Antoni Beaupré

Antoni Beaupré (ur. 1 maja 1860^[1][2][3][4] albo 1 maja 1863^[5] w Krzemieńcu, zm. 12 maja 1937, w Warszawie^[1][3] albo Krakowie^[4][5])^[5][1][2] – polski dziennikarz.

Antoni Beaupré

Data i miejsce urodzenia	1 maja 1860 albo 1863 Krzemieniec
Data i miejsce śmierci	12 maja 1937 Warszawa albo Kraków
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Narodowość	polska
Edukacja	Gimnazjum św. Anny w Krakowie
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Odznaczenia

Życiorys

Jego rodzicami byli Józef Antoni Beaupré, lekarz, i Seweryna z Iwanowskich. Ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie^[4] i studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego^[6]. Uzyskał tytuł doktora.

Został dziennikarzem pism „Nowa Reforma”, „Czas” (redaktor naczelny 1899–1901^[7], ponownie w redakcji od 1915, redaktor naczelny 1920–1937), „Głos Narodu” (redaktor prowadzący 1901–1914). Był organizatorem i pełnił funkcje prezesa Syndykatu Dziennikarzy w Krakowie od 1906, i został członkiem honorowym tego stowarzyszenia, był wiceprezesem zarządu Związku Dziennikarzy RP od 1931, wiceprezesem Międzynarodowej Federacji Dziennikarskiej (FIJ), członkiem Międzynarodowego Trybunału Honorowego Dziennikarzy w Hadze.

6 marca 1903 został wybrany członkiem wydziału Klubu Prawników w Krakowie^[8]. Sprawował stanowiska prezesa klubu sportowego Wisła Kraków od 28 lipca 1911 do lipca 1912. Po wybuchu I wojny światowej został członkiem Naczelnego Komitetu Narodowego w Krakowie. W 1918 działał w rozmowach pokojowych w Paryżu. W 1920 wyjechał na Powiśle i Warmię jako korespondent krakowskiego „Czasu”. W Olsztynie został przewodniczącym polskiego komitetu plebiscytowego na Warmii, Mazurach i Powiślu^{[9][6][10][11]}.

Związany ze środowiskiem krakowskich konserwatystów, od 1910 był członkiem Rady Naczelnej Stronnictwa Prawicy Narodowej, od 1933 do 1937 Zjednoczenia Zachowawczych Organizacji Politycznych. Od 1922 działał w Związku Obrony Kresów Zachodnich, później w Polskim Związku Zachodnim.

Jego żoną była Julia z Porębskich.

Zmarł 12 maja 1937 w Szpitalu Czerwonego Krzyża w Warszawie^{[potrzebny przypis]}. Spoczywa na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 45)^[12].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)^[13][14]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (30 kwietnia 1925)^[15]
• Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)
• Krzyż Komandorski Orderu Zasługi (Węgry)
• Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Cywilnej (Bułgaria)
• Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (Francja)