywiezionych tu w 1954 roku z całej Polski[5]. W latach 1966–1974 budynek przejmuje batalion wojsk Obrony Terytorialnej Kraju JW 22-23. Do dziś o ich obecności przypominają napisy na ścianach dziedzińca „DO USTĘPU” i „DYŻURNY GOSPODARCZY”. W 1967 roku zamek został częściowo odrestaurowany[3]. Po opuszczeniu przez wojsko zamek zaczął podupadać. Od 1992 roku należy do Chrześcijańskiego Ośrodka „Elim” Kościoła Baptystów i poddawany jest intensywnemu remontowi[6].
Budowla składa się z trzech dwukondygnacyjnych skrzydeł okalających wewnętrzny dziedziniec krużgankami, których arkady wsparte są na jońskich kolumnach[3]. W narożach znajdują się schody. Od czwartej strony zamknięty jest murem kurtynowym[3]. Na dziedziniec prowadzi brama wjazdowa z portalem, przed którą znajduje się kamienny most przerzucony przez fosę obronną[3]. W lewym narożniku portalu znajduje się medalion z podobizną Rampolda von Talkenberg[3]. Zachowały się także renesansowe zdobienia fasad[7].
Bramę na dziedziniec ozdobiono portalem o wysokości sięgającej drugiego piętra. W narożnikach umieszczono medaliony przedstawiające Rampolda von Talkenberg i jego żonę. W części centralnej znajduje się podwójny fryz heraldyczny z kartuszami rodów:
Na portalu umieszczono następujące napisy:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.