Antoni Duljović

Antoni Duljović (ur. 26 czerwca 1914 we wsi Ružići k. Banja Luki, zm. 11 lipca 1943 we wsi Gumjera^[1]) – chorwacki duchowny, sługa Boży Kościoła katolickiego.

Antoni Duljović

Antun Dujlović

Sługa Boży
Kraj działania	Jugosławia
Data i miejsce urodzenia	26 czerwca 1914 Ružić
Data i miejsce śmierci	11 lipca 1943 Gumjera
Proboszcz parafii Gumjera
Okres sprawowania	1939–1943
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Diecezja Banja Luka
Prezbiterat	30 kwietnia 1939
Strona internetowa

Życiorys

Syn Lovrena i Any. Pochodził z wielodzietnej rodziny chłopskiej. W 1928 rozpoczął naukę w seminarium duchownym w Travniku. Naukę kontynuował w Wyższym Seminarium Duchownym w Sarajewie. 30 kwietnia 1939 został wyświęcony na kapłana. Pierwszą parafią do której został skierowany była Gumjera nad rzeką Vrbas k. Prnjavora, w której mieszkało 120 rodzin polskich^[1]. Wcześniej parafia nie miała własnego proboszcza i zarządzali nią proboszczowie z parafii sąsiednich. Wkrótce nauczył się języka polskiego i zaangażował się w pracę z dziećmi i młodzieżą^[1].

Od 1942 w rejonie Gumjery działał oddział serbskich czetników. Mimo ostrzeżeń ordynariusza diecezji banialuckiej ks. Duljović nie opuścił parafii i zdecydował się pozostać w miejscu, w którym prowadził pracę duszpasterską^[1]. Po wyjeździe kilku duchownych w 1943 obsługiwał poza swoją także osiem sąsiednich parafii^[1]. W czerwcu 1943 w pobliżu kościoła otwarto serbską gospodę. Duljović jako proboszcz parafii katolickiej przestrzegał młodzież przed wizytami w gospodzie, co nie zyskało aprobaty miejscowych Serbów^[1]. 11 lipca 1943 grupa dwudziestu osób w mundurach otoczyła budynek plebanii. Po dokonaniu rabunku księdza wyprowadzono z budynku wraz z jednym z parafian. Następnie ksiądz Duljović został zakłuty nożami przez napastników i zrzucony z urwiska w pobliżu wsi Gumjera^[1]. Dwa dni później odbył się pogrzeb duchownego na miejscowym cmentarzu. Uroczystości żałobne prowadził ks. Alfred Pichler z Aleksandrovaca^[1].

Pamięć

Po II wojnie światowej Polacy mieszkający w Gumjerze zostali repatriowani i osiedlili się w Ocicach i Mierzwinie, w województwie dolnośląskim. Z Bośni przywieźli portrety i zdjęcia Duljovicia, jedno z nich znalazło się w kościele parafialnym^[2]. Teren dawnej wsi Gumjera opustoszał, zniszczeniu uległ także cmentarz z grobem duchownego^[2]. Od 1999 trwają starania o beatyfikację ks. Dujlovicia^[3]. Inicjatywa mieszkańców Ocic i Mierzwina uzyskała poparcie biskupa legnickiego Tadeusza Rybaka. Proces beatyfikacyjny rozpoczął się w roku 2014. W 2015 komisja przygotowująca dokumentację spotkała się w Bolesławcu z ordynariuszem diecezji banialuckiej – bp. Franjo Komaricą^[3].

W 2004 ukazała się książka Anto Orlovaca Vjeran do smrti. Život i mučeništvo banjolučkoga svećenika Ante Dujlovića.

12 czerwca 2022 r. w Ocicach biskup legnicki Andrzej Siemieniewski i biskup Franjo Komarnica otworzyli muzeum księdza Antoniego Dujlovicia. Muzeum prowadzą siostry adoratorki^[4].