Adagio for Strings

Adagio for Strings – utwór Samuela Barbera, napisany na orkiestrę smyczkową, oparty na drugiej, wolnej części Kwartetu smyczkowego h-moll, op. 11 (String Quartet in B minor, Op. 11) tego samego kompozytora i zaaranżowany na większy zespół^[1][2]. Uważany za najbardziej popularny utwór Barbera^[1][2].

Adagio for Strings

Wykonawca utworu z albumu String Quartet in B minor, Op. 11
Samuel Barber
Wydany	1936
Gatunek	muzyka poważna
Twórca	Samuel Barber

Adagio for Strings zostało ukończone w 1936 roku w Rzymie^[1][2]. Utwór został wykonany po raz pierwszy 5 listopada 1938 roku przez NBC Symphony Orchestra, w audycji radiowej radia Studio 8H w Rockefeller Center w Nowym Jorku z udziałem zaproszonej publiczności^[3] . Dyrygentem był Arturo Toscanini^[1].

Utwór został w ankiecie BBC wybrany najsmutniejszym utworem w historii^[2]. Adagio było wykonywane m.in. podczas ceremonii pogrzebowych Franklina D. Roosevelta, Johna F. Kennedy’ego, Alberta Einsteina^[2] i po wydarzeniach 11 września 2001^[1]. Utwór był również grany 9 stycznia 2015 roku przez około 150 muzyków na Trafalgar Square po zamachu terrorystycznym na redakcję Charlie Hebdo^[4].

Adagio trwa około 10 minut^[2]. Tempo utworu jest wolne (adagio), a elegijne tematy przeplatają się ze sobą ze zmienną dynamiką^[2]. Utwór kończy się w sposób otwarty i nie powraca do toniki^[2].

Adagio Barbera jest często wykorzystywane przez innych muzyków: jedną z popularnych wersji jest wykonanie Tiësto („Adagio for Strings”). Stanowiło też część ścieżki dźwiękowej filmów, np. Plutonu i Człowieka słonia^[1]; można go też usłyszeć na ścieżce dźwiękowej gry komputerowej Homeworld^[5]. Również sam kompozytor na podstawie Adagio napisał w 1976 kompozycję chóralną na osiem głosów do tekstu Agnus Dei^[1][2].