Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Al-Fatah

palestyńska organizacja polityczno-wojskowa Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Al-Fatah
Remove ads

Al-Fatah (arab. فتح; odwrotny akronim od arab. حركة التحرير الوطني الفلسطيني, trb. Harakat at-Taḥrīr al-Waṭanī al-Filasṭīnī, Palestyński Ruch Wyzwolenia Narodowego[1]) – palestyńska organizacja polityczno-wojskowa.

Szybkie fakty Państwo, Lider ...
Remove ads

Nazwa

Słowo Fatah jest odwrotnym akronimem pełnej nazwy grupy[1]. Składa się z trzech liter FT, od Harakat at-Taḥrīr al-Waṭanī al-Filasṭīnī, czyli Palestyński Ruch Wyzwolenia Narodowego[1].

Historia

Podsumowanie
Perspektywa
Thumb
Fedaini al-Fatahu w Bejrucie w 1979 roku

Został utworzony w 1958 roku[2] przez emigrantów palestyńskich w Kuwejcie[1]. Założycielami al-Fatah byli Jasir Arafat, Salah Chalaf (ps. Abu Ijad) i Chalil al-Wazir (ps. Abu Dżihad)[1]. Działalność al-Fatahu finansowana była z darowizn zwolenników[1][3]. Organem Fatah było pismo „Filasṭīn al-Thawra” („Rewolucja Palestyńska”)[4]. Zbrojnym ramieniem grupy była Al-Asifa (Burza) działająca od końca 1964 roku[4][1]. W 1963 roku rozwinęły się w grupie struktury typu komandoskiego. W 1964 roku partyzanci al-Fatahu przeprowadzili pierwszą akcję wojskową na obszarze Izraela[2]. Obozy partyzanckie al-Fatah znajdowały się w Libanie i Jordanii[5].

21 marca 1968 roku fedaini z Al-Asifa stoczyli bitwę z wojskami izraelskimi w Al-Karamie. Bitwa zakończyła się sukcesem propagandowym Palestyńczyków. Pomimo izraelskiej przewagi fedainom udało się doprowadzić do wycofania się wojsk izraelskich z miejscowości. Zwycięstwo okupione zostało życiem połowy bojowników Al-Asifa[1]. Wydarzenia z Al-Karamy przyczyniły się do objęcia przez Arafata urzędu przewodniczącego Organizacji Wyzwolenia Palestyny w 1969 roku[1]. Od tego momentu al-Fatah utrzymuje w OWP przewodnią pozycję[2]. W latach 1968–1969 do Fatah przyłączyły się m.in. Awangarda Wyzwolenia Palestyny, Front Rewolucji Palestyńskiej i Święta Wojna[4].

We wrześniu 1970 roku al-Fatah wraz z innymi ugrupowaniami OWP uwikłał się w wojnę z rządem jordańskim (Czarny Wrzesień)[6]. Siły OWP zostały rozbite przez jordańskie wojsko i zmuszone do wycofania się do Libanu[6][3]. Na cześć tych wydarzeń sformowana została organizacja terrorystyczna Czarny Wrzesień[6], w której skład weszli członkowie al-Fatah[6].

W pierwszej połowie lat 70. sformowana została Brygada 17, elitarny oddział al-Fatah odpowiedzialny za operacje wywiadowcze i uderzeniowe[7].

W 1974 roku z grupy wyrzucony został ekstremistyczny Abu Nidal[8]. Polityk ten założył rozłamową Rewolucyjną Radę Fatah[8].

22 listopada 1974 roku Jasir Arafat wystąpił przed delegatami posiedzenia plenarnego Organizacji Narodów Zjednoczonych[9]. Zażądał likwidacji Izraela i utworzenia w jego miejsce ekumenicznego państwa Żydów, muzułmanów i chrześcijan[9]. Wkrótce po tym ONZ uznało prawo samostanowienia narodu palestyńskiego[9].

W styczniu 1976 roku al-Fatah włączył się w wojnę domową w Libanie, w której poparł libańską lewicę zrzeszoną w Libańskim Ruchu Narodowym[10].

W 1982 roku wojsko izraelskie zniszczyło struktury al-Fatahu w Libanie[6]. Odtąd przywódcy Fatahu przebywali w Tunisie[9]. W 1983 roku ugrupowanie opuściła frakcja radykalna, która sformowała Fatah al-Intifada[11].

Pod koniec lat 80. al-Fatah wyrzekł się terroryzmu[12]. Na początku lat 90. rozpoczęły się rozmowy pokojowe pomiędzy OWP a Izraelem[12]. OWP w rozmowach reprezentował Arafat[12]. W 1993 roku Arafat i Icchak Rabin wypracowali porozumienie, na mocy którego rok później utworzona została Autonomia Palestyńska. Al-Fatah zdominował struktury Autonomii[13][12].

W 1995 roku powstała zbrojna frakcja al-Fatah Tanzim (Organizacja)[14], a w 2000 roku Brygady Męczenników Al-Aksa[15].

Po śmierci Arafata w 2004 roku przewodniczącym al-Fatah został Faruk al-Kaddumi[2]. W wyborach prezydenckich w Autonomii Palestyńskiej w 2005 roku al-Fatah poparł Mahmuda Abbasa[2]. W wyborach parlamentarnych w styczniu 2006 roku utracił większość w parlamencie, lista al-Fatahu zdobyła wtedy 41,43% głosów. W 2007 roku organizacja utraciła wpływy w Strefie Gazy na rzecz Hamasu[16][2], ograniczając je do Zachodniego Brzegu[2].

Remove ads

Ideologia

Głównym celem al-Fatah jest wyzwolenie Palestyny spod panowania Izraela[3]. Jest on ruchem świeckim[1].

Przypisy

Bibliografia

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads