Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Świadkowie Jehowy w Indiach
chrześcijańska społeczność religijna w Indiach Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Świadkowie Jehowy w Indiach – społeczność wyznaniowa w Indiach, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 57 795 głosicieli, należących do 999 zborów[a][b][1][2]; duża część z nich mieszka w stanie Kerala[c][3]. W 2023 roku na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej zgromadziło się 166 521 osób[1]. Działalność miejscowych głosicieli koordynuje Biuro Oddziału w Rajanukunte koło Bangalore[4].
Biuro Oddziału w Indiach
Remove ads
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
Początki
Działalność ewangelizacyjna Badaczy Pisma Świętego (jak do 1931 roku nazywali się Świadkowie Jehowy) została rozpoczęta na terenie dzisiejszych Indii w roku 1905[3][5][2]. Wtedy to student hinduski S.P. Devasahayam (dla uproszczenia nazwany „Davey”), przebywający w Stanach Zjednoczonych, udał się na wykład biblijny C.T. Russella, prezesa Towarzystwa Strażnica i zainteresował się tym wyznaniem. Wkrótce powrócił do Madrasu, gdzie organizował tzw. grupowe studia biblijne, których liczba wynosiła 40. W tym samym okresie inny Hindus – A.J. Joseph, należący wtedy do Kościoła anglikańskiego, otrzymał pocztą książkę Russella „Pojednanie człowieka z Bogiem”, która zrobiła na nim wielkie wrażenie. Wraz ze swoim ojcem i kuzynem, zaczęli informować mieszkańców południowo-zachodnich Indii o nowo poznanej religii[6].
W roku 1912 Indie odwiedził C.T. Russell i przemawiał w takich miastach jak: Trivandrum, Nagarkoil, Kottarakkara, Keszaw Puram, Visakhapatnam, Kalkuta, Madras, Benares, Lucknow, Bombaj. Russell zadbał o to, by niektóre publikacje Towarzystwa Strażnica przełożono na języki: hindi, gudżarati, malajalam, marathi, telugu i tamilski. Później także na inne języki rodzime. Większość tych publikacji drukowano za oceanem i przywożono statkami[6]. Spotkał się też z Adavimannathem J. Josephem, który w rezultacie rozmów z Russellem został pełnoczasowym głosicielem Królestwa[6][7]. Tłumaczył on publikacje Świadków Jehowy na język malajalam, którym posługuje się znaczna część Świadków Jehowy w Indiach[3]. W roku 1924 sam wyruszył w 5800-kilometrową podróż po Indiach, wygłaszając wykłady biblijne[6]. W roku 1914 w Indiach działało czterech kaznodziejów Towarzystwa Strażnica[8].
W 1916 roku w Indiach rozpoczęto wyświetlanie Fotodramy stworzenia oraz jej skróconej wersji pt. Dramat Eureka.
W 1926 roku na całym obszarze dzisiejszych Indii było mniej niż 70 głosicieli[3]. W lipcu 1926 roku przybył do tego kraju – jako misjonarz – pochodzący z Wielkiej Brytanii Edwin Skinner[9], który przez następne 50 lat był tam koordynatorem powstałego wówczas Biura Oddziału. Indyjskie Biuro początkowo nadzorowało działalność ewangelizacyjną w Indiach, na Cejlonie, w Persji, Afganistanie i Birmie. Wraz z Edwinem Skinnerem przybył także jako misjonarz George Wright. Wkrótce obaj nadzorowali działalność głosicieli w Indiach, na Cejlonie, w Persji, Afganistanie i Birmie[3]. Skinner odbywał liczne podróże misyjne po całym kraju – najpierw koleją, a potem specjalnie przystosowanym do tego samochodem[6]. Początkowo głoszono głównie anglojęzycznym wyznawcom chrześcijaństwa[3]. W 1928 roku 54 głosicieli z Trawankoru w Kerali, zorganizowało 550 zebrań publicznych, z których skorzystało około 40 000 osób.
