Artur Hajzer

Artur Henryk Hajzer (ur. 28 czerwca 1962 w Zielonej Górze, zm. 7 lipca 2013 na stoku Gaszerbrum I w Karakorum^[1]) – polski taternik, alpinista i himalaista, twórca i szef programu Polski Himalaizm Zimowy 2010–2015, kierownik wypraw działających w ramach tego projektu^[2], współzałożyciel i były prezes (wraz z Januszem Majerem) nieistniejącej już firmy ADD będącej właścicielem marki Alpinus produkującej odzież outdoorową oraz sprzęt turystyczny i wspinaczkowy, współtwórca (również z Majerem) firmy w tej samej branży: HiMountain. Był członkiem Kapituły Nagrody Środowisk Wspinaczkowych „Jedynka”^[3] aż do jej rozwiązania w 2011^[4]. Mieszkał przez 9 ostatnich lat życia w Mikołowie, w dzielnicy Kamionka^[5].

Artur Hajzer

Data i miejsce urodzenia	28 czerwca 1962 Zielona Góra
Data i miejsce śmierci	7 lipca 2013 Gaszerbrum I, w Karakorum
Zawód, zajęcie	przedsiębiorca, taternik, alpinista, himalaista
Odznaczenia

Fragment Pomnika Alpinistów w Katowicach

Życiorys

Wspinanie rozpoczął w 1976 od Tatr. Przeszedł wiele dróg na Kazalnicy Mięguszowieckiej, Ganku i innych ścianach. W Alpach przeszedł kilka trudnych dróg w masywie Mont Blanc, m.in. na Petit Dru i Mont Blanc du Tacul.

W górach wysokich zadebiutował w 1982 wspinaczką na szczyt Daplipangdi-Go (wówczas Gaurishanka-Go) w Himalajach Nepalu (6126 m n.p.m.). W kolejnym roku zdobył Tiricz Mir, najwyższy wierzchołek Hindukuszu (7706 m). 9 listopada 1986 z Jerzym Kukuczką i Carlosem Carsolio zdobył Manaslu East. Było to pierwsze wejście, dodatkowo w stylu alpejskim i bez wspomagania tlenem. Z Jerzym Kukuczką 3 lutego 1987 dokonał pierwszego zimowego wejścia na Annapurnę. Spośród ośmiotysięczników zdobył też Sziszapangmę 18 września 1987 wraz z Wandą Rutkiewicz, Ryszardem Wareckim i Jerzym Kukuczką, Dhaulagiri w 2008^[6] i Nanga Parbat w 2010, oba z Robertem Szymczakiem^[7]. W 2011 wraz z Adamem Bieleckim i Tomaszem Wolfartem zdobył kolejny ośmiotysięcznik, Makalu^[8].

Wspólnie z Krzysztofem Wielickim trzykrotnie szturmował południową ścianę Lhotse. W 1989 był głównym organizatorem akcji ratunkowej po lawinie pod Mount Everest, dzięki której udało się sprowadzić jedynego ocalałego Andrzeja Marciniaka.

10 lutego 2008 r. miał wypadek lawinowy w Tatrach Zachodnich^[9]. Po urwaniu nawisu śnieżnego na Tomanowych Stołach został porwany przez lawinę. Udało mu się utrzymać blisko jej powierzchni i dzięki szybkiej akcji ratowników TOPR z użyciem helikoptera udało się go odnaleźć i uratować^[10]. Za złamanie obowiązującego w Tatrzańskim Parku Narodowym zakazu poruszania się poza wyznaczonymi szlakami turystycznymi został ukarany przez jego dyrekcję symbolicznym upomnieniem^[11].

Był kierownikiem wyprawy na Gaszerbrum I, zorganizowanej w ramach programu Polski Himalaizm Zimowy, podczas której w 9 marca 2012 r. Adam Bielecki i Janusz Gołąb dokonali pierwszego zimowego wejścia^[12]. Podczas kolejnej, trwającej od czerwca 2013 wyprawy na Gaszerbrum I^[13][14], wycofując się z obozu III do II 7 lipca 2013 odpadł od jednej ze ścian Kuluaru Japońskiego^[15] i spadł około 500 m. Zostało to potwierdzone przez towarzyszącego mu Marcina Kaczkana, który widział spadającego Hajzera, a następnie odnalazł i zidentyfikował jego ciało^[1][16].

Miał dwóch synów: Filipa i Jakuba oraz żonę Izabelę. Jego nazwisko zostało upamiętnione na Pomniku Alpinistów w Katowicach, odsłoniętym 28 października 2015 roku^[17].

Miesiąc po jego śmierci, 7 sierpnia 2013 roku odbył się w Parku Śląskim „Bieg dla Słonia”, memoriał upamiętniający Hajzera^[18]. Impreza odbywa się cyklicznie, co roku w czerwcu. Jej pomysłodawcą i organizatorem jest Marcin Rudzki, dziennikarz radiowy^[19] i miłośnik gór.

Zdobyte ośmiotysięczniki

• Manaslu – nową drogą – 1986,
• Annapurna – pierwsze wejście zimowe – 3 lutego 1987,
• Sziszapangma – nową drogą – 1987,
• Annapurna Wschodnia (8010 m) – nową drogą – 1988,
• Dhaulagiri – 11 maja 2008^[6],
• Nanga Parbat – 23 czerwca 2010^[7],
• Makalu – 30 września 2011^[8].

Publikacje

• 1996 – Atak rozpaczy, Gliwice, Explo 1994.
• 2011 – Korona Ziemi: nie-poradnik zdobywcy, Katowice, Wydawnictwo Stapis 2011.

Odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi – 2012^[20]