Benedykt Heydenkorn

Benedykt Heydenkorn (ur. 14 lipca 1906 w Birczy Starej, zm. 10 października 1999 w Toronto) – polski dziennikarz, działacz emigracyjny, współpracownik paryskiej Kultury.

Benedykt Heydenkorn

Data i miejsce urodzenia	14 lipca 1906 Bircza Stara, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	10 października 1999 Toronto, Kanada
Zawód, zajęcie	dziennikarz, działacz emigracyjny
Odznaczenia

Życiorys

Był wolnym słuchaczem na Uniwersytecie Warszawskim, od 1926 pracował jako dziennikarz, był m.in. warszawskim korespondentem agencji informacyjnej Havas i Berliner Tageblatt. Publikował m.in. w Buncie Młodych.

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 aresztowany przez NKWD, zesłany do łagru, uwolniony w 1941, z Armią Andersa opuścił ZSRR, służył w 2 Korpusie Polskich Sił Zbrojnych. Od 1944 do 1946 redagował pismo Dziennik Żołnierza. W 1949 wyjechał do Kanady. Od 1950 do 1957 pracował w piśmie Głos Polski, od 1957 w piśmie Związkowiec, którego został redaktorem naczelnym w 1964. Pod jego kierownictwem Związkowiec stał się największym pismem Polonii kanadyjskiej. Był jednym z założycieli Polsko-Kanadyjskiego Instytutu Badawczego, autorem i wydawcą wielu prac poświęconych polskiej społeczności w Kanadzie, a także pamiętników polskich imigrantów. Współpracował z paryską Kulturą, dla której pisał „Kronikę kanadyjską”. W 1977 przeszedł na emeryturę w Związkowcu, do 1981 był wolontariuszem w Multicultural History Society of Ontario. Od 1992 członek Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie^[1]

W 1980 otrzymał Nagrodę Kultury z okazji 400 numeru pisma - tzw. Nagrodę Przyjaźni i Współpracy

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1990)^[2]
• Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (26 marca 1993, za wybitne zasługi w działalności polonijnej)^[3]