Aleksander Paszyński

Aleksander Paszyński (ur. 18 stycznia 1928 w Kutnie, zm. 27 czerwca 2001 w Warszawie) – polski publicysta, polityk, senator I kadencji, minister gospodarki przestrzennej i budownictwa (1989–1991).

Aleksander Paszyński

Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1928 Kutno
Data i miejsce śmierci	27 czerwca 2001 Warszawa
Minister gospodarki przestrzennej i budownictwa
Okres	od 12 września 1989 do 12 stycznia 1991
Przynależność polityczna	Unia Demokratyczna
Poprzednik	Bogumił Ferensztajn
Następca	Adam Glapiński
Odznaczenia

Grób Aleksandra Paszyńskiego na cmentarzu Powązkowskim

Życiorys

Syn lekarza Stanisława (1899–1968) i Natalii (1900–1987). Starszy brat Mariana (1931–2006); miał młodszego brata Mariana^[1]. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Gen. Jana Henryka Dąbrowskiego w Kutnie, a następnie Wydział Dyplomatyczno-Konsularny Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. Działał w OM TUR, ZNMS, ZAMP i Bratniej Pomocy, w drugiej połowie lat 40. był przewodniczącym warszawskiego komitetu Federacji Polskich Organizacji Studenckich^[2].

W 1951 został zatrudniony w Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, potem pracował w Głównym Urzędzie Statystycznym^[2]. Od 1959 zajmował się dziennikarstwem. Zaczynał w tygodniku „Fundamenty”, od 1961 był związany z tygodnikiem „Polityka”^[2], najpierw jako publicysta, od 1978 kierownik działu ekonomicznego, a w latach 1980–1981 zastępca redaktora naczelnego^[3]. Był też redaktorem naczelnym miesięcznika „Domy Spółdzielcze” (1962–1967) oraz członkiem kolegium redakcyjnego czasopisma „Przegląd Techniczny – Innowacje”^[2]. Był trzykrotnie obejmowany zakazem publikowania z przyczyn politycznych (w tym rocznym w 1967). W okresach tych pracował w Instytucie Ekonomiki i Organizacji Budownictwa^[2]. Od 1978 współpracował z prasą drugiego obiegu, uczestniczył w pracach Konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość”. Od 1980 należał do NSZZ „Solidarność”^[2]. W październiku 1980 wszedł w skład ZG Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Po wprowadzeniu stanu wojennego publikował w pismach niezależnych. W 1982 założył spółdzielnię Murator, firmę doradczą dla budujących indywidualnie, która wydawała poradnik „Murator”. Od 1988 był prezesem Towarzystwa Gospodarczego w Warszawie i członkiem Akcji Gospodarczej^[2]. Z ramienia „Solidarności” brał udział w obradach Okrągłego Stołu jako członek zespołu ds. gospodarki i polityki społecznej oraz współprzewodniczący zespołu ds. gospodarki mieszkaniowej^[3].

W latach 1989–1991 sprawował mandat senatora I kadencji z województwa bydgoskiego^[2]. Został wybrany z listy Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”, później przeszedł do klubu parlamentarnego Unii Demokratycznej. Od 1989 do 1991 pełnił funkcję ministra gospodarki przestrzennej i budownictwa w rządzie Tadeusza Mazowieckiego^[3]. Współzałożyciel Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej (1989). Współzałożyciel (1992) i przewodniczący zarządu spółki Agora.

Żonaty, miał troje dzieci^[2], w tym Włodzimierza.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 259/3/9)^[4].

Publikacje

• Ludzie, miasta i mieszkania, 1967.
• Budownictwo - od rzemiosła do przemysłu, 1968.
• Ludzie i mieszkania, 1971.
• Od lepianki do mrówkowca, 1979.
• Drogi i bezdroża monopolisty, 1981.

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2001)^[5]
• Medal ZAiKS-u (1998)^[6]
• Honorowa Odznaka ZAiKS-u (1993)^[6]