A-moll

a-moll – tonacja muzyczna oparta na skali molowej, której toniką jest dźwięk a. Gama a-moll w odmianie naturalnej zawiera dźwięki: a, h, c, d, e, f, g. W zapisie tonacji a-moll, podobnie jak w C-dur, nie występują znaki przykluczowe. Równoległą gamą durową jest C-dur^[1], jednoimienną durową – A-dur.

a-moll

Tonacja jednoimienna	A-dur
Tonacja paralelna	C-dur
Tonika	a-moll
Subdominanta	d-moll
Dominanta	E-dur
Dźwięki składowe
a, h, c, d, e, f, g

a-moll to także akord, zbudowany z pierwszego (a), trzeciego (c) i piątego (e) stopnia gamy a-moll.

Odmiana harmoniczna

Gama a-moll w odmianie harmonicznej (z VII stopniem podwyższonym o półton):

Odmiana dorycka

Gama a-moll w odmianie doryckiej (z VI i VII stopniem podwyższonym o półton w stosunku do gamy a-moll naturalnej):

Wybrane dzieła w tonacji a-moll

• Wolfgang Amadeus Mozart – Rondo a-moll, KV 511 (na fortepian)
• Niccolò Paganini – Kaprys nr 24
• Ernest Bloch – Koncert a-moll
• Piotr Czajkowski – Trio fortepianowe
• Antonín Dvořák – Koncert skrzypcowy
• Edvard Grieg – Koncert fortepianowy
• Robert Schumann – Koncert fortepianowy
• Jean Sibelius – IV Symfonia
• Ludwig van Beethoven – Bagatela a-moll (Dla Elizy)

Wybrane piosenki w tonacji a-moll

• Lionel Richie – Hello
• Taylor Swift – Look What You Made Me Do
• R.E.M. – Losing My Religion
• Ariana Grande – No Tears Left to Cry
• Twenty One Pilots – Nico and the Niners
• Red Hot Chili Peppers – Dani California

Zobacz też

Zobacz multimedia związane z tematem: A-moll

Zobacz hasło a-moll w Wikisłowniku

• pokrewieństwo tonacji
• skala molowa
• znaki przykluczowe