W roku 1929 przybyło do Indii czterech kolejnych głosicieli z Wielkiej Brytanii. Trzech dalszych dotarło z Anglii do Bombaju w roku 1931. Podejmowali oni liczne wyprawy w różne rejony kraju, rozprowadzając publikacje religijne w j. angielskim i językach miejscowych, na które je tłumaczyli.
W roku 1938 w całym kraju było 273 głosicieli (w tym 18 pionierów) w 24 zborach[3].
W roku 1940 Claude Goodman, misjonarz pochodzący z Wielkiej Brytanii[9], poświęcił kilka miesięcy, żeby zainstalować maszynę drukarską i zapoznać się z jej obsługą, a kiedy już wszystko było gotowe, policjanci nasłani przez miejscowego maharadżę zarekwirowali urządzenia, a starannie posortowane czcionki – wymieszali[10]. W tym samym roku skonfiskowano także prasę drukarską w Trivandrum, a 14 czerwca 1941 roku władze kolonialne wydały zarządzenie, zabraniające Świadkom Jehowy drukowania ich literatury oraz sprowadzania wydawnictw Towarzystwa do Indii i na Cejlon. 9 grudnia 1944 roku zakaz ten został oficjalnie uchylony[3].
Rozwój działalności
Działalność misjonarska
W roku 1947 do Indii przybyli pierwsi misjonarze – absolwenci Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead[6]. Wkrótce przybyło kolejnych dziesięciu, a w następnych latach – wielu innych[3][11]. W Tiruchirapalli otwarto jeden z domów misjonarskich. W związku z planowanym ogólnoświatowym rozwojem działalności Indie odwiedził również prezes Towarzystwa Strażnica, Nathan H. Knorr[12]. W 1949 roku liczba głosicieli wynosiła 293, rok później 400, w roku 1951 – 500, a w roku 1957 – 1000.
Na początku lat 50. XX wieku w Bombaju utworzono pierwszy zbór Świadków Jehowy, posługujących się językiem kannada. Pod koniec lat 50. w wielu miejscach w kraju wyświetlano publicznie film Społeczeństwo Nowego Świata w działaniu[13].
W 1955 roku Dick Cotterill, absolwent Szkoły Gilead, został mianowany pierwszym nadzorcą obwodu w Indiach. Pełnił tę służbę aż do śmierci w roku 1988. W grudniu 1956 roku Nathan H. Knorr i Frederick W. Franz brali udział w zgromadzeniu w Bombaju, na które przybyło 1080 osób, a 65 zostało ochrzczonych[14]. W roku 1957 pionierzy specjalni rozpoczęli działalność w języku konkani, dwa lata później powstał pierwszy zbór w tym języku[15]. W roku 1960 po raz pierwszy powołano nadzorcę okręgu[3]. Od roku 1966 obowiązuje zakaz przyjazdu do Indii zagranicznych misjonarzy Świadków Jehowy[3].
Drukowanie publikacji
Na początku lat 60. XX wieku rząd indyjski wprowadził zakaz wwożenia wydawnictw religijnych w językach swego kraju, dlatego indyjscy Świadkowie Jehowy zaczęli drukować swoje publikacje na miejscu, w Indiach. Przez wiele lat korzystano w tym celu z usług drukarni komercyjnych[6].
Kongresy
W 1956 roku w Bombaju odbyło się zgromadzenie.
W 1963 roku New Delhi było jednym z 27 miast kongresowych okołoziemskiego zgromadzenia pod hasłem „Wiecznotrwała dobra nowina”[16]. W dniach 6–11 sierpnia przybyli na zgromadzenie w tym mieście delegaci z 27 krajów, obecnych było 1296 osób, a 44 ochrzczono[17][18]. W dniach 22–25 sierpnia program zgromadzenia przedstawiono również w mieście Coimbatore, gdzie obecnych było 365 osób, z których 14 ochrzczono[17][19].
