Agnieszka Kowalewska

Agnieszka Kinga Kowalewska (ur. 1 stycznia 1940 we Włocławku, zm. 22 września 2019 tamże) – polska doktor nauk historycznych, starsza kustosz muzealna, wieloletnia dyrektorka Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku^[2].

Agnieszka Kinga^[1] Kowalewska

Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1940 Włocławek
Data i miejsce śmierci	22 września 2019 Włocławek
Miejsce spoczynku	Cmentarz Komunalny we Włocławku
Zawód, zajęcie	Muzealniczka
Tytuł naukowy	Doktor nauk historycznych
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Wydział	Historyczny
Stanowisko	Kierowniczka Muzeum Historii Włocławka (1980-1991); Dyrektorka Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku (1991-2008)
Odznaczenia

Życiorys

Grób Agnieszki Kowalewskiej na Cmentarzu Komunalnym we Włocławku

Córka Zofii z Matuszkiewiczów Kowalewskiej (1903-1987^[3])^[4]. Była absolwentką Liceum im. Marii Konopnickiej we Włocławku. Następnie studiowała na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1975 r. uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych^[2].

W 1966 r. została zatrudniona jako asystentka muzealna w Muzeum Kujawskim we Włocławku, obecnym Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej. Prowadziła Dział Historyczny Muzeum. W latach 1980–1991 była Kierowniczką Muzeum Historii Włocławka, filii MZKiD. Od 1 lipca 1991 do 31 marca 2008 r. była Dyrektorką Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku^[2]. W tym czasie Muzeum powiększyło się o Kujawsko-Dobrzyński Park Etnograficzny w Kłóbce, otwarty w 1993 roku.

W latach 1975-79 była Starszą Inspektorką Wojewódzką w Wydziale Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego we Włocławku^[2].

Była członkinią Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Pomnika Poległych Obrońców Wisły 1920 r. we Włocławku, zawiązanego 14 grudnia 1988 r. Koordynowała całość prac związanych z odbudową pomnika, który ukończono w 1990 roku^[5].

Należała do Komitetu Założycielskiego Dobrzyńsko-Kujawskiego Towarzystwa Kulturalnego we Włocławku, zawiązanego 4 maja 2001 roku^[6].

Zmarła 22 września 2019 r. po krótkiej i ciężkiej chorobie w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. bł. ks. Jerzego Popiełuszki we Włocławku. Msza pogrzebowa odbyła się 28 września w Kościele pw. Wszystkich Świętych we Włocławku. Następnie pochowano ją na miejscowym Cmentarzu Komunalnym, w grobie rodziny Matuszkiewiczów w kw. 42/2/25. Spoczywa tu m.in. jej dziadek Wacław Matuszkiewicz^[4]. Na przełomie 2019 i 2020 r. wzniesiono nowy grób, nawiązujący formą do poprzedniej płyty grobowej^[2][7][8].

Publikacje

Barokowe Kamienice na Starym Rynku, siedziba Muzeum Historii Włocławka

Wspólnie z Olgą Krut-Horonziak wydała w 2004 r. publikację pt. Ulice i pomniki starego Włocławka. Wraz z Bartłomiejem Kołodziejem i Zbigniewem Kaweckim była w komitecie redakcyjnym publikacji pt. Pro Memoria Obrońcom Wisły 1920 wydanej w 2010 roku. Była autorką informatorów i katalogów wydawanych pod patronatem Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku: Włocławek w starych sztychach, rysunkach i fotografii oraz jego odnowa (1980, wspólnie z Marcinem Przyłuskim), Siedemnastowieczny skarb srebrnych monet z Kruszyna pod Włocławkiem (1986), Odznaki i odznaczenia wojskowe w zbiorach Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku (1986), Pracownia fotograficzna z przełomu XIX XX w. ze zbiorów zakładu fotograficznego "K. Szałwiński" (1991)^[4], Militaria w zbiorach Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej (1991)^[9], a także redaktorką kilku innych publikacji^[1]. Była autorką rozdziałów Monografii Brześcia Kujawskiego (1970) i publikacji Ziemia Kujawska (tomy 4-5, 1974)^[10]. W 1988 r. była autorką tekstu publikacji Ulice starego Włocławka wydanej przez Dobrzyńsko-Kujawskie Towarzystwo Kulturalne we Włocławku^[11], a w 1990 r. Informatora Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Pomnika Poległych Obrońców Wisły 1920 r.^[5]. Pisywała do Biuletynu Przewodnickiego Oddziału Kujawskiego PTKK we Włocławku^[12].

Odznaczenia

Za swoją działalność na polu muzealnictwa i społeczną Agnieszka Kowalewska otrzymała: Odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” (1974); Srebrną Odznakę „Zasłużony dla województwa włocławskiego” (1981); Złotą Odznakę „Za Opiekę nad Zabytkami” (1981); Złoty Krzyż Zasługi (1988); Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1999) i Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2008)^[2].