Adam Chmara

Adam Michał Chmara herbu Krzywda (ur. 22 grudnia 1720, zm. 9 czerwca 1805) – wojewoda miński (1784–1793), kasztelan miński (1779), instygator litewski (1765), wiceinstygator litewski (1760), podczaszy miński (1756), sekretarz pieczęci mniejszej litewskiej (1752–1760), łowczy miński (1748)^[1], kawaler Orderu Orła Białego, członek Rady Nieustającej, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego, członek konfederacji targowickiej, delegowany przez nią w 1792 roku jako asesor do sądu ultimae instantiae^[2].

Adam Michał Chmara

Krzywda
Rodzina	Chmarowie herbu Krzywda
Data urodzenia	22 grudnia 1720
Data śmierci	9 czerwca 1805
Odznaczenia

Życiorys

Poseł na sejm nadzwyczajny 1761 roku z województwa mińskiego^[3]. Był członkiem konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1764^[4]. Poseł na sejm 1766 roku z powiatu starodubowskiego^[5]. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego^[6]. W 1791 roku wybrany z Senatu na asesora Asesorii Wielkiego Księstwa Litewskiego^[7].

Figurował na liście posłów i senatorów posła rosyjskiego Jakowa Bułhakowa w 1792, która zawierała zestawienie osób, na które Rosjanie mogą liczyć przy rekonfederacji i obaleniu dzieła 3 maja^[8].

Był znany z oszałamiającej kariery, którą jako osoba pochodząca z niezamożnej rodziny, zrobił w czasach panowania króla Stanisława Augusta oraz ze swojej działalności społecznej. Zredagował Instruktaż dla Ekonomów, w którym zwracał uwagę na to, by nie dokonywać nadużyć wobec chłopów. W miejscowości Dubrowy wojewoda Adam Chmara wybudował pałac, w którym umieścił wspaniałą kolekcję starej broni i bibliotekę, oraz kościół, w którym go pochowano. Do dzisiaj zachowały się tylko niewielkie ruiny kościoła.