W roku 1973 w Madrasie odbył się kongres pod hasłem „Boskie zwycięstwo”. 7 marca 1978 roku prawnie zarejestrowano oddział Towarzystwa Strażnica w Indiach[2]. W dniach od 4 do 8 października 1978 roku w Bombaju odbył się kongres pod hasłem „Zwycięska wiara”.
W 1989 roku w 21 kongresach pod hasłem „Prawdziwa pobożność” zorganizowanych w 10 językach uczestniczyło ponad 15 tysięcy osób, a 545 z nich zostało ochrzczonych.
Kongresy regionalne odbywają się w 18 językach.
Zamach bombowy
29 października 2023 roku dokonano zamachu bombowego podczas kongresu regionalnego pod hasłem „Okazujcie cierpliwość!” zorganizowanego w Zamra International Convention Centre w Kalamassery koło Koczin. Osiem osób zginęło, a co najmniej 55 osób zostało rannych.
4 listopada 2023 roku indyjskie Biuro Oddziału zorganizowało specjalne spotkanie dla 21 zborów uczestniczących w kongresie, na którym doszło do eksplozji. Z programu w miejscowej Sali Królestwa skorzystało prawie 200 osób, a kolejnych 1300 osób za pośrednictwem wideokonferencji, nagranie udostępniono też rannym osobom, które pozostały w szpitalu[20][21][22][23].
Wzrost liczby głosicieli
W 1959 roku było 1514 głosicieli[13], a w 1963 roku – 2000. W 1981 roku liczba indyjskich Świadków Jehowy przekroczyła 5000 osób.
W 1990 roku mniej więcej połowa głosicieli posługiwała się językiem malajalam[3]. W 2009 roku przekroczono liczbę 30 tysięcy głosicieli[24], a w roku 2014 – 40 tysięcy[25].
W 2002 roku ogólnokrajowa telewizja wyświetliła film zrealizowany przez Świadków Jehowy Biblia – jej siła oddziaływania[26]. W latach 2004–2014 zbudowano 168 Sal Królestwa[27].
W 2020 roku liczba głosicieli wyniosła 53 105[28].
Filia Szkoły Gilead
W roku 1983 w indyjskim Biurze Oddziału zorganizowano dwa dziesięciotygodniowe kursy filii Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead, z udziałem 46 studentów – pionierów specjalnych[6].
Akcje pomocy humanitarnej
W październiku 2013 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez cyklon Phailin[29].
W 2015 roku jako jedni z pierwszych zorganizowali pomoc dla poszkodowanych przez trzęsienie ziemi w Nepalu[30][31].
W sierpniu 2017 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez osuwiska w południowo-zachodnich Indiach[32][30], we wrześniu 2017 roku przez powodzie[33], a w listopadzie 2018 roku przez cyklon Gaja[34].
W 2020 roku w związku z pandemią COVID-19 powołano Komitety Pomocy Doraźnej, które najbardziej potrzebującym dostarczają żywność i podstawowe lekarstwa oraz pomagają znaleźć szpitale, w których są wolne łóżka[35].
Sytuacja prawna
11 sierpnia 1986 roku indyjski Sąd Najwyższy orzekł, że nie można zmuszać dzieci Świadków Jehowy do śpiewania hymnu państwowego[36][37][38]. Orzeczenie to weszło do programu nauki na zajęciach z prawa konstytucyjnego na wydziałach prawa. Wciąż odwołują się do niego periodyki prawnicze i artykuły prasowe, uznając ten słynny wyrok za precedens w kwestii tolerancji w Indiach[39][40].
W ostatnich latach indyjscy głosiciele padali ofiarą ataków. Dochodzi do przypadków pobicia i gróźb pozbawienia wolności, przy braku reakcji ze strony policji. W wielu rejonach kraju dochodziło do publicznego palenia literatury religijnej. Świadkowie Jehowy są również niejednokrotnie aresztowani za swą działalność religijną[41][42][43][44].
