Alan Merrill

Alan Merrill właśc. Allan Preston Sachs (ur. 19 lutego 1951 w Nowym Jorku, zm. 29 marca 2020 tamże^[1]) – amerykański wokalista, gitarzysta, kompozytor, aktor i model. Na początku lat 70. XX wieku Merrill był pierwszym człowiekiem Zachodu, który osiągnął status gwiazdy muzyki pop w Japonii^[2]. W latach 1974–1975 był wokalistą zespołu The Arrows, który wylansował kilka hitów w Wielkiej Brytanii, w tym „Touch Too Much” i „My Last Night With You” oraz miał swój własny cotygodniowy program telewizyjny^[3], i autorem pierwszej wydanej wersji piosenki „I Love Rock ’n’ Roll” z 1975. Od tego czasu piosenka została wykonana przez Joan Jett i Britney Spears.

Alan Merrill

Alan Merrill (2013)
Imię i nazwisko	Allan Preston Sachs
Pseudonim	Alan Merrill
Data i miejsce urodzenia	19 lutego 1951 Nowy Jork
Pochodzenie	Stany Zjednoczone
Data i miejsce śmierci	29 marca 2020 Nowy Jork
Przyczyna śmierci	COVID-19
Gatunki	pop, glam rock, rock
Zawód	wokalista, gitarzysta, kompozytor
Aktywność	1968–2020
Wydawnictwo	RCA, RAK, Atlantic, Polydor
Powiązania	The Arrows, The Lead, Vodka Collins, Runner, Meat Loaf, Rick Derringer
Strona internetowa

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w nowojorskim Bronx w rodzinie katolickiej jako syn pary muzyków jazzowych, piosenkarki Helen Merrill i saksofonisty / klarnecisty Aarona Sachsa^[4]. W wieku od 9 do 13 lat uczęszczał do Aiglon College w Szwajcarii, brytyjskiej szkoły z internatem. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych uczęszczał do różnych szkół w Nowym Jorku i Los Angeles oraz na Sophia University, prywatny jezuicki uniwersytet badawczy w Tokio. Swoją karierę rozpoczął w Nowym Jorku w wieku 14 lat, kiedy zaczął grać w klubie Cafe Wha? w Greenwich Village z zespołami The Kaleidoscope, The Rayne i Watertower West. Zespoły grały w klubie w latach 1966–1968^[5].

Kariera

Merrill był najbardziej znany jako wokalista i autor tekstów^[6], ale grał także na gitarze, gitarze basowej, harmonijce ustnej i klawiszach^[7]. Był w Tokio pierwszym zagranicznym artystą, który z powodzeniem wkroczył na japońską scenę rockową, nagrywając zarówno solo, jak i ze swoimi zespołami Vodka Collins i The Lead. Pracował w Japonii od 1968 do 1973, kiedy opuścił Tokio, aby spróbować szczęścia w Wielkiej Brytanii. W Japonii nagrał dwa solowe albumy: Alone in Tokyo (1971) po japońsku, co zaowocowało kolejnym hitem: „Namida” („Teardrops”), i Merrill 1 (1972) w języku angielskim. W tym samym czasie grał z popularną glam-rockową grupą Vodka Collins i wystąpił w telewizyjnej telenoweli Jikan Desuyo^[8]. W 1974 założył przebojowy zespół (The Arrows) w Anglii i znalazł się na pierwszej dziesiątce list przebojów BBC w ciągu sześciu miesięcy od przybycia tam. Zespół Alana Merrilla The Arrows miał cotygodniowy serial telewizyjny w Wielkiej Brytanii w latach 1976–1977 w sieci Granada-ITV^[9]. Miał też kilka hitów z zespołem i był wokalistą. Merrill napisał piosenki dla takich artystów jak Lou Rawls, Rick Derringer, Freddie Scott, Joan Jett, Britney Spears, Runner i 5ive^[10].

W 1989 został poproszony o napisanie piosenki przewodniej do pilotażowego przygodowego serialu familijnego Encyclopedia Brown. Piosenka zatytułowana była „Who Done It?”. Producent był pod takim wrażeniem, że zaangażował Merrilla do roli Caseya Sparkza w jednym z odcinków pt. „The Case of the Missing Time Capsule” (1989). Pilot wyemitowany w HBO prawie 200 razy i odniósł sukces, uruchamiając serial^[11]. Recenzent magazynu „People” napisał, że Merrill był jednym z najlepszych aktorów w produkcji^[12].

Życie prywatne

Był dwukrotnie żonaty. W październiku 1977 poślubił Catherine Helen „Cathee” Dahmen, z którą miał dwoje dzieci: córkę Laurę i syna Allana Sachsa-Ambię^[13]. W 1982 doszło do rozwodu. 4 kwietnia 1987 ożenił się z Joanną Lisanti^[14], z którą miał córkę Allegrę^[13].

Śmierć

Merrill zmarł 29 marca 2020 w Nowym Jorku po zakażeniu koronawirusem SARS-CoV-2 podczas pandemii COVID-19 w wieku 69 lat^[15].