Benjamin Dale

Benjamin James Dale^[1][2][3] (ur. 17 lipca 1885 w Highbury w Londynie, zm. 30 lipca 1943 w Kensington w Londynie^[3]) – brytyjski kompozytor i pedagog.

Benjamin Dale

Imię i nazwisko	Benjamin James Dale
Data i miejsce urodzenia	17 lipca 1885 Highbury, Londyn
Pochodzenie	angielskie
Data i miejsce śmierci	30 lipca 1943 Kensington, Londyn
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, pedagog

Życiorys

Jego ojciec, Charles Dale, był ilustratorem. Matka, Jessie, pianistką i nauczycielką^[3]. Uczęszczał do Stationer’s Company School w Hornsey i Oakfield School w Crouch End^[3]. Był utalentowany już jako dziecko, w 1900 roku wykonano publicznie napisaną przez niego uwerturę^[1]. Dzięki otrzymanemu stypendium rozpoczął w 1902 roku studia w Królewskiej Akademii Muzycznej, gdzie jego nauczycielami byli Frederick Corder, Howard Jones, Herbert Lake i Henry Richards^[3]. Podczas I wojny światowej walczył na froncie zachodnim i dostał się do niemieckiej niewoli, spędzając 4 lata w obozie jenieckim Ruhleben pod Berlinem^[3]. W latach 1919–1920 przebywał w Nowej Zelandii i Australii^[3]. Był organistą w kościele św. Stefana w Ealing^[2]. W ostatnich dekadach życia niewiele komponował, poświęcając się głównie pracy na stanowisku wykładowcy w Królewskiej Akademii Muzycznej^[1][3].

Twórczość

Tworzył w stylistyce późnoromantycznej^[1]. Skomponował m.in. uwertury Horatius (1899) i The Tempest (1902), Sonatę fortepianową (1905), Suitę na fortepian i altówkę (1907), Fantazję d-moll (1911), Before the Paling of the Stars na chór i orkiestrę (1912), Songs of Praise na chór i orkiestrę (1923), The Flowing Tide na orkiestrę (1924/1943), ponadto utwory wokalne^[2][3]. Jego pieśń Sidmouth znalazła się w 1933 roku w Methodist Hymn Book^[3].