Charles Spackman Barker

Charles Spackman Barker (ur. 10 października 1804 w Bath w Anglii^[1], zm. 26 listopada 1879 w Maidstone w Anglii) – angielski organmistrz.

Charles Spackman Barker

Data i miejsce urodzenia	10 października 1804 Bath
Data i miejsce śmierci	26 listopada 1879 Maidstone
Zawód	organmistrz
Odznaczenia

Życiorys

Pochodził z rodziny artystycznej. Jego ojciec – Joseph Barker(inne języki) oraz wuj – Thomas Barker (Maler)(inne języki), byli malarzami^[1]. Imiona otrzymał po swoim chrzestnym Charlesie Spackmanie(inne języki) – koneserze sztuki, wielkim fanie twórczości jego ojca^[2] i jego opiekunie po śmierci ojca w 1809 (Barker miał wówczas 5 lat)^[3].

W młodości, przez zainteresowanie naukami przyrodniczymi odbywał przez pewien czas praktykę farmaceutyczną i stomatologiczną, które porzucił z powodu zbyt dużej wrażliwości^[3]. Od 1830, przez dwa lata odbywał praktykę u organmistrza Jamesa Bishopa(inne języki) w Londynie. W 1832 założył własny warsztat organmistrzowski w Bath.

Pod wpływem rozmowy z organistą katedry York Minster, który skarżył się na ogromny wysiłek gry na nowo wybudowanych organach (1832), skoncentrował swoją pracę na udoskonaleniu traktury gry – mechanizmu przenoszenia ruchu z klawiszy na zawory w wiatrownicach. Jego pierwszym znaczącym, ale nie wprowadzonym na szeroką skalę wynalazkiem był hydrauliczny system tłoków i cylindrów. W 1837, przebywając w Paryżu, opracował dźwignię pneumatyczną. Urządzenie to, które opatentował w 1839, zostało wkrótce nazwane od jego nazwiska dźwignią Barkera^[2]. Licencji na budowę dźwigni udzielił firmie organmistrzowskiej Aristide Cavaillé-Colla, który zastosował ją po raz pierwszy w organach bazyliki św. Dionizego w Saint-Denis. Niedługo potem zatrudnił się w warsztacie organowym Daublaine-Callinet(inne języki). W 1844 przypadkowo doprowadził do pożaru organów w kościele Saint Eustache w Paryżu; reperował je i rozbudowywał przez 10 lat, do roku 1854.

W 1851 prezentował jeden ze swoich instrumentów na EXPO w Londynie. W 1855 został odznaczony Orderem Narodowym Legii Honorowej.

W 1858 założył z Charlsem Verschneiderem(inne języki) warsztat organowy. Za namową organisty Alberta Pescharda(inne języki) opracował elektryczną trakturę gry. Po raz pierwszy zainstalował ją w 1865, w organach kolegiaty Saint-Laurent w Salon-de-Provence(inne języki)^[4].

W 1870, po wybuchu wojny francusko-pruskiej powrócił do Anglii. Zmarł w 1879.

Wynalazki

• Dźwignia pneumatyczna – urządzenie pneumatyczne wykorzystywane w budowie organów piszczałkowych wyposażonych w trakturę mechaniczną w celu zmniejszania oporów ruchu podczas gry na klawiaturze
  Osobny artykuł: Dźwignia Barkera.

Dzieła

Niektóre organy piszczałkowe zbudowane przez Charlesa Barkera:

Rok	Miejscowość	Budynek	Uwagi
1855	Paulerspury (Anglia)	Kościół	z ojcem[5]
1860	Saint-Maixent-l’École (Francja)	Église Saint-Léger de Saint-Maixent-l'École(inne języki)	[6]
1861	Caen (Francja)	Kościół Notre-Dame-de-la-Gloriette(inne języki)	zachowane[7]
1862	Awinion (Francja)	Kolegiata Saint-Agricol(inne języki)	zachowane[8]
1863	Chalon-sur-Saône (Francja)	Katedra Saint-Vincent w Chalon-sur-Saône(inne języki)	z Charlesem Verschneiderem[9]
1863	Chalon-sur-Saône (Francja)	Kościół St-Jean-de-Vignes	z Charlesem Verschneiderem[10]
1863	Cherbourg (Francja)	Bazylika Trójcy Świętej w Cherbourgu(inne języki)	z Charlesem Verschneiderem[11]
1864	Meudon (Francja)	Kościół św. Marcina w Meudon(inne języki)	z Charlesem Verschneiderem[12]
1865	Salon-de-Provence (Francja)	kolegiaty Saint-Laurent w Salon-de-Provence(inne języki)	z Charlesem Verschneiderem, pierwsze na świecie organy z trakturą elektryczną[13]
1868	Paryż (Francja)	Kościół św. Augustyna	z Albertem Peschardem, z pierwszą w historii trakturą elektropneumatyczną[14]
1868	Paryż (Francja)	Kościół św. Piotra z Montrouge	zachowane[15]