Albrecht von Hagen

Albrecht von Hagen (ur. 11 marca 1904 w Langen, zm. 8 sierpnia 1944 w Berlinie-Plötzensee) – niemiecki prawnik, oficer Wehrmachtu, członek niemieckiego ruchu oporu i uczestnik spisku z 20 lipca.

Albrecht von Hagen

Albrecht von Hagen (siedzi), Peter Graf Yorck von Wartenburg (stoi) – na ławie oskarżonych przed Volksgerichtshof w 1944 roku
Data i miejsce urodzenia	11 marca 1904 Langen
Data i miejsce śmierci	8 sierpnia 1944 Berlin-Plötzensee
Zawód, zajęcie	prawnik, oficer Wehrmachtu, członek niemieckiego ruchu oporu
Narodowość	niemiecka

Życiorys

Albrecht von Hagen urodził się 11 marca 1904 roku w Langen (współcześnie Łęgi w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Połczyn-Zdrój)^[1] . Jego ojcem był Gerhard von Hagen, a matką Elisabeth von Stülpnagel^[1] .

W latach 1922–1926 studiował prawo w Heidelbergu i Königsbergu^[1] . W okresie studiów należał do korporacji akademickiej Corps Saxo-Borussia Heidelberg(inne języki)^[1] . W kwietniu 1926 roku zdał – za drugim podejściem – egzamin refendarski^[1] . W latach 1926–1929 mieszkał u brata pod Stargardem i pracował w stargardzkim sądzie rejonowym. W 1927 roku poślubił Ericę von Berg, z którą miał troje dzieci^[1] . W 1929 roku rozpoczął pracę w Oberlandesgericht w Szczecinie, a rok później zdał egzamin asesorski^[1] . W kwietniu 1930 roku rozpoczął pracę w sądzie w zastępstwie sędziego w Dąbiach^[1] .

W 1931 roku otrzymał zatrudnienie przy realizacji programu pomocowego dla prowincji wschodniej „Osthilfe”^[1]  – celem programu była konwersja długów w rolnictwie, udzielanie długoterminowych pożyczek gospodarstwom rolnym, rozbudowa sieci kolei oraz inwestycje w celach społecznych i kulturalnych^[2].

W latach 1933–1939 pracował w banku (niem. Bank für deutsche Industrieobligationen) w Szczecinie^[1] . Wskutek fałszywych oskarżeń o korupcję został przeniesiony do Berlina^[1] . Awans von Hagena był blokowany z powodu jego odmowy wstąpienia do NSDAP^[1] . W 1935 roku von Hagen wziął udział na ochotnika w manewrach Wehrmachtu w Döberitz koło Berlina^[1] .

II wojna światowa

Po wybuchu II wojny światowej von Hagen został powołany do 10. Dywizji Pancernej i służył jako oficer ordynansowy (niem. Ordonnanzoffizier) w sztabie zaopatrzeniowym w Wünsdorfie koło Berlina^[1] . W latach 1940–1943 brał udział w kampanii francuskiej, ataku na Związek Radziecki i w walkach w Tunezji^[1] .

Podczas pobytu w Tunezji w 1943 roku poznał Clausa von Stauffenberga (1907–1944) i przystąpił do niemieckiego ruchu oporu^[1] . Wkrótce został przeniesiony do Wydziału Organizacji Naczelnego Dowództwa Wojsk Lądowych (niem. Oberkommando des Heeres, OKH) w Berlinie, którym kierował generał Hellmuth Stieff (1901–1944)^[1] . Von Hagen został kurierem pomiędzy kwaterą główną Hitlera w Wilczym Szańcu a Berlinem^[1] .

W listopadzie 1943 roku wraz z majorem Joachimem Kuhnem (1913–1994) ukrył w ziemi materiały wybuchowe przeznaczone do zamachu na Hitlera, który miał przeprowadzić w samobójczej akcji Axel von dem Bussche (1919–1993). Von Hagen i Kuhn byli obserwowani podczas chowania materiałów przez Geheime Feldpolizei, jednak nie zostali rozpoznani^[3]. Geheime Feldpolizei zabrało materiały i do zamachu nie doszło^[1] .

W 1944 roku, razem z Kuhnem, zorganizował materiały wybuchowe do zamachu 20 lipca, które poprzez generała Stieffa trafiły w maju do von Stauffenberga^[1] [3].

Po nieudanym zamachu von Hagen został aresztowany przez Gestapo^[1] . Żona von Hagena została również aresztowana, a dzieci wysłane do sierocińca prowadzonego przez Nationalsozialistische Volkswohlfahrt(inne języki)^[1] .

8 sierpnia 1944 roku von Hagen został skazany na śmierć przez Trybunał Ludowy i stracony przez powieszenie w Berlinie-Plötzensee^[1] .