Ciboria viridifusca

Ciboria viridifusca (Fuckel) Höhn. – gatunek grzybów z rodziny twardnicowatych (Sclerotiniaceae)^[1].

Ciboria viridifusca

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	patyczniaki
Rząd	tocznikowce
Rodzina	twardnicowate
Rodzaj	kubianka
Gatunek	Ciboria viridifusca
Nazwa systematyczna
Ciboria viridifusca (Fuckel) Höhn. Mitt. bot. Inst. tech. Hochsch. Wien 3(3): 101 (1926)

Systematyka

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ciboria, Sclerotiniaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1870 r. Leopold Fuckel nadając mu nazwę Peziza viridifusca. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę, nadał mu Franz Xaver Rudolf von Höhnel w 1926 r.^[1]

Synonimy:

• Chlorosplenium amenticola P. Karst. 1887
• Ciboria amenticola (P. Karst.) Boud. 1907
• Hymenoscyphus viridifuscus (Fuckel) Kuntze 1898
• Ombrophila viridifusca (Fuckel) Rehm, Rabenh. Krypt.-Fl. 1896
• Peziza viridifusca Fuckel 1870
• Phialea viridifusca (Fuckel) Sacc. 1889^[2].

Morfologia

Owocnik

Typu apotecjum o średnicy 1–4 mm. Wyglądem przypomina puchar, składa się bowiem z miseczki osadzonej na dość długim trzonie. Miseczka początkowo kielichowata, potem lekko wypukła, a po osiągnięciu dojrzałości czasami pękająca na brzegach. Wewnętrzna, hymenialna powierzchnia jest gładka i ma różne odcienie czerwonawo-brązowe. Sterylna powierzchnia zewnętrzna jest zwykle nieco bledsza i plamista, przynajmniej w młodości. Trzon górą ciemnobrązowy, zwykle o długości od 2 do 3 cm, zwęża się i ciemnieje ku podstawie, stając się prawie czarny. W górnej, około 1/3 jego wysokości pożłobiony jest grubymi żebrami^[3].

Cechy mikroskopowe

Worki 8-zarodnikowe, o wymiarach 4,5 × 65 µm, Parafizy wąskie, nitkowate lub lekko maczugowate, wyrastające poza worki. Zarodniki elipsoidalne, gładkie, 6–10 × 2,5–4 µm, szkliste, w stanie dojrzałym z dwoma ciemnymi gutulami^[3].

Gatunki podobne

Jest wiele podobnych morfologicznie gatunków Ciboria (kubianka). Rozróżnia się je na podstawie cech mikroskopowych i siedliska. Na gnijących kotkach olchy i topoli występuje np. kubianka wierzbowa (Ciboria caucus). Ma większe owocniki^[3].

Występowanie

Znane jest występowania Ciboria viridifusca głównie w Europie. Poza nią podano jego stanowiska tylko w Japonii i na Alasce^[4]. W Polsce M.A. Chmiel w 2006 r. przytoczyła 5 stanowisk^[5]

Grzyb saprotroficzny rozwijający się na owocostanach olszy (Alnus)^[5].