Cao Pi

Cao Pi (chiń. 曹丕; pinyin Cáo Pī; imię pośmiertne: Wendi; ur. 186^[1], 187 albo 188, zm. 29 czerwca 226^[2]) – pierwszy cesarz chińskiego państwa Wei, panujący w latach 220–226.

Ta osoba nosi chińskie nazwisko Cao.

Cao Pi

曹丕

Imię chińskie pośmiertne Pismo uproszczone 魏文帝 Pismo tradycyjne 魏文帝 Hanyu pinyin Wèi Wéndì
Cao Pi na fragmencie Zwoju Trzynastu Cesarzy, autorstwa Yan Libena (VII w.). Zbiory Museum of Fine Arts w Bostonie.
Cesarz Chin (Wei)
Okres	od 11 grudnia 220 do 29 czerwca 226
Poprzednik	Han Xiandi
Następca	Cao Rui
Dane biograficzne
Dynastia	Wei
Data i miejsce urodzenia	~186 Boxian[1]
Data śmierci	29 czerwca 226
Ojciec	Cao Cao
Rodzeństwo	Cao Zhi
Żona	Guo Nüwang
Dzieci	Cao Rui

Był synem generała Cao Cao i bratem sławnego poety Cao Zhi. Przejął władzę w państwie Wei po śmierci swojego ojca 15 marca 220 roku. 11 grudnia 220 roku ostatni cesarz dynastii Han, Han Xiandi (189–220), abdykował na rzecz Cao Pi. Niemniej jego władztwo obejmowało tylko północną część państwa Późniejszej dynastii Han.

Cao Pi przeszedł do historii literatury jako mecenas poetów z okresu Jian’an, oraz samodzielny autor. Stworzył pierwsze utwory gatunku shi o siedmiozgłoskowym metrum, inne wiersze z tego gatunku oraz opisowe poematy fu; najważniejszym dziełem jest Rozprawa o literaturze, najstarsze z dzieł z okresu narodzin prężnej krytyki literackiej czasów Sześciu Dynastii. Pozostałe części cyklu Wzorcowe rozprawy zaginęły.