Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Apollo 7
załogowa misja na orbitę okołoziemską Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Apollo 7 – pierwszy lot załogowy w ramach programu Apollo. Pierwsza amerykańska wyprawa z trzyosobową załogą.
.jpg)
Remove ads
Podstawowe dane
- źródło[1]
Statek kosmiczny i rakieta nośna
- źródło[1]
Czas dostarczenia elementów do KSC
- Statek kosmiczny: maj 1968
- Pierwszy stopień rakiety nośnej (S-IB): marzec 1968
- Drugi stopień rakiety nośnej (S-IVB): kwiecień 1968
- Instrument Unit (IU): kwiecień 1968
- Masa startowa statku kosmicznego: 20 553 kg
- Masa startowa rakiety nośnej: 592 670 kg
Cele główne misji
- Test statku Apollo w locie załogowym.
- Test procedur i infrastruktury naziemnej w locie załogowym.
- Wykazanie zdolności statku Apollo do przeprowadzenia spotkania z innym obiektem na orbicie.
Zrealizowano wszystkie główne cele misji. Wykonano też wszystkie zaplanowane testy.
Opis celów misji
- źródło[1]
- Uzyskanie danych o zużyciu powłoki termicznej głównego radiatora ECS.
- Wyznaczenie orientacji statku za pomocą żyroskopowego układu odniesienia.
- Wykonanie manewrów z użyciem silników SPS i RCS pod kontrolą komputera.
- Test automatycznej i ręcznej orientacji statku silnikami RCS.
- Test działania podsystemów zarządzania wodą w warunkach lotu.
- Wykonanie obserwacji gwiazd i krawędzi tarczy Ziemi w celu opracowania modelu krawędzi tarczy.
- Uzyskanie danych o zużyciu zasobów statku Apollo w trakcie misji.
- Test pozyskiwania wody z ogniw paliwowych w stanie nieważkości.
- Ocena osiągów silnika SPS w przestrzeni kosmicznej.
- Ocena funkcjonowania systemu łączności w paśmie S pomiędzy Apollo a MSFN.
- Przeprowadzenie testów odpalenia silnika SPS z minimalnym ciągiem.
- Ocena warunków pracy na pokładzie statku kosmicznego.
- Test funkcjonowania toalety w warunkach lotu.
- Test zapasowego obiegu chłodzenia.
- Przeprowadzenie spotkania statku Apollo ze stopniem S-IVB.
- Optyczna obserwacja celu dokowania za pomocą sekstantu.
- Przeprowadzenie separacji statku Apollo od stopnia S-IVB.
- Uzyskanie danych o wibracjach statku Apollo.
- Wykonanie kolorowych i czarno-białych fotografii powierzchni Ziemi z orbity.
- Wykonanie kolorowych fotografii obszarów pokrytych chmurami do analiz meteorologicznych.
- Test wejścia w atmosferę z orbity okołoziemskiej pod kontrolą komputera pokładowego.
- Ocena działalności systemu sterowania wejściem w atmosferę podczas pracy silnika SPS i po jej zakończeniu.
Remove ads
Przebieg misji
Podsumowanie
Perspektywa
Start odbył się 11 października 1968 roku o godzinie 15:02:45 UTC. Miejscem startu był kosmodrom na Przylądku Kennedy’ego. Rakietą nośną była rakieta Saturn IB (udźwig tej rakiet był pięć razy mniejszy od Saturna V). Statek został wprowadzony na początkową orbitę o parametrach 228 x 284 km. Ponieważ Apollo 7 nie został wyposażony w lądownik księżycowy LM, osłona drugiego stopnia rakiety zawierała jedynie ramę do której zamontowano cel do symulacji dokowania, przeznaczony do ćwiczeń z udziałem pilota misji, Donna Eisele[1].
Przed i w trakcie startu kabina była wypełniona mieszaniną tlenu i azotu w stosunku 6:4, co stanowiło rezultat tragicznej lekcji, jaką stanowił dla NASA pożar na pokładzie Apollo 1. Z czystego tlenu składała się atmosfera wewnątrz skafandrów załogi. Zawartość tlenu zaczynała rosnąć w kabinie dopiero po starcie, zmierzając stopniowo do 100% przy ciśnieniu 345 hPa. W porównaniu ze statkami wykorzystywanymi we wcześniejszych programach kosmicznych, kapsuła Apollo była stosunkowo wygodna – astronauci mogli się w miarę swobodnie poruszać, a nawet przygotowywać ciepłe posiłki. Silnik statku Apollo spisał się znakomicie, wykonując nie tylko krótko- i długotrwałe odpalenia, ale także dużą liczbę odpaleń w trakcie lotu. Był to największy silnik, jakim załoga mogła sterować ręcznie, kontrolując kierunek wektora ciągu. Ćwiczenia obejmowały m.in. orbitalne spotkanie przeprowadzone jedynie za pomocą obserwacji wzrokowej i ustalenie orientacji statku w stosunku do celu dokowania za pomocą sekstantu. Ani rakieta nośna, ani statek kosmiczny nie spowodowały żadnych kłopotów. Zanotowano jedynie drobne anomalie, które były korygowano przez systemy zapasowe[1].
Załoga testowała działanie systemów nawigacyjnych i sterujących.
Po starcie załoga dość szybko zaczęła się nudzić codzienną monotonią, która wraz z przeziębieniem Schirry wprawiała całą trójkę w kłótliwy nastrój. Ucierpiała na tym kariera obu młodych astronautów. Ani Cunningham, ani Eisele nigdy więcej nie polecieli w Kosmos[2]. Jednak misja zakończyła się sukcesem. Nowy trzyosobowy statek sprawdził się i był gotów podjąć zadania, do których został stworzony.
Wodowanie kapsuły z astronautami odbyło się 22 października 1968 o godzinie 12:11:48 UTC. Miejsce wodowania: zachodni Atlantyk, 27°38′N, 64°09′W. Załogę na pokład podjął pełniący rolę okrętu ratowniczego, lotniskowiec USS Essex (CV-9) o godz. 13:08 UTC. Statek CM został podjęty 22 października 1968 o 14:03 UTC[1].
Remove ads
Podsumowanie
- źródło[1]
- Pierwszy załogowy lot Apollo.
- Pierwszy lot statku Apollo wersji Saturn I Block 2.
- Pierwszy lot z wykorzystaniem skafandrów kosmicznych Apollo.
- Pierwszy lot z pełnym wyposażeniem załogi.
- Pierwsza transmisja telewizyjna na żywo z kosmosu podczas misji załogowej.
Załoga
- dowódca: Walter Schirra (3)
- pilot modułu dowodzenia: Donn Eisele (1)
- pilot modułu księżycowego: Walter Cunningham (1)
Załoga rezerwowa
- dowódca: Thomas P. Stafford
- pilot modułu dowodzenia: John W. Young
- pilot modułu księżycowego: Eugene A. Cernan
Naziemna załoga wspierająca
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads