Andrzej Gwiżdż

Andrzej Gwiżdż (ur. 5 kwietnia 1923 w Warszawie, zm. 8 grudnia 1998 tamże) – polski prawnik, specjalista prawa konstytucyjnego, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, do 1968 dyrektor Biura Sejmu PRL, w latach 1981–1991 dyrektor Biblioteki Sejmowej, w latach 1994–1998 przewodniczący Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów.

Andrzej Gwiżdż

Data i miejsce urodzenia	5 kwietnia 1923 Warszawa
Data i miejsce śmierci	8 grudnia 1998 Warszawa
Zawód, zajęcie	prawnik, nauczyciel akademicki
Tytuł naukowy	profesor
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Stanowisko	profesor zwyczajny UW
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w rodzinie inteligenckiej - syn Feliksa i Janiny z d. Spokorny. W 1940 zdał maturę na tajnych kompletach w I Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie^[1]. W 1941 rozpoczął studia na podziemnym Wydziale Prawa UW. Jednocześnie w latach 1940–1945 był zatrudniony w Spółdzielni Spożywców „Społem”. Był żołnierzem Armii Krajowej - starszym strzelcem, ps. Olczyk w powstaniu warszawskim. W powstaniu walczył także jego młodszy brat Jacek - żołnierz batalionu „Zośka”, który poległ 11 sierpnia 1944^[2].

Po wojnie kontynuował studia prawnicze w Uniwersytecie Jagiellońskim. Ukończył je w 1947 na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W tym samym roku rozpoczął pracę w Centralnym Urzędzie Planowania, skąd przeszedł do Kancelarii Sejmu, w której zajmował stanowiska różnej rangi, włącznie ze stanowiskiem dyrektora Biura Sejmu^[3].

W latach 1948–1968 należał do PZPR, z której został usunięty w związku z wydarzeniami Marca '68. Jednocześnie został pozbawiony stanowiska dyrektora Biura Sejmu. Później pełnił funkcję doradcy Szefa Kancelarii Sejmu. W latach 1981–1991 był dyrektorem Biblioteki Sejmowej^[3].

W 1948 został asystentem, później starszym asystentem i adiunktem w Katedrze Prawa Państwowego Wydziału Prawa UW. Następnie w latach 1952–1955 zajmował stanowisko adiunkta w Instytucie Nauk Prawnych PAN. W 1956 uzyskał stopień kandydata (odpowiednik doktora) nauk prawnych. W 1960 powrócił do Katedry Prawa Państwowego. W 1971 uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1978 uzyskał nominację na stanowisko docenta na Wydziale Prawa i Administracji UW. W 1987 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1990 powierzono mu funkcję przewodniczącego Rady Naukowej Instytutu Nauk o Państwie i Prawie UW. W 1998 objął stanowisko profesora zwyczajnego. W tym samym roku przeszedł na emeryturę^[3][4].

Przez wiele lat zasiadał w Radzie Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów. Był jej wiceprzewodniczącym (1989–1992) i przewodniczącym (1994–1998)^[3].

Zmarł w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym (kwatera E-IX-9-7-2)^[5].

Członkostwo w stowarzyszeniach

• Zrzeszenie Prawników Polskich,
• Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich,
• Polskie Towarzystwo Nauk Politycznych,
• Polska Sekcja Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Konstytucyjnego,
• Polskie Towarzystwo Prawa Konstytucyjnego^[4],
• Polskie Towarzystwo Legislacji (wiceprezes)^[3].

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1997)^[6],
• Krzyż Armii Krajowej^[3]
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1985)^[7]

Wybrane publikacje

• Burżuazyjno-obszarnicza Konstytucja z 1921 roku w praktyce, Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze, 1956.
• Dodatek do 3 wyd. zbioru pt. Konstytucja i podstawowe akty ustawodawcze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze, 1962.
• Konstytucja i podstawowe akty ustawodawcze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Zbiór tekstów, Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze, 1952, 1954, 1956, 1958, 1964, 1966.
• Konstytucja RP i inne teksty prawne, Warszawa: C. H. Beck, 1997.
• Konstytucja Węgierskiej Republiki Ludowej, Warszawa: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wyd. PAN, 1975.
• Konstytucje i podstawowe akty ustawodawcze Rzeczypospolitej Polskiej 1918–1939, Warszawa: Uniwersytet Warszawski, 1967.
• Krajowa Rada Narodowa. Informator, Wydawnictwo Stronnictwa Demokratycznego „Epoka”, 1983.
• Manifest Lipcowy i analogiczne akty proklamacyjne władzy ludowej, Warszawa: 1969
• Tryb przygotowania i uchwalania konstytucji w wybranych krajach europejskich, Warszawa: Centralny Ośrodek Metodyczny Studiów Nauk Politycznych, 1990.
• Ustawy o młodzieży. Wybór materiałów prawno-porównawczych, Warszawa: Biblioteka Sejmowa, 1982.
• Ustrój Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Wybór materiałów, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1961, 1967.
• Wiadomości o Polsce współczesnej. Wybór materiałów, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1957.
• Wybór źródeł do nauki polskiego prawa państwowego (stan prawny na dzień 1 IV 1967 r.), (współautor: Janina Zakrzewska), Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967.
• Zagadnienia parlamentaryzmu w Polsce Ludowej, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1972.
• Założenia ustrojowe, struktura i funkcjonowanie parlamentu, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1997^[8].