Antoni Wippel

Antoni Tadeusz Wippel^[1] (ur. 13 marca 1882^[2] w Mikuszowicach^[3], zm. 12 lipca 1969^[4] w Łodzi^[3]) – polski akwarelista, pejzażysta, realista.

Antoni Tadeusz Wippel

Data i miejsce urodzenia	13 marca 1882 Mikuszowice
Data i miejsce śmierci	12 lipca 1969 Łódź
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	realizm
Odznaczenia

Życiorys

W wieku 16 lat uczył się w krakowskiej Wyższej Szkole Przemysłu Artystycznego. Ze względu talent i dojrzałość został wybrany przez Stanisława Wyspiańskiego do pomocy przy malowaniu polichromii w kościele o.o. Franciszkanów. Wippel w latach 1903–1908^[4] odbywał służbę wojskową w armii austro-węgierskiej na froncie włoskim^[5]. Po obyciu służby podjął w Wiedniu studia malarskie. W latach 1909–1914 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach Wojciecha Weissa i Juliana Fałata^[1]. W tym okresie współpracował z Wyspiańskim i Antonim Gramatyką malując polichromie w kościołach^[5]. Przez kilka lat po studiach pracował z Weissem, następnie przebywał również we Włoszech^[4]. W 1925 związał się z Łodzią, gdzie utworzył pracownię przy ul. Zielonej 14/2 oraz uczył rysunku w szkołach średnich w Łodzi^[1], w tym m.in. w Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika^[6] oraz w Suwałkach^[4][5]. Do jego uczniów należał m.in. Zdzisław Głowacki^[6]. Wippel był darczyńcą Towarzystwa Przyjaciół Łodzi – przyczynił się do znacznego powiększenia archiwum TPŁ, ofiarowując mu zbiór znaczków i nalepek z okresu I wojny światowej^[7]. Ponadto wielokrotnie dochody z urządzanych wystaw przeznaczał na cele społeczne^[8], m.in. Łódzkie Towarzystwo Zwalczania Raka^[9].

Został pochowany na Starym Cmentarzu przy ul. Ogrodowej^[4]. Żona - Maria z domu Kulisz, zm. 17 IV 1965, pochowana w tym samym grobie co mąż^[10].

Twórczość

Wippel był malarzem realistą^[4]. Tworzył głównie pejzaże, portrety i martwe natury wykorzystując farby olejne i akwarele. Znaczna część jego dorobku malarskiego zaginęła lub została zniszczona podczas II wojny światowej. Wśród jego prac wyróżnia się motywy łódzkie – malował obiekty architektoniczne (np. klasztor w Łagiewnikach, pałac Izraela Poznańskiego, park im. ks. J. Poniatowskiego, katedra łódzka, plac Wolności)^[1]. Do jego prac należą również obrazy o tematyce marynistycznej, w tym m.in. przedwojenne prace takie jak: „Widok na port w Gdyni”, „Statek harcerski”, „Dar Pomorza”, „U przystani”, „Motława”, a także pejzaże stworzone w Tatrach, na Capri czy w Mekce^[11]. Do jego prac należą również charakteryzujące się tematyką sakralną, dzieła takie jak: „Kościółek w Beskidach”^[9] czy „Katedra Łódzka”^[1]. Niektóre z obiektów malował wielokrotnie^[6]. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi^[5] oraz zbiorach prywatnych^[1]. Swoje prace wystawiał m.in. w Miejskiej Galerii Sztuki (od 1928), uczestniczył w wystawach grupy Start, a także eksponował prace w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie^[1], a także w Krakowie i Łodzi^[4].

Wyróżnienia

• pierwszy honorowy prezes Oddziału Łódzkiego ZPAP,
• Honorowa Odznaka Miasta Łodzi^[4].