Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Albuminy
białka występujące w płynach, tkankach zwierzęcych, nasionach roślin Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Albuminy – białka występujące w płynach (np. osoczu krwi i mleku) oraz w tkankach zwierzęcych i w nasionach roślin. Cechują się niewielkimi masami cząsteczkowymi, dobrze rozpuszczają się w wodzie (są hydrofilowe), łatwo krystalizują. W składzie istotną rolę odgrywa kwas asparaginowy i glutaminowy (do 25%), leucyna i izoleucyna (ok. 16%), natomiast glicyny jest niewiele (ok. 1%)[1].

Przykładami albumin zwierzęcych jest albumina osocza, alfa-laktoalbumina (LA) mleka i owoalbumina[1].
Remove ads
Albumina osocza
Podsumowanie
Perspektywa
Albumina osocza jest produkowana przez wątrobę (zarówno hepatocyty, jak i komórki Kupffera). Jest głównym białkiem występującym w osoczu krwi, stanowi 60% wszystkich zawartych w nim białek. Pełni kluczową rolę w utrzymaniu ciśnienia onkotycznego niezbędnego do zachowania prawidłowych proporcji między ilością wody zawartą we krwi a ilością wody w płynach tkankowych. Rolą albumin jest także działanie buforujące pH, transport niektórych hormonów zwierzęcych, leków, kwasów tłuszczowych i barwników żółciowych oraz wiązanie i transport dwutlenku węgla. U każdego człowieka występuje określony rodzaj albuminy, bardzo rzadko wątroba produkuje dwa rodzaje tego białka (bisalbuminemia) lub nie produkuje go w ogóle (analbuminemia – powoduje obrzęki, niskie ciśnienie krwi). Naruszenie poziomu albumin w osoczu zakłóca wszystkie procesy związane z filtracją i przenikaniem wody przez ściany naczyń krwionośnych, takie jak powstawanie moczu, płynu zewnątrzkomórkowego i chłonki. Prawidłowy poziom albuminy u człowieka wynosi 35–50 mg/ml krwi (dla dzieci poniżej 3 roku życia 25–55 mg/ml)[2][3].
Wykorzystanie albumin w medycynie
Albumina podwyższa ciśnienie krwi, zapobiegając hipotensji, ma też działanie przeciwwstrząsowe[4]. Roztwór albuminy, m.in. albuminy ludzkiej[4], może być podawany w celach leczniczych w postaci wlewu dożylnego zamiast osocza lub krwi pełnej[5]. Celem takiego działania jest podwyższenie ciśnienia onkotycznego[4]. Wskazania to oparzenia, hipowolemia, hipoalbuminemia, zbyt niski poziom białka we krwi, zabiegi wymiany osocza, wodobrzusze i stany po ostrej niewydolności krążeniowej i oddechowej[5][4]. Wykorzystywana jest też w celach diagnostycznych[4].
Remove ads
Zobacz też
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads