Aleksander Pawelec

Aleksander Pawelec (ur. 13 grudnia 1915 w Żmudzie, zm. 4 lutego 2019) – polski weteran II wojny światowej, kapitan w stanie spoczynku, żołnierz Lądowej Obrony Wybrzeża, Armii Krajowej i 1 Morskiego pułku strzelców, uczestnik walk Obrony Wybrzeża podczas II wojny światowej oraz Honorowy Obywatel Gminy Wejherowo i Lututowa^[1].

Aleksander Pawelec

kapitan
Data i miejsce urodzenia	13 grudnia 1915 Żmuda
Data śmierci	4 lutego 2019
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Jednostki	1 Morski Pułk Strzelców
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

W 1939 roku służył w plutonie zwiadu 1 Morskiego pułku strzelców w Wejherowie. W latach 1930–1931 zdobył I i II stopień przysposobienia wojskowego. We wrześniu 1939 r. z tą jednostką brał udział w obronie Wybrzeża m.in. Redy, Rumi, Kępy Oksywskiej. Po kapitulacji dostał się do niewoli. Po ucieczce z obozu jenieckiego we wrześniu 1940 wrócił w rodzinne strony i podjął walkę z okupantem wstępując w szeregi oddziału Armii Krajowej^[2]. Powojenne lata swojego życia spędził w Gdyni, gdzie mieszkał do śmierci. Ukończył Wyższą Szkołę Ekonomiczną w Sopocie^[3]. W 2001 został uhonorowany zaszczytnym tytułem Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny oraz medalem im. Eugeniusza Kwiatkowskiego „Za wybitne zasługi dla Gdyni”. 21 marca 2016 roku w wieku 100 lat został mianowany kapitanem w stanie spoczynku^[4].

Ojciec chrzestny Sztandaru Batalionu Dowodzenia Marynarki Wojennej w Wejherowie^[5].

Pochowany został 8 lutego 2019 na Cmentarzu Marynarki Wojennej w Gdyni-Oksywiu^[6].

Jego żoną była Stanisława Pawelec (zmarła w 2018)^[7].

Publikacje

Losy wojenne Pawelec opisał w książkach pt. „Wspomnienia z lat młodości i II Wojny Światowej 1934 – 1945” (Lututów – Wieluń 2006) oraz „Wspomnienia z lat dojrzałości w czasach powojennych 1945-1957” (2015).