Repatriacja

Repatriacja (łac. repatriatio ‘powrót do ojczyzny’)^[1] – zorganizowana przez władze akcja przesiedlenia do kraju obywateli (np. jeńców wojennych^[2], osób internowanych lub przymusowo przesiedlonych), którzy wskutek zmian granic lub działań wojennych znaleźli się na terytorium innych państw^[3].

Karta repatriacyjna kpt. Aleksandra Żabczyńskiego z 1946 roku

Często termin używany jest błędnie na oznaczenie deportacji, depatriacji albo też ekspatriacji, czyli przymusowych wysiedleń lub przesiedleń^[4].

W czasach PRL-u oficjalna propaganda nazywała „repatriantami” Polaków – mieszkańców Kresów Wschodnich, których po II wojnie światowej przymusowo wysiedlano z ich ziem ojczystych i osadzano na Ziemiach Odzyskanych^[5] (zob. wysiedlenie Polaków z Kresów Wschodnich w latach 1944–1946).

Przykładem procesu repatriacyjnego z początku XXI wieku była fala powrotów na Krym Tatarów, wysiedlonych stamtąd w roku 1944 przez Związek Radziecki^[6].