Broń artyleryjska

Broń artyleryjska – rodzaj broni palnej, strzelającej pociskami wypełnionymi różnego rodzaju materiałami wybuchowymi (z wyjątkiem pocisków przeciwpancernych zwykłych i podkalibrowych), przeznaczony do niszczenia siły żywej, sprzętu bojowego oraz burzenia urządzeń i umocnień fortyfikacyjnych i obronnych przeciwnika. Przyjmuje się umownie, że obejmuje broń palną o kalibrze większym niż 20 mm (poniżej tej granicy mamy do czynienia z bronią strzelecką).

Broń artyleryjska (haubica M198) podczas ostrzału

Pod względem przeznaczenia taktycznego dzieli się na armaty, haubice, haubicoarmaty (armatohaubice), moździerze, działa bezodrzutowe i inne artyleryjskie środki walki. Z uwagi na rodzaj wojsk, w jakich jest używana wyróżnia się broń artyleryjską lądową, lotniczą oraz morską (okrętowa i nadbrzeżna), a w zależności od środka ciągnącego dzieli się na: holowaną i samobieżną.

Zobacz też

• amunicja artyleryjska
• broń strzelecka

Bibliografia

• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7. Brak numerów stron w książce
• Stanisław Koziej: Teoria sztuki wojennej. Warszawa: „Bellona”, 2011. ISBN 978-83-11-12122-5.