Dubrowa (rejon mołodecki)

Dubrowa (biał. Дубрава) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeckim.

Dubrowa

Дубрава

Państwo	Białoruś
Obwód	miński
Rejon	mołodecki
Sielsowiet	Olechnowicze
Populacja (2009) • liczba ludności	542[1]
Nr kierunkowy	+375 176
Kod pocztowy	222324
Położenie na mapie obwodu mińskiego Dubrowa
Położenie na mapie Białorusi Dubrowa
Położenie na mapie Polski w 1939 r. Dubrowa
54°06′N 27°06′E

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Dubrowy

Znajduje się tu parafialna cerkiew prawosławna pw. Narodzenia Matki Bożej^[2].

Historia

W końcu XVIII wieku było to miasto szlacheckie wchodzące w skład powiatu mińskiego w województwie mińskim^[3].

Znane w I RP z kilkudziesięcioletniego procesu toczonego przez miejscowego dziedzica Marcinkiewicza z plebanem (więcej na ten temat w „Słownik Geograficzny”). Od Marcinkiewiczów miejscowość kupił ostatni wojewoda miński Adam Chmara (Kawaler Orła Białego, Członek Rady Nieustającej, marszałek Trybunału Litewskiego, zmarły w lecie 1805 roku) znany z oszałamiającej kariery, którą zrobił w czasach panowania króla Stanisława Augusta oraz ze swojej działalności społecznej. W Dubrowie wojewoda Adam Chmara wybudował pałac i kościół, w którym go pochowano i które się nie zachowały.

Kościół w Dubrowie zachował się w ruinach^[4].

W latach 1921–1945 wieś i osada (wcześniej kolonia) leżały w Polsce, w województwie wileńskim^[a], w powiecie stołpeckim, a od 1927 w powiecie mołodeckim, w gminie Raków^[5].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały:

• wieś – 400 osób, 42 były wyznania rzymskokatolickiego, 354 prawosławnego a 4 mahometańskiego. Jednocześnie 40 mieszkańców zadeklarowało polską, 349 białoruską a 11 rosyjską przynależność narodową. Było tu 66 budynków mieszkalnych^[6]. W 1931 w 88 domach zamieszkiwało 479 osób^[7].
• osadę – 90 osób, 47 było wyznania rzymskokatolickiego, 43 prawosławnego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali polską przynależność narodową. Było tu 17 budynków mieszkalnych^[6]. W 1931 w 44 domach zamieszkiwało 266 osób^[8].

Wierni należeli do miejscowych parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Rakowie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Rakowie^[9].

Urodzeni w Dubrowej

• Benedykt Dybowski – polski przyrodnik, podróżnik, odkrywca, ewolucjonista i lekarz, badacz Bajkału, Dalekiego Wschodu i Kamczatki, profesor Uniwersytetu Lwowskiego i Szkoły Głównej Warszawskiej, uważany za jednego z ojców polskiej limnologii^[10].
• Malwina Nargielewicz – polska ziemianka, członkini Kasy im. Józefa Mianowskiego, uczestniczka powstania styczniowego^[11].
• Władysław Dybowski – polski biolog, autor publikacji naukowych na tematy zoologiczne i paleontologiczne^[12].

Wieś w kulturze

Miejscowość pojawia się na kartach powieści Sergiusza Piaseckiego Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy^[13].

• 
  Panorama Dubrowy (1914)
• 
  Cerkiew
• 
  Ruiny kościoła

Uwagi

1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).