Barbara Urbańska-Miszczyk

Barbara Urbańska-Miszczyk (ur. w 1936 w Łucku na Wołyniu, zm. 13 lutego 2012 w Wiedniu) – polska artystka szklarz, projektantka szkła artystycznego oraz szkła użytkowego, malarka. Autorka około 70 wzorów patentowych, członkini American Glass Art Society^[1] [2].

Barbara Urbańska-Miszczyk

Data i miejsce urodzenia	1936 Łuck
Data i miejsce śmierci	13 lutego 2012 Wiedeń
Dziedzina sztuki	szkło artystyczne szkło użytkowe

Życiorys

W 1962 r. ukończyła studia na Wydziale Szkła Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu pod kierunkiem prof. Stanisława Dawskiego^[3], uzyskując dyplom z wyróżnieniem^[1] . W tym samym roku rozpoczęła pracę w Hucie Szkła Gospodarczego „Hortensja” w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie pracowała do 1984 r., kolejno na stanowiskach projektanta, kierownika ośrodka wzornictwa i głównego specjalisty do spraw wzornictwa^[1] [2]. W 1971 r. w Łodzi odbyła się pierwsza wystawa indywidualna artystki^[4]. Sukces przyniosła jej wystawa w 1976 r., na której zaprezentowała swoje rzeźbiarskie formy unikatowe z zestawów Orionit i Chiromaszi^[5]. W 1978 r. odwiedziła Stany Zjednoczone na zaproszenie uniwersytetu w Filadelfii^[1] . Od 1984 r. uprawiała wolny zawód artysty szklarza^[2].

Twórczość

W twórczości w szkle Barbary Urbańskiej-Miszczyk można, jak pisał Stanisław Dawski, wyróżnić dwa okresy – pierwszy z nich ma charakter przemysłowy i jest związany z projektowaniem wyrobów dla huty szkła „Hortensja”; drugi obejmuje przestrzenne formy rzeźbiarskie o charakterze unikatowym^[1]  i wiąże się z nim wzrost aktywności artystki pod koniec lat 70. XX w.^[6]

W ramach pracy dyplomowej artystka przedstawiła wielofunkcyjny zestaw użytkowy do produkcji seryjnej, charakteryzujący się szlachetnością formy i powściągliwą kolorystyką^[1] . Swoje pierwsze prace artystka realizowała w „Hortensji” przy pomocy hutnika Stanisława Rorbacha^[1] . Jej twórczość z przełomu lat 60. i 70. XX w. cechował puryzm wrocławskiej szkoły szkła^[7].

W późniejszym okresie nastąpiła metamorfoza twórczości artystki^[1] . Choć nie zrezygnowała ona z dekoracyjnych form użytkowych, zajęła się pozbawionymi charakteru użytkowego formami przestrzennymi, często przyjmującymi postać wieloelementowych kompozycji^[1] [6]. Były one wykonywane w szkle bezbarwnym lub barwionym w masie, z wykorzystaniem technik formowania na gorąco^[6][2]. Realizowano je w „Hortensji”, a także w Hucie Szkła Gospodarczego „Odrodzenie” w Parczewie, Hucie Szkła Gospodarczego w Krośnie, Zakładzie Szkła Artystycznego w Polanicy-Zdroju^[1] . Ta gałąź twórczości artystki obejmuje dwa tematy – przyrodę oraz człowieka; każdą pracę można zakwalifikować do jednego z nich, choć w obu przypadkach pojawiają się prezentacje zarówno konkretnych, jak i abstrakcyjnych pojęć^[1] .

Prace artystki znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze, Muzeum Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim, Muzeum Regionalnego w Radomsku, Muzeum w Sosnowcu, a także Muzeum Polskiego w Chicago, The Corning Museum of Glass w Corning oraz muzeum stanowego w Trenton^[1] .

Nagrody[a]

• 1967 – III nagroda i wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Szkła
• 1972 – nagroda i list gratulacyjny Miejskiej Rady Narodowej – Wydziału Kultury w Piotrkowie Trybunalskim
• 1973 – Wzór Roku dla zestawu Kinga na Międzynarodowych Targach w Poznaniu
• 1974 – wyróżnienie na Ogólnopolskiej Wystawie Szkła w Katowicach
• 1976 – Nagroda Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Piotrkowie Trybunalskim
• 1977 – Dyplom Honorowy i nagroda Ministra Kultury i Sztuki
• 1978 – Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
• 1978 – Odznaka „Za Zasługi dla Województwa Piotrkowskiego”
• 1978 – Odznaka Wojewódzkiego Frontu Jedności Narodu
• 1982 – nagroda i list gratulacyjny Wojewody Piotrkowskiego na wystawie Oddziału ZPAP w Piotrkowie Trybunalskim
• 1984 – Nagroda Urzędu Wojewódzkiego Wydziału Kultury i Sztuki w Piotrkowie Trybunalskim
• 1984 – „Złota Wieża Trybunalska” dla Piotrkowianina Roku, nagroda Towarzystwa Przyjaciół Piotrkowa

Wystawy

Do 1985 r. artystka prezentowała swoje prace na 15 indywidualnych wystawach krajowych, 9 indywidualnych wystawach zagranicznych, w szczególności w Stanach Zjednoczonych (w Filadelfii, Nowym Jorku, Trenton i New Haven), 40 zbiorowych wystawach krajowych i 28 zbiorowych wystawach zagranicznych, a także w 7 wystawach międzynarodowych^[1] .

Wystawy indywidualne^[b]

• 1971 – Łódź
• 1971 – Piotrków Trybunalski
• 1976 – Łódź
• 1976 – Piotrków Trybunalski
• 1977 – Szczecin
• 1978 – Piotrków Trybunalski
• 1978 – Szczecin

Wystawy zbiorowe^[c]

• 1964 – Wystawa ogólnopolska tkaniny, ceramiki i szkła w Warszawie
• 1966 – Wzornictwo – społeczeństwu w Warszawie
• 1968 – 3-Bienalu Indruskijskiego Oblikovanja w Lublanie
• 1969 – Wzornictwo w Przemyśle Szklarskim i Ceramicznym w Warszawie
• 1976 – I Ogólnopolskie Triennale Szkła w Kłodzku
• 1974 – Ogólnopolska Wystawa Szkła Artystycznego i Użytkowego w Katowicach (wyróżnienie)
• 1977 – Ogólnopolska Wystawa Szkła Artystycznego i Użytkowego w Katowicach (złoty medal i I nagroda)
• 1979 – Ogólnopolska Wystawa Szkła Unikatowego i Przemysłowego w Katowicach

Uwagi

1. Listę nagród, o ile nie podano inaczej, przedstawiono na podstawie katalogu Muzeum Sztuk Artystycznych w Poznaniu Szkło artystyczne: Barbara Urbańska-Miszczyk.
2. Listę wystaw, o ile nie podano inaczej, przedstawiono na podstawie książki P. Banasia Współczesne polskie szkło i ceramika.
3. Listę wystaw, o ile nie podano inaczej, przedstawiono na podstawie katalogu Muzeum Narodowego we Wrocławiu Ceramika i szkło polskie XX wieku: katalog zbiorów.