1 Pułk Inżynieryjny (WP na Wschodzie)

1 Pułk Inżynieryjny (1 pinż) – oddział inżynieryjny Wojska Polskiego na Wschodzie.

Sformowany jako oddział techniczny I Korpusu Polskiego w sierpniu 1917. Latem 1918 rozwiązany. Większość żołnierzy i oficerów powróciła do kraju, gdzie włączyła się do organizowanych jednostek saperskich Wojska Polskiego.

Zobacz też: 1 Pułk Inżynieryjny.

1 Pułk Inżynieryjny

Historia
Państwo	Republika Rosyjska
Sformowanie	1917
Rozformowanie	1918
Dowódcy
Pierwszy	ppłk Bolesław Jaźwiński
Ostatni	kpt. Jan Skoryna
Działania zbrojne
I wojna światowa Wojna domowa w Rosji
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	saperzy
Podległość	I Korpus Polski

Formowanie i zmiany organizacyjne

Pułk został sformowany^[a] jako oddział techniczny w składzie I Korpusu Polskiego w sierpniu 1917. Jego organizację rozpoczęto 24 lipca w Żydkowicach koło Łunińca, na mocy rozkazu dowódcy I Korpusu. Pierwszym dowódcą był ppłk Bolesław Jaźwiński^[b], a zastępcą kpt. Jan Skoryna, który faktycznie organizował pułk. 27 sierpnia 1917 pułk został przedyslokowany do Dubrowy pod Orszą, gdzie rozpoczęła się jego dalsza organizacja i szkolenie^[1]. 1 listopada 1917 pułk liczył 30 oficerów i ok. 600 szeregowych. W końcu grudnia 1917, po zakończeniu całkowitej organizacji, jednostka została przeniesiona do rejonu Uborek - Łapicz. Oddział liczył wówczas 1100 żołnierzy. 13 stycznia 1918 pułk rozpoczął przebazowanie w kierunku Bobrujska. Po trzech dniach marszu dyslokowano go w Twierdzy Bobrujsk. Po zmianie dyslokacji dowódcą pułku został kpt. Skoryna^[c][d] Niektóre pododdziały pułku brały udział w walkach z oddziałami Armii Czerwonej. W okresie od marca do maja 1918 r. oddziały Korpusu w tym i 1 pinż znalazły się pod zwierzchnictwem politycznym Rady Regencyjnej i rozkazami dowództwa niemieckiego. W tym okresie zorganizowano w pułku szkołę podoficerską saperów pod dowództwem por. Wacława Damrosza oraz szkołę telegraficzną pod dowództwem ppor. Miączyńskiego. Do składu pułku dołączono dywizyjne kompanie inżynieryjne: pierwszą i trzecią.

6 lipca 1918 1 pinż rozwiązano, a część stanów osobowych udała się na Murmań. większość żołnierzy i oficerów powróciła do kraju, gdzie włączyła się do organizowanych jednostek saperskich Wojska Polskiego.

Struktura organizacyjna i obsada personalna

I Korpus Polski w Rosji - grupa oficerów 1 pułku inżynierii, Bolesław Jaźwiński stoi 4. z prawej; Bobrujsk 1918

dowództwo

• dowódca - płk Bolesław Jaźwiński
• zastępca dowódcy - kpt. Jan Skoryna
• dowódca saperów - kpt. Jerzy Salecki
• adiutant - ppor. Nowakowski

batalion saperów

• dwie kompanie saperów
• kompania mostowa - Stanisław Arczyński

batalion techniczny – kapitan Stanisław Magnuszewski, podkapitan Wacław de Lippe-Lipski

• dwie kompanie telegraficzne
• kompania reflektorów – podkapitan Artur Czesław Kronenberg, ppor. Witwicki

kompania gospodarcza
szkoła podoficerska
szkoła analfabetów

Oficerowie pułku

• kapitan - Roman Bolesław Ciborowski
• kapitan - Artur Górski
• porucznik - Witold Butler
• podporucznik - Tadeusz Kossakowski
• chorąży - ks Józef. Drucki-Lubecki

Kawalerowie Wstęgi Amarantowej
Na mocy rozkazu dowódcy I Korpusu Polskiego z 19 marca 1918 udekorowani zostali za waleczność[2][3]
podkpt. Stanisław Magnuszewski	urzędnik Wacław Brzozowski	saper Szczepan Jaroszewski
saper Potapowicz	ppor. Stanisław Perko	ppor. Antoni Wejtko
urzędnik Kwiatkowski	st. podof. Walenty Szydłowski	st. podof. Józef Sempolski
st. podof. Stanisław Ławniczak	st. podof. Stanisław Szymko	st. podof. Bolesław Gertner
st. podof. Józef Siwak	st. podof. Józef Strzelecki	mł. podof. Sylwester Stawski
mł. podof. Józef Lubański	mł. podof. Aleksander Szemiot	mł. podof. Leon Udymowicz
mł. podof. Tomasz Kniaź	mł. podof. Rajmond Boski	saper Józef Kicieliński
saper Tomasz Seniuch	rysownik Wacław Barański	rysownik Mieczysław Wienzekowski
pisarz Jan Pastuszak	pisarz Władysław Sobański	mł. podof. Albert Siecheń
mł. podof. Stanisław Szmurewicz	saper Polikarp Klonowski	saper Julian Czarnocki
saper Józef Wronak	saper Jan Rongol	chor. Stefan Roeger
saper Antoni Siekienniak	saper Paweł Kałaniec

Uwagi

1. W rozkazie do Korpusu za Nr. 19 § 4 z dnia 2 września 1917 roku: „P. ob. korpusowego inżyniera podpułkownik Bolesław Jaźwiński doniósł, że 5 sierpnia objął on urząd inżyniera korpusowego i jednocześnie przystąpił do formowania I-go pułku inżynieryjnego i kompanii inżynieryjnych przy dywizjach".
2. Rozkazem do Armii i Marynarki nr 37 z dnia 22 września 1917: podpułkownik Bolesław Jaźwiński zastaje mianowany dowódcą 1 pułku inżynieryjnego.
3. Płk Jaźwiński został wyznaczony na dowódcę 2 Dywizji, z jednoczesnym pełnieniem obowiązków dowódcy twierdzy
4. W rozkazie do I-go Polskiego Korpusu za Nr. 3 § 1 z dnia 24 lipca 1917 roku czytamy: „Formowanie polskiego pułku inżynieryjnego i kierownictwo formowaniem polskich kompanii inżynieryjnych przy dywizjach Korpusu powierzam podpułkownik Bolesławowi Jaźwińskiemu, na którego wkładam również pełnienie obowiązków korpusowego inżyniera.