Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Akito Watabe
japoński narciarz klasyczny, specjalista kombinacji norweskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Akito Watabe (jap. 渡部暁斗 Watabe Akito; (ur. 26 maja 1988 w Hakubie) – japoński narciarz, specjalista kombinacji norweskiej, czterokrotny medalista olimpijski, pięciokrotny medalista mistrzostw świata, zdobywca Pucharu Świata, medalista mistrzostw świata juniorów oraz zwycięzca letniego Grand Prix.
Remove ads
Kariera
Podsumowanie
Perspektywa
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Akito Watabe pojawił się 12 marca 2005 roku w zawodach Pucharu Świata B w Vuokatti. Zajął tam 43. miejsce w sprincie. Dwa tygodnie później wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Rovaniemi, gdzie był ósmy w konkursie drużynowym, a w sprincie zajął 50. miejsce. Rok później, podczas mistrzostw świata juniorów w Kranju zdobył srebrny medal w sprincie, wyprzedził go tylko reprezentant Niemiec Tom Beetz. Był ponadto siódmy w zawodach metodą Gundersena, a w konkursie drużynowym zajął jedenaste miejsce. Zaledwie kilkanaście dni później zajął 19. miejsce w sprincie na igrzyskach olimpijskich w Turynie. W Pucharze Świata zadebiutował 18 marca 2006 roku w Sapporo, zajmując 19. miejsce w starcie masowym. Tym samym zdobył swoje pierwsze punkty PŚ już w pierwszych zawodach, w których wziął udział. Następnego dnia zajął 24. miejsce w sprincie. W klasyfikacji generalnej dało mu to 47. pozycję.
W sezonie 2006/2007 Pucharu kontynentalnego wystartował dwukrotnie: 18 i 19 stycznia 2007 roku w Val di Fiemme zajął kolejno piąte i 28. miejsce w starcie masowym. W klasyfikacji końcowej zajął ostatecznie 48. pozycję. Miesiąc później wystąpił na mistrzostwach świata w Sapporo, gdzie indywidualnie plasował się poza czołową trzydziestką, a w konkursie drużynowym wraz z kolegami zajął ósme miejsce. W marcu tego samego roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Tarvisio. Był tam siódmy w zawodach drużynowych, a indywidualnie kończył zawody pod koniec drugiej dziesiątki. W kolejnym sezonie PK był piąty w klasyfikacji końcowej, głównie dzięki dwóm miejscom na podium wywalczonym w Hakubie. Był drugi w starcie masowym 17 lutego 2007 roku, a następnego dnia zajął drugie miejsce w sprincie huraganowym. Na mistrzostwach świata juniorów w Zakopanem był czwarty w sprincie, a w Gundersenie i konkursie drużynowym zajął trzynaste miejsce.
Sezon 2008/2009 Pucharu Świata przyniósł mu 38. miejsce w klasyfikacji generalnej. Najlepszy wynik Japończyk osiągnął 1 lutego 2009 roku we francuskim Chaux-Neuve, gdzie zajął dziesiąte miejsce w Gundersenie. Pod koniec lutego wystąpił na mistrzostwach świata w Libercu, gdzie wraz z Yūsuke Minato, Taihei Katō i Norihito Kobayashim wywalczył złoty medal w konkursie drużynowym. Na tych samych mistrzostwach zajął 33. miejsce w Gundersenie na normalnej skoczni. Po raz pierwszy na podium zawodów Pucharu Świata stanął 30 stycznia 2010 roku w austriackim Seefeld in Tirol, gdzie zajął drugie miejsce w Gundersenie, ustępując tylko Niemcowi Ericowi Frenzlowi oraz reprezentantowi gospodarzy Mario Stecherowi. W pozostałych zawodach sezonu 2009/2010 nie stawał na podium, choć pięciokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce. W efekcie zajął 18. miejsce w klasyfikacji generalnej. Na igrzyskach olimpijskich w Vancouver był szósty w drużynie i dziewiąty w Gundersenie na dużej skoczni, a na normalnej skoczni zajął 21. miejsce.
Punktował we wszystkich swoich startach w sezonie 2010/2011. Siedmiokrotnie plasował się w pierwszej dziesiątce zawodów, jednak na podium nie stanął. Najlepsze wyniki osiągnął 19 grudnia 2010 roku w Ramsau, gdzie był szósty w Gundersenie oraz 8 stycznia 2011 roku w Schonach, gdzie był piąty w tej samej konkurencji. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie jedenaste miejsce. Na mistrzostwach świata w Oslo indywidualnie był piąty w Gundersenie na normalnej skoczni, a na dużej zajął trzynaste miejsce. W konkursach drużynowych był piąty na dużej skoczni oraz szósty na normalnej.
W dobrym stylu rozpoczął także sezon 2011/2012, zajmując drugie oraz trzecie miejsce w zawodach metodą Gundresena w Ruce, w dniach 25 i 26 listopada 2011 roku. W tym sezonie odniósł także swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo - 2 lutego 2012 roku w Val di Fiemme był najlepszy w Gundersenie. Łącznie w tym sezonie 20 razy plasował się w czołowej dziesiątce, w tym aż dziewięć razy plasował się na podium. Oprócz zwycięstwa w Val di Fiemme Watabe wygrywał także 18 lutego w Klingenthal, 26 lutego w Libercu i 9 marca w Oslo. W klasyfikacji generalnej pozwoliło mu to zająć drugie miejsce, 68 punktów za Francuzem Jasonem Lamy-Chappuis. W lecie 2012 roku był drugi w piętnastej edycji LGP, ulegając ostatecznie tylko Bernhardowi Gruberowi z Austrii. Japończyk dwukrotnie stanął na podium, w tym po raz pierwszy w karierze - 21 lipca 2012 roku w Soczi był trzeci.
