C-dur

C-dur – tonacja muzyczna oparta na skali durowej, której toniką jest c. Gama C-dur zawiera dźwięki: c, d, e, f, g, a, h, c. Zapis tonacji C-dur, podobnie jak a-moll, nie zawiera znaków chromatycznych. Pokrewną jej molową tonacją paralelną jest a-moll^[1], jednoimienną molową – c-moll.

C-dur

Tonacja jednoimienna	c-moll
Tonacja paralelna	a-moll
Tonika	C-dur
Subdominanta	F-dur
Dominanta	G-dur
Dźwięki składowe
c, d, e, f, g, a, h

C-dur to także akord, zbudowany z pierwszego (c), trzeciego (e) i piątego (g) stopnia gamy C-dur.

Znane dzieła w tonacji C-dur

• Joseph Haydn – Symfonia L’Ours (Niedźwiedź)
• Wolfgang Amadeus Mozart – Symfonia nr 41 (Jowiszowa), Symfonia Linzka nr 36, XXI koncert fortepianowy (KV 467), XXV koncert fortepianowy (KV 503)
• Ludwig van Beethoven – I Symfonia, I Koncert fortepianowy, Koncert potrójny, Sonata Waldsteinowska, finał V Symfonii
• Franz Schubert – VI Symfonia Mała, IX Symfonia Wielka
• Robert Schumann – II Symfonia
• Siergiej Prokofjew – III Koncert fortepianowy
• Richard Strauss – Początek Tako rzecze Zaratustra
• Jean Sibelius – VII Symfonia
• Dmitrij Szostakowicz – VII Symfonia Leningradzka

Zobacz też

Zobacz multimedia związane z tematem: C-dur

Zobacz hasło C-dur w Wikisłowniku

• pokrewieństwo tonacji
• skala durowa
• znaki przykluczowe