Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Adam Konopnicki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Adam Romuald Konopnicki herbu Jastrzębiec (ur. 9 grudnia 1876 w Biadolinach, zm. 15 sierpnia 1955 w Miliczu) – polski nauczyciel, pedagog, poeta, tłumacz.
.jpg)
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się 9 grudnia 1876 w Biadolinach[1][2][3][4]. Był synem Jana i Marii[3][4]. Legitymował się herbem szlacheckim Jastrzębiec[5]. W 1896 zdał z odznaczeniem egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Bochni[1]. Ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego[4].
Został nauczycielem w c. k. służbie szkolnej w Galicji. Latem 1901 przed komisją w Krakowie zdał państwowy egzamin z gimnastyki dla nauczycieli szkół średnich[6]. Na początku 1905 mianowany zastępcą nauczyciela w C. K. Gimnazjum w Buczaczu[7]. Rozporządzeniem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 31 lipca 1905 l. 27177[8] jako zastępca nauczyciela został przeniesiony z C. K. Gimnazjum w Buczaczu do C. K. Gimnazjum Polskiego z wykładowym językiem polskim w Stanisławowie[9]. Tam uczył historii naturalnej[10]. Reskryptem z 25 września 1906 C. K. Rady Szkolnej Krajowej został przeniesiony z C. K. Gimnazjum Polskiego w Stanisławowie do C. K. Gimnazjum w Przemyślu[11]. Był tam nauczycielem języka polskiego, języka niemieckiego[12], historii naturalnej[13]. Rozporządzeniem z 24 sierpnia 1908 C. K. Rady Szkolnej Krajowej jako egzaminowany zastępca nauczyciela został przeniesiony z C. K. Gimnazjum w Przemyślu do C. K. Gimnazjum w Jaśle[14]. Tam uczył języka polskiego, historii naturalnej, gimnastyki[15], a rozporządzeniem z 31 października 1908 został urlopowany na czas jednego półrocza[16]. Reskryptem z 30 czerwca 1910 C. K. Rady Szkolnej Krajowej jako zastępca nauczyciela C. K. Gimnazjum w Jaśle został mianowany nauczycielem rzeczywistym w C. K. Gimnazjum w Sanoku[17][18][19] i podjął tam pracę od początku roku szkolnego 1910/1911[20]. W tej szkole uczył matematyki, historii naturalnej, gimnastyki, a ponadto był organizatorem wycieczek szkolnych, założył uczniowski klub piłki nożnej „Sanok”[21][22][23][24][25][26]. Po wybuchu I wojny światowej jako c. k. profesor w roku szkolnym 1915/1916 odbywał służbę wojskową w C. K. Armii[27]. Po powrocie do pracy w sanockim gimnazjum rozporządzeniem z 6 marca 1917 C. K. Rady Szkolnej Krajowej został zatwierdzony w zawodzie nauczycielskim i mianowany c. k. profesorem[28]. W pierwszym półroczu roku szkolnego 1918/1919 otrzymał urlop celem poratowania zdrowia, a w drugim półroczu zniżenie godzin lekcyjnych[29]. Był członkiem zarządu sanockiego koła Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych[30]. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (1912)[31][32]. Na początku września 1919 decyzją Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia otrzymał VIII klasę rangi w zawodzie[33]. Rozporządzeniem z 13 września 1919 Rady Szkolnej Krajowej został zwolniony z pracy w sanockim gimnazjum celem objęcia obowiązków nauczycielskich w Wielkopolsce[34][35]. Rozporządzeniem Prowincjonalnego Kolegium Szkolnego z 16 września 1919 został mianowany nauczycielem w Państwowym Gimnazjum im. Generała Józefa Wybickiego w Śremie od 1 września 1919[36]. Tym samym tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości znalazł się w grupie kilku sprawdzonych profesorów sanockiego gimnazjum, których skierowano do pracy w polskich szkołach na obszarze byłego zaboru pruskiego[37]. W pierwszych latach 20. II Rzeczypospolitej uczył w śremskiej szkole przyrody, fizyki, matematyki, geografii, chemii, mineralogii[38]. Rozporządzeniem Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego został zwolniony stamtąd celem objęcia obowiązków nauczycielskich na Górnym Śląsku od 1 września 1923[39]. W latach 20. był nauczycielem Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Tadeusza Kościuszki w Mysłowicach (przy ul. Mikołowskiej 5), gdzie uczył przyrodoznawstwa, matematyki i fizyki[2][4]. W 1933 powrócił do Sanoka[4]. Po II wojnie światowej był nauczycielem w Liceum w Miliczu (późniejsze I Liceum Ogólnokształcące im. Armii Krajowej)[40][4].
Poza pracą nauczycielską publikował prace z zakresu pedagogiki. Tworzył poezję[4] (publikowane m.in. w „Tygodniku Ziemi Sanockiej”[41]). Dwoje jego dzieci, Adam i Halina, zmarło i te straty stały się inspiracją do wydania wierszy w tomiku pt. Epitafium[42]. Był także autorem przekładów twórczości niemieckiego poety Heinricha Heinego[43].
W Stanisławowie ożenił się z Marią Ludkiewicz[4]. Miał z nią córki: Marię, Lidię[4][44], Ewę[4], Krystynę (ur. 1913)[45], Halinę, Zofię, Barbarę (po mężu Michiejewa)[4] oraz synów: Adama, Hieronima Adama Michała (1915-1990, absolwent sanockiego gimnazjum z 1938)[46][47], Tadeusza (ur. 1916, absolwent sanockiego gimnazjum z 1939)[3][48]. Podczas II wojny światowej w trakcie okupacji niemieckiej Adam Konopnicki z synem Tadeuszem zostali aresztowani przez Gestapo i 30 marca 1940 osadzeni w więzieniu w Sanoku (Adam opuścił areszt w dniu 14 sierpnia 1940 natomiast Tadeusz w dniu 9 sierpnia został wywieziony do Tarnowa, po czym 30 sierpnia 1940 został osadzony w obozie Auschwitz-Birkenau, gdzie zmarł 19 sierpnia 1942 wskutek tyfusu[3][4][49][50][51][52]).
Adam Konopnicki zmarł 15 sierpnia 1955 w Miliczu i został pochowany na tamtejszym cmentarzu[4][53].
Osobę prof. Adama Konopnickiego przywołał w swoich wspomnieniach z czasów gimnazjalnych Walerian Bętkowski[54].
Remove ads
Publikacje
|
|
|
Odznaczenia
austro-węgierskie
Zobacz też
- Henryk Ogonowski – nauczyciel gimnazjum w Sanoku, od 1920 dyrektor gimnazjum w Śremie
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads