Adam Marczyński

Adam Marczyński (ur. 24 grudnia 1908 w Krakowie, zm. 13 stycznia 1985 tamże) – polski malarz i grafik^[1].

Adam Marczyński

Data i miejsce urodzenia	24 grudnia 1908 Kraków
Data i miejsce śmierci	13 stycznia 1985 Kraków
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	malarstwo

Forma kinetyczna stworzona przez Adama Marczyńskiego podczas I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965).

Od 1950 profesor Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie^[1].

Życiorys

Ukończył studia w 1936 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studiował w pracowni Władysława Jarockiego i Ignacego Pieńkowskiego. Podróżował do Francji i Hiszpanii. Związany był z Grupą Krakowską, z którą wiele wystawiał. Jego rozumienie zadań sztuki oraz rozumienie zagadnień formy było bliskie poglądom Marii Jaremy i Henryka Wicińskiego. Brał udział w reaktywacji Grupy w roku 1957. Jego udział w pracach Stowarzyszenia związany był z niekiedy ostrym konfliktem z Tadeuszem Kantorem oraz jego najbliższym „otoczeniem”. Od roku 1945 aż do emerytury pracował w Akademii Sztuk Pięknych, gdzie prowadził pracownię malarstwa^[1]. Jego studentami byli między innymi: Franciszek Starowieyski, Jerzy Beski, Ewa Lipska, Janusz Orbitowski, Zofia Broniek, Krzysztof Jeżowski, Andrzej Kreütz-Majewski, Iwona Ornatowska, Romuald Oramus, Aleksander Pieniek, Grażyna Borowik i Zbigniew Żupnik^[2]. Obok malarstwa uprawiał rysunek, grafikę (monotypie) oraz scenografię^[3]. Jest autorem cenionych polichromii kościelnych^[4] (Nowy Wiśnicz^[5], Katedra w Tarnowie^[6], Ratułów, Brzesko^[7], Sokołów Małopolski). Był autorem ilustracji książkowych, m.in. Niebieskie kartki A. Rudnickiego, Porwanie w Tiutiurlistanie W. Żukrowskiego, Pamiętniki Paska, Niespokojne godziny I. Jurgielewiczowej.

Jest autorem formy kinetycznej o wysokości 8 metrów zrealizowanej przy współpracownicy z M. Klaus i J. Rakowskim w czasie I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965). Rzeźba posiada poruszane siłą wiatru klapki, umocowane pionowo do prostokątnych ram. Znajduje się w Parku im. Michała Kajki w Elblągu^[8].

Jego przyrodnim bratem był Antoni Marczyński.

Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim (sektor SC4-A-2)^[9].

Grób Adama Marczyńskiego na cmentarzu Salwatorskim

Nagrody

• 1957: Wyróżnienie na II Biennale Grafiki w Lublanie^[10]