27 stycznia 2014 roku Państwowa Komisja Praw Człowieka Stanu Karnataka potwierdziła, że policja naruszyła prawa wolności wyznania Świadków Jehowy i zasądziła dla nich odszkodowania pieniężne[45][2].
Wydawanie publikacji w miejscowych językach
W 1974 roku w języku konkani wydano Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata (Nowy Testament), a w roku 2006 — całą Biblię[15].
W 2009 roku wydano Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata (Nowy Testament) w języku hindi, kannada, malajalam i tamilskim, a w 2011 roku w języku pendżabskim.
W 2015 roku wydano Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata (Nowy Testament) w języku urdu, a w 2016 roku w języku gudżarackim, marackim i telugu oraz pełne wydanie Biblii w tym przekładzie w języku hindi, malajalam i tamilskim.
Od 2016 roku regularnie ukazują się publikacje w języku orija[46].
14 kwietnia 2018 roku opublikowano wydanie Ewangelii według Marka w Przekładzie Nowego Świata w indyjskim języku migowym[47]. Wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich (Nowy Testament) w tym języku ogłoszono 30 stycznia 2022 roku[48].
25 października 2019 roku na kongresie regionalnym pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!” w Hajdarabadzie ogłoszono wydanie Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata w języku telugu, którym posługuje się około 6000 głosicieli w Indiach. Na kongresie było obecnych 8868 osób[49].
Od 2020 roku ukazują się regularnie publikacje w języku manipuri w alfabecie łacińskim[46].
5 lipca 2020 roku członkowie indyjskiego Komitetu Oddziału ogłosili w dwóch nagranych wcześniej przemówieniach wydanie Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata w języku marackim oraz Chrześcijańskich Pism Greckich (Nowy Testament) w języku bengalskim. W związku z pandemią COVID-19 zorganizowano specjalne zebrania w trybie wideokonferencji. Z programu w języku bengalskim skorzystało przeszło 1200 głosicieli posługujących się tym językiem, w Indiach oraz w Bangladeszu[50]. 25 października 2020 roku ogłoszono w nagranym wcześniej przemówieniu wydanie Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata w języku gudżarackim, kannada (którym posługuje się ponad 2800 głosicieli) i pendżabskim. W związku z pandemią COVID-19 zorganizowano specjalne zebranie w trybie wideokonferencji[51]. 27 czerwca 2021 roku ogłoszono w nagranym wcześniej przemówieniu wydanie Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata w języku tamilskim (w alfabecie łacińskim). W związku z pandemią COVID-19 zorganizowano specjalne zebranie w trybie wideokonferencji, transmitowany do tamilskojęzycznych Świadków Jehowy mieszkających w 16 różnych krajach. Językiem tym posługuje się 20 500 głosicieli należących do 334 zborów i 32 grup[52]. 27 marca 2022 roku ogłoszono w nagranym wcześniej przemówieniu wydanie Biblii — Ewangelii według Mateusza w języku konkani (w alfabecie łacińskim). W związku z pandemią COVID-19 zorganizowano specjalne zebranie w trybie wideokonferencji, z którego skorzystało około 600 osób. Językiem tym posługuje się 442 głosicieli należących do 7 zborów[15].
We wrześniu 2021 roku ukazały się filmy w języku tulu[53] oraz publikacje w języku kaććhi[54], w listopadzie 2021 roku w języku nancowry[55], w grudniu 2021 roku w języku kokborok[56], w styczniu 2022 roku w języku mandeali[57] oraz w języku naga (angami)[58], a w kwietniu 2022 roku w języku mewari[59].
Poza tym działa 11 Biur Tłumaczeń, w których tłumaczy się publikacje na 36 języków[27][13][60][61].
28 maja 2023 roku w Duliajan (stan Asam) podczas specjalnego programu ogłoszono wydanie Biblii — Ewangelii według Mateusza w języku asamskim. Z programu tego skorzystało 279 osób. Językiem tym posługuje się 162 głosicieli należących do 8 zborów[62].
10 listopada 2023 roku podczas kongresu regionalnego pod hasłem „Okazujcie cierpliwość!” w Port Blair ogłoszono wydanie Biblii — Ewangelii według Mateusza w języku nikobarskim. Z programu skorzystało 180 osób. Językiem tym posługuje się około 130 głosicieli[63].
17 listopada 2023 roku podczas kongresu regionalnego pod hasłem „Okazujcie cierpliwość!” w mieście Margao ogłoszono wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata w języku konkani (alfabet łaciński). Z programu skorzystało 413 osób. Językiem tym posługuje się około 400 głosicieli w 7 zborach[64].
Zebrania zborowe odbywają się m.in. w językach: angielskim, asamskim, bengalskim, garo (achik), gudżarackim, hindi, indyjskim migowym[65], kannada, khasi, konkani (pismo dewanagari), konkani (alfabet kannada), konkani (alfabet łaciński), luszei, malajalam, manipuri, marackim, naga, nepalskim, nikobarskim[66], orija, sadri, santali (pismo dewanagari), tamilskim i telugu.
Delegacje kongresowe
W lipcu 2018 roku delegacja z Indii brała udział w kongresie specjalnym pod hasłem „Bądź odważny!” w Kolombo w Sri Lance[67], a w 2019 roku w kongresie międzynarodowym pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!” w Australii, Kanadzie, Portugalii i Stanach Zjednoczonych[68]. W 2024 roku delegacje z Indii brały udział w kongresach specjalnych pod hasłem „Głośmy dobrą nowinę!” w Chile i Stanach Zjednoczonych[69].
Biuro Oddziału
W latach 1978–1984 na południe od Bombaju, w podgórskiej miejscowości Lonavla wybudowano nowe Biuro Oddziału Towarzystwa Strażnica, wraz z drukarnią[6].
W marcu 2002 roku uruchomiono nowe Biuro Oddziału, wraz z dużą drukarnią, w Yelahanka koło Bangalore (uroczyście otwarte 7 grudnia 2003).
W 2019 roku Biuro Oddziału przeniesiono do nowo zakupionych budynków w Rajanukunte[70].
W indyjskim Biurze drukuje się publikacje w 24 językach. Literatura biblijna jest następnie rozsyłana do różnych części Indii oraz do 9 innych krajów[4].
Remove ads
Statystyki
Liczba głosicieli (w tym pionierów)
Dane na podstawie oficjalnych raportów o działalności[71]:
- najwyższa liczba głosicieli osiągnięta w danym roku służbowym[d] (liczby nad słupkami na wykresie)
- przeciętna liczba pionierów w danym roku służbowym (ciemniejszym odcieniem, liczby na słupkach wykresu; od roku 2017 tylko pionierów pełnoczasowych, bez pomocniczych)
Wartości opisów na wykresie podano w tysiącach:
Remove ads
Uwagi
- Zbory i grupy posługujące się językami używanymi w Indiach (oprócz j. angielskiego) działają również w Australii, Austrii, Bangladeszu, Barbadosie, Belgii, Brazylii, Chile, Curaçao, Cyprze, Fidżi, Francji, Gruzji, Hiszpanii, Holandii, Hongkongu, Jamajce, Japonii, Kanadzie, Korei Południowej, Malezji, Niemczech, Nikaragui, Nowej Zelandii, Pakistanie, Portugalii, Rosji, Sint Maarten, Sri Lance, Stanach Zjednoczonych, Szwajcarii, Ukrainie, Włoszech, Wielkiej Brytanii i w Zambii.
- W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje. Do 31 grudnia 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
- Około 2007 roku w stanie Kerala były 132 zbory („Przebudźcie się!”, kwiecień 2008, s. 25). Ponadto znaczna liczba Świadków Jehowy żyła w Bombaju – ponad 20 zborów, ponad 1700 głosicieli („Przebudźcie się!”, czerwiec 2007, s. 22).
- Rok służbowy liczony jest od września do sierpnia następnego roku kalendarzowego.
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads