Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

BM-21 Grad

radziecka samobieżna wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

BM-21 Grad
Remove ads

BM-21 Grad (ros. БМ-21 „Град”) – radziecka polowa samobieżna wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa skonstruowana w latach 60 XX wieku. Przeznaczona dla artylerii dywizyjnej. Jeden z najszerzej używanych systemów tego rodzaju na świecie, także w Polsce.

Szybkie fakty Państwo, Producent ...
Remove ads

Historia

Podsumowanie
Perspektywa

Decyzję o zaprojektowaniu BM-21 Grad podjęła Rada Ministrów ZSRR decyzją z 30 maja 1960. Zadanie to otrzymało biuro konstrukcyjne NII-147 z Tuły. Pierwsze wyrzutnie trafiły do jednostek w 1963, publiczna prezentacja nowego systemu odbyła się w 1964 na defiladzie w Moskwie podczas obchodów rocznicy rewolucji październikowej. W następnych latach była szeroko eksportowana, wśród jej użytkowników znajduje się także Wojsko Polskie. Pierwsze użycie bojowe nastąpiło podczas konfliktu nadgranicznego z Chinami nad rzeką Ussuri w 1969 roku[1].

Podobnie jak inne typy wyrzutni artyleryjskich BM-21 jest przeznaczona do rażenia celów powierzchniowych – środków ogniowych piechoty, stanowisk ogniowych artylerii, sprzętu bojowego w rejonach ześrodkowania oraz umocnień polowych.

BM-21 posiada 40 prowadnic rurowych (po 10 w 4 rzędach) zainstalowanych na zmodyfikowanym podwoziu samochodu Ural-375D (6x6). Pakiet prowadnic wraz z kołyską jest osadzony na obrotowym łożu przymocowanym do ramy samochodu. Kąty ostrzału poziomego są dla małych kątów podniesienia ograniczone ze względów bezpieczeństwa (wyloty prowadnic znajdują się na wysokości kabiny). Prowadnice mogą być naprowadzane elektrycznie lub ręcznie. Pociski są odpalane elektrycznie. Celownik mechaniczny, kątomierz działowy oraz mechanizm sterowania napędami kierowania jest umieszczony na wysięgniku z lewej strony wyrzutni.

Standardowym typem pocisku wystrzeliwanego z BM-21 jest M-21OF z głowicą odłamkowo-burzącą. Ma on masę 66 kg i długość 2870 mm. Jego donośność wynosi 20 400 m. Pociski na torze lotu są stabilizowane zarówno brzechwowo, jak i obrotowo (niewielką prędkość kątową nadaje im występ prowadzący współpracujący z bruzdą rury wyrzutni). Pociski są dostarczane na stanowisko ogniowe przy wykorzystaniu samochodów amunicyjnych ZiŁ-152 lub Star. Pociski tego samego typu mogą być odpalane z radzieckich wyrzutni BM-21 Grad-1 (36-rurowa), Grad-W (12-rurowa), 9K53 Prima (50-rurowa) i czechosłowackich RM-70 (40-rurowa). Polską zmodernizowaną wyrzutnią BM-21 jest WR-40 Langusta.

W Polsce powstała rodzina pocisków Feniks, które dzięki zastosowaniu nowoczesnego paliwa rakietowego mają zasięg ponad 40 km[2].

Remove ads

Wersje pochodne

Podsumowanie
Perspektywa

W ZSRR i państwach byłego Układu Warszawskiego opracowano szereg wyrzutni samobieżnych na innych podwoziach, strzelających takimi samymi pociskami lub też mających analogiczną do BM-21 część artyleryjską z 40 prowadnicami, jak również następnie modernizowano oryginalne wyrzutnie:

  • ZSRR/Rosja:
  • Ukraina:
    • Bastion-01/02 – modernizacja wyrzutni 40-rurowej na podwoziu KrAZ-6322 (6×6); Bastion-02 z długim podwoziem i systemem przeładowania 40 pocisków zapasowych (2008 rok)[3]
    • BM-21K/BM-21U Werba – prototypy wyrzutni 40-rurowej na podwoziach KrAZ-260/KrAZ-6322 (6×6) z długą kabiną (2009/2015 rok)[3]
    • BM-21UM Berest – prototypowa wyrzutnia 50-rurowa na podwoziu KrAZ-5401NE (4×4) z długą kabiną (2018 rok)[3]
  • Czechosłowacja/Czechy:
    • RM-70 – wyrzutnia 40-rurowa na podwoziu Tatra (8×8) z systemem przeładowania 40 pocisków zapasowych,
    • BM-21MT – modernizacja wyrzutni 40-rurowej na podwoziu Tatra T-815-7T3R2T (4×4)[3]
  • Polska:
    • WR-40 Langusta – modernizacja wyrzutni 40-rurowej na podwoziu Jelcz (4×4)
Remove ads

Dane taktyczno-techniczne

Thumb
Polskie rakiety odpalane z BM-21 Grad; z lewej kasetowa z minami MN-121, z prawej odłamkowo-burząca OFM-122
  • Rakiety M-21OF
    • Kaliber: 122,4 mm
    • Długość: 2870 mm
    • Masa: 66 kg
    • Prędkość początkowa: 690 m/s
    • Donośność: 20 400 m
  • Wyrzutnia:
    • Masa
      • własna: 10 870 kg
      • z rakietami: 13 710 kg
    • Długość: 7350 mm
    • Szerokość:
      • W położeniu marszowym: 2400 mm
      • W położeniu bojowym: 3010 mm
    • Wysokość:
      • W położeniu marszowym: 3090 mm
      • W położeniu bojowym: 4350 mm (maksymalna)
    • Prędkość max: 75 km/h
    • Zasięg: 20 km
    • Kaliber: 122,4 mm
    • Długość prowadnicy: 3000 mm
    • Temperatura gazów wylotowych: 1500 stopni Celsjusza (do 2000 stopni dla rakiet Feniks-Z)
    • Kąt ostrzału:
      • w płaszczyźnie pionowej:0° do +55°
      • w płaszczyźnie poziomej: 70° w prawo (ograniczony przez celownik zamocowany do bloku wyrzutni), 102° w lewo od osi pojazdu.
      • sektor ograniczonego ostrzału w płaszczyźnie poziomej: 34° w obie strony od osi pojazdu
      • najmniejszy kąt podniesienia w sektorze ograniczonego ostrzału: 11°
    • Czas wystrzelenia salwy 40 pocisków: 20 s
    • Obsługa: 6 osób

Użytkownicy

Podsumowanie
Perspektywa
Thumb
Niebieski – aktualni użytkownicy, czerwony – byli

Aktualni użytkownicy

byli użytkownicy

  •  Finlandia: 24 egzemplarze znane pod oznaczeniem 122 RAKH 76. Obecnie wycofane z uzbrojenia[23].
  •  Izrael: 50 zdobytych, obecnie nie są już użytkowane.
  •  Jugosławia
  •  ZSRR

Oceniający

Remove ads

Galeria

Szybkie fakty
  • Thumb
  • Thumb
  • Thumb

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads