Camillo Paolucci

Camillo Paolucci (ur. 9 grudnia 1692 – zm. 11 czerwca 1763) – włoski kardynał.

Camillo Paolucci

Kardynał biskup
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	9 grudnia 1692 Forlì
Data i miejsce śmierci	11 czerwca 1763 Rzym
Miejsce pochówku	Kościół św. Marcelego w Rzymie
Subdziekan Kolegium Kardynałów
Okres sprawowania	1761-1763
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	9 września 1743 Benedykt XIV
Kościół tytularny	Ss. Ioannis et Pauli (18 kwietnia 1746) S. Maria in Trastevere (20 września 1758 biskup Frascati (22 listopada 1758) biskup Porto e S. Rufina (13 lipca 1761)

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	2 lipca 1724
Konsekrator	Fabrizio Paolucci
Współkonsekratorzy	Prospero Marefoschi Tommaso Cervini
Konsekrowani biskupi Andrzej Pruski 17 lipca 1729 Aleksander Kazimierz Horain 16 marca 1732 Marcin Załuski 7 września 1732 Konstanty Moszyński 15 sierpnia 1733 Agostino Maria Neuroni 19 czerwca 1746 Nicolò Antonio Giustiniani 30 listopada 1753 Gaetano de Carli 21 grudnia 1754 Francesco Antonio Granata 2 października 1757 Onofrio de Rossi 2 października 1757 Francesco Castellini 26 marca 1758 Nicolò Cicirelli 21 grudnia 1758 Francesco Pettorelli Lalatta 21 grudnia 1760 Francesco Piazza 21 grudnia 1760
Współkonsekrowani biskupi Zozuno Valignari 9 lipca 1724 Marco Antonio Ansidei 9 lipca 1724 Giulio Cesare Compagnoni 4 marca 1725 Giovanni Battista Orsi 25 marca 1725 Girolamo Lucini 25 marca 1725 Antonio Maria Erba Odescalchi 14 października 1759 Ludovico Valenti 14 października 1759 Giovanni Francesco Albani 21 września 1760

Życiorys

Pochodził z Forli. W 1718 uzyskał tytuł doktora praw na uniwersytecie La Sapienza w Rzymie. Rok później przyjął święcenia kapłańskie. W 1724 został konsekrowany na tytularnego arcybiskupa Ikonium. Nuncjusz apostolski w Polsce 1727-38 i Austrii 1738-45. Prowadził rokowania zwieńczone podpisaniem konkordatu, zawartego w 1737 roku we Wschowie, dotyczącego opactw komendatoryjnych^[1]. W 1743 papież Benedykt XIV mianował go kardynałem. Legat w Ferrarze 1746-50. Uczestniczył w konklawe 1758. Biskup Frascati 1758-61, następnie Biskup Porto e Santa Rufina (od 1761). Był także protektorem zakonu karmelitów. W 1763 ze względu na stan zdrowia zrezygnował z objęcia diecezji Ostia e Velletri, tradycyjnie przypisanej do funkcji kardynała-dziekana i uzyskał w tym względzie stosowną dyspensę. Zmarł w Rzymie.