6 Korpus Zmechanizowany (ZSRR)

6 Korpus Zmechanizowany (ros. 6-й механизированный корпус) – wyższy związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Armii Czerwonej.

6 Korpus Zmechanizowany

6-й механизированный корпус

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	lipiec 1940
Rozformowanie	15 lipca 1941
Dowódcy
Pierwszy	generał major Michaił Chackiewicz
Ostatni	generał major Siemion Bogdanow
Działania zbrojne
II wojna światowa Atak Niemiec na ZSRR Bitwa stalingradzka Bitwa o Ścinawę
Organizacja
Dyslokacja	Białystok
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	wojska zmechanizowane
Podległość	Front Zachodni Front Południowy

I formowanie

Korpus sformowany w Zachodnim Specjalnym Okręgu Wojskowym lipcu 1940 roku. Siedzibą dowództwa korpusu był Białystok. Dowództwo korpusu sformowano na bazie 49 Korpusu Strzeleckiego.

Skład

• 4 Dywizja Pancerna,
• 7 Dywizja Pancerna,
• 29 Dywizja Zmechanizowana
• 4 pułk motocyklowy,
• 4 batalion pontonowo−mostowy,
• 41 samodzielny zmotoryzowany batalion inżynieryjny,
• 4 batalion medyczno−sanitarny,
• 185 samodzielny batalion łączności,
• 106 samodzielna korpuśna eskadra lotnicza.^[1]

Wyposażenie

W czerwcu 1941 służbę w korpusie pełniło 32 527 żołnierzy i oficerów. Obsadzone było 60 - 80% etatowego stanu oficerów oraz 70 - 92% etatowego stanu podoficerów. Na dzień 22 czerwca 1941 na wyposażeniu korpusu było:

• 1 021 czołgów:
  • 238 T-34,
  • 114 KW-1/KW-2,
  • 416 BT,
  • 143 T-26,
  • 110 T-37/T-38,
  • 26 T-28,
• 229 samochodów pancernych (85% stanu etatowego):
  • 127 BA-10
  • 102 BA-20
• 4 779 samochodów,
• 1 042 motocykle,
• 294 ciągniki.^[2]

Działania

W czerwcu 1941 był to najsilniejszy korpus zmechanizowany Armii Czerwonej. Od 22 czerwca Korpus walczył na Białostocczyźnie (Bitwa białostocko-mińska) w składzie 6 Armii Frontu Zachodniego. Otoczony w "kotle białostockim". W dniu 25 czerwca zginął w swoim czołgu KW dowódca Korpusu generał major Michaił Chackilewicz. Z okrążenia udało się wydostać nielicznym. Wśród nich był m.in. generał Iwan Bołdin, który 11 sierpnia 1941 roku wraz z grupą 1645 żołnierzy po 45 dniach i przebyciu ok. 600 km dotarł do linii radzieckich.^[3]

W dniu 6 lipca rozwiązano obydwie dywizje pancerne korpusu. 29 Dywizję Zmotoryzowaną rozwiązano 19 września 1941 roku.

II formowanie

Drugie formowanie 6 Korpusu Zmechanizowanego nastąpiło we wrześniu 1942 roku na podstawie dyrektywy NKO nr 1105709ss z 26 listopada 1942 roku na bazie 14 Korpusu Pancernego.

Skład korpusu^[4] :

• 51 Brygada Zmechanizowana,
  • 76 pułk czołgów,
• 54 Brygada Zmechanizowana,
  • 79 pułk czołgów,
• 55 Brygada Zmechanizowana,
  • 80 pułk czołgów,
• 77 samodzielny pułk czołgów,
• 78 samodzielny pułk czołgów,
• 417 pułk artylerii przeciwpancernej,
• 409 dywizjon gwardyjskich moździerzy (BM-13),
• 41 samodzielny pancerny batalion rozpoznawczy,
• 63 batalion motocyklowy,
• oddziały korpuśne:
  • 80 samodzielny batalion saperów (od 19.12.1942 r.),
  • 86 batalion remontowy (od 19.12.1942 r.),
  • 56 samodzielna kompania minowania (od 19.12.1942 r.),
  • 29 samodzielna kompania transportowa (od 19.12.1942 r.),
  • oddział rozpoznania lotniczego (od 17.07.1943 r.),
  • 14 piekarnia polowa (od 19.12.1942 r.),
  • 1281 polowa kasa Gosbanku (od 19.12.1942 r.).
  • 2124 poczta polowa (od 19.12.1942 r.).

Dowódcy 6 Korpusu Zmechanizowanego:

• generał major Siemion Bogdanow - 26.09.1942 - 09.01.1943.

W dniu 08.12.1942 na stanie korpusu było 197 czołgów: 117 T-34, 80 T-70.

6 Korpus Zmechanizowany w ramach 2 Gwardyjskiej Armii uczestniczył w końcowym etapie bitwy stalingradzkiej

W dniu 9 stycznia 1943 roku 6 Korpus Zmechanizowany został 5 Gwardyjskim Korpusem Zmechanizowanym^[4] .

Zobacz też

• Korpus Zmechanizowany (ZSRR)