Basil van Rooyen

Basil van Rooyen (ur. 19 kwietnia 1939 w Johannesburgu, zm. 14 września 2023^[1]) – południowoafrykański kierowca wyścigowy. Uczestniczył w dwóch Grand Prix Formuły 1 wystawiając prywatnego Coopera i McLarena, ale nie ukończył żadnego z nich. Obecnie zajmuje się wynalazkami.

Basil van Rooyen

Basil van Rooyen po wyścigu w Południowej Afryce
Państwo	Południowa Afryka
Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1939 Johannesburg
Data śmierci	14 września 2023

Życiorys

Początkowo van Rooyen był inżynierem i motocyklistą^[2]. W 1963 roku pokonał w wyścigu Lotusem Cortiną mistrza BSCC i ETCC, Johna Whitmore’a, ścigającego się identycznym samochodem^[3]. Następnie Fordami Mustangami i Alfami Romeo GTA brał udział w wyścigach samochodów turystycznych w RPA, w których często dominował^[3].

W 1968 roku do van Rooyena zadzwonił John Love z ofertą udostępnienia Coopera T79 na Grand Prix RPA, ponieważ Love kupił Brabhama BT20^[4]. Inni kierowcy wprawdzie nie chcieli dopuścić van Rooyena do startu, ale Południowoafrykańczyk ostatecznie wziął udział w Grand Prix^[4]. W kwalifikacjach ścigający się z numerem 25 van Rooyen zajął dwudzieste miejsce^[5]. Na 23 okrążeniu w Cooperze van Rooyena uszkodzeniu uległa uszczelka pod głowicą i musiał wycofać się z wyścigu^[4].

Mając wsparcie STP van Rooyen zakupił od Brabhama model BT24 i w 1968 roku zadebiutował w Południowoafrykańskich Mistrzostwach Formuły 1^[4]. Uzyskując w nich dobre wyniki, namówił Bruce’a McLarena do odsprzedania mu McLarena M7A, którego wystawił w Grand Prix RPA 1969^[4]. W kwalifikacjach uzyskał dziewiąty czas^[6]. Na skutek problemów z hamulcami na 13 okrążeniu van Rooyen tego wyścigu nie ukończył^[7].

W tym samym czasie otrzymał od Kena Tyrrella propozycję jazdy w zespole Tyrrell^[4]. Jednakże podczas testów opon na torze Kyalami uszkodzeniu uległo jedno z kół i Południowoafrykańczyk miał wypadek: jego samochód wpadł w bariery i przeleciał ponad 90 metrów^[4]. Ostatecznie van Rooyen nigdy nie został kierowcą Tyrrella.

Po wypadku van Rooyen powrócił do wyścigów samochodami turystycznymi w RPA^[4]. Jednocześnie prowadził firmę Superperformance, oferującą akcesoria motoryzacyjne i usługi tuningowe^[4]. W 1973 roku sprzedał tę firmę i wycofał się z wyścigów^[3][4]. Następnie do 1985 roku prowadził firmę produkującą opakowania^[4]. Do wyścigów wrócił w 1975 roku, biorąc przez kilka lat udział w Formule Atlantic^[3]. W 1987 roku z żoną i dwoma synami wyemigrował do Australii^[2][4]. W 2005 roku przeszedł na emeryturę, po czym opatentował urządzenie do czyszczenia basenu "Twister", maszynę do masażu głowy "HeeBeeGeeBee" oraz rower z długimi korbami^[4].

Wyniki w Formule 1

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie
Lista systemów punktacji Formuły 1

Rok	Zespół	Samochód	Silnik	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Msc.	Pkt.
1968	John Love	Cooper T79	Climax R4	ZAF NU	ESP	MCO	BEL	NLD	FRA	GBR	DEU	ITA	CND	USA	MEX	–	0
1969	Team Lawson	McLaren M7A	Ford Cosworth DFV V8	ZAF NU	ESP	MCO	NLD	FRA	GBR	DEU	ITA	CND	USA	MEX		–	0