Wysoką formę prezentował również w sezonie 2013/2013. Sześciokrotnie plasował się w pierwszej trójce, jednak ani razu nie zwyciężył. W klasyfikacji generalnej wyprzedzili go tylko Eric Frenzel oraz Jason Lamy Chappuis. Z mistrzostw świata w Val di Fiemme w lutym 2013 roku wrócił jednak bez medalu. Indywidualnie najbliżej podium był w Gundersenie na dużej skoczni, gdzie po skokach był ósmy, a w biegu awansował na czwarte miejsce. W walce o medal lepszy był Lamy Chappuis, finiszując o 1,2 sekundy przed Japończykiem. Na małej skoczni Watabe indywidualnie był dziewiąty. Ponadto w obu konkurencjach drużynowych: sztafecie na małej skoczni i sprincie na dużej zajmował czwarte miejsca. W lecie 2013 roku wspólnie z Bernhardem Gruberem z Austrii zwyciężył w klasyfikacji końcowej szesnastej edycji LGP. W czterech zawodach indywidualnych trzykrotnie stawał na podium, w tym 25 sierpnia zwyciężył w niemieckim Oberwiesenthal. Podobnie jak przed rokiem w sezonie 2013/2014 także był trzeci. Siedem razy stawał na podium, odnosząc przy tym jedno zwycięstwo 15 marca 2014 roku w Falun był najlepszy w Gundersenie na normalnej skoczni. Podczas igrzysk olimpijskich w Soczi wywalczył srebrny medal na normalnej skoczni. Rozdzielił tam na podium Erica Frenzela i Norwega Magnusa Kroga. Był też szósty na dużej skoczni oraz piąty w sztafecie.
Kolejne dwa zwycięstwa odniósł 6 marca 2015 roku w Lahti i 14 marca 2015 roku w Oslo. W sezonie 2014/2015 był też dwa razy drugi i raz trzeci, w efekcie zajmując drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. Z mistrzostw świata w Falun wrócił jednak bez medalu. Na dużej skoczni był siódmy, a na normalnej, w sprincie drużynowym oraz sztafecie zajmował szóstą pozycję. Na drugiej pozycji w klasyfikacji końcowej zakończył też sezon 2015/2016. Tym razem dwanaście razy znalazł się na podium zawodów pucharowych, jednak ani razu nie zwyciężył (8 drugich i 4 trzecie miejsca).
Sezon 2016/2017 zaczął od siódmego miejsca w zawodach rozgrywanych 26 listopada 2016 roku w Ruce, jednak już dzień później zajął trzecie miejsce. W kolejnych startach jeszcze sześć razy znalazł się w pierwszej trójce, przy czym dwukrotnie zwyciężał: 11 lutego w Sapporo i 11 marca 2017 roku w Oslo wygrywał Gundersena na dużej skoczni. Na mistrzostwach świata w Lahti zdobył dwa medale. Najpierw zajął drugie miejsce indywidualnie na dużej skoczni, plasując się między Johannesem Rydzekiem z Niemiec i Francuzem François Braudem. Dwa dni później zajął trzecie miejsce w sprincie drużynowym. Ponadto był też czwarty w sztafecie oraz piąty w zawodach indywidualnych na normalnym obiekcie.
Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2017/2018, kiedy zwyciężył w klasyfikacji generalnej oraz nowo wprowadzonej klasyfikacji najlepszego skoczka. Na podium stawał 14 razy, z czego osiem razy na najwyższym stopniu: 25 listopada 2017 roku w Ruce, od 26 do 28 stycznia 2018 roku w Seefeld, 3 lutego w Hakubie, 10 marca w Oslo oraz 24 i 25 marca w Schonach. W lutym 2018 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, gdzie zdobył srebrny medal na skoczni normalnej, rozdzielając Frenzela i Austriaka Lukasa Klapfera. Ponadto był piąty na skoczni dużej oraz czwarty w sztafecie, w której Japończycy przegrali walkę o podium z Austriakami o 42 sekundy.
Jego młodszy brat – Yoshito również uprawia kombinację norweską.
Remove ads
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie 
Mistrzostwa świata
Mistrzostwa świata juniorów
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
- sezon 2005/2006: 47.
- sezon 2006/2007: nie brał udziału
- sezon 2007/2008: nie brał udziału
- sezon 2008/2009: 38.
- sezon 2009/2010: 18.
- sezon 2010/2011: 11.
- sezon 2011/2012: 2.
- sezon 2012/2013: 3.
- sezon 2013/2014: 3.
- sezon 2014/2015: 2.
- sezon 2015/2016: 2.
- sezon 2016/2017: 3.
- sezon 2017/2018: 1.
- sezon 2018/2019: 2.
- sezon 2019/2020: 9.
- sezon 2020/2021: 3.
- sezon 2021/2022: 11.
- sezon 2022/2023: 30.
- sezon 2023/2024: 22.
- sezon 2024/2025: 24.
Miejsca na podium
Puchar Kontynentalny
Miejsca w klasyfikacji generalnej
- sezon 2004/2005: niesklasyfikowany
- sezon 2005/2006: 24.
- sezon 2006/2007: 48.
- sezon 2007/2008: 5.
Miejsca na podium
Letnie Grand Prix
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads