Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Corinne Suter
szwajcarska narciarka alpejska Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Corinne Suter (ur. 28 września 1994 w Schwyz) – szwajcarska narciarka alpejska, mistrzyni olimpijska, pięciokrotna medalistka mistrzostw świata seniorek i juniorek.
Remove ads
Kariera
Podsumowanie
Perspektywa
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Corinne Suter pojawiła się 17 listopada 2009 roku w Zinal, gdzie w zawodach FIS Race nie ukończyła drugiego przejazdu slalomu. W 2011 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Crans-Montana, gdzie jej najlepszym wynikiem było dziewiąte miejsce w supergigancie. Już rok później wywalczyła brązowy medal w kombinacji, podczas mistrzostw świata juniorów w Roccaraso. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie dwie Norweżki: Ragnhild Mowinckel oraz Annie Winquist. Podczas rozgrywanych w 2013 roku mistrzostw świata juniorów w Québecu zdobyła srebrny medal w supergigancie. Rozdzieliła tam na podium Austriaczki: Stephanie Venier i Rosinę Schneeberger. Największe sukcesy w tej kategorii wiekowej osiągnęła jednak na mistrzostwach świata juniorów w Jasnej w 2014 roku, gdzie zwyciężyła w zjeździe i supergigancie, a wspólnie z kolegami z reprezentacji zdobyła srebrny medal w zawodach drużynowych.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 26 listopada 2011 roku w Aspen, gdzie nie ukończyła pierwszego przejazdu w gigancie. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 5 grudnia 2014 roku w Lake Louise, zajmując 30. miejsce w zjeździe. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanęła 23 lutego 2019 roku w Crans Montana, gdzie rywalizację w zjeździe ukończyła na trzeciej pozycji. Wyprzedziły ją jedynie Włoszka Sofia Goggia i Austriaczka Nicole Schmidhofer. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2019/2020, kiedy zajęła czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej oraz zwyciężyła w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. W sezonie 2020/2021 była druga w klasyfikacji zjazdu i trzecia w supergigancie. W klasyfikacji zjazdu była też druga w sezonie 2021/2022 i trzecia w sezonie 2022/2023.
W 2017 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, zajmując dwunaste miejsce w supergigancie i osiemnaste w zjeździe. Wystartowała na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 w Pjongczang. Zajęła tam 17. miejsce w supergigancie i 6. lokatę w zjeździe. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Åre zdobyła srebrny medal w zjeździe, gdzie lepsza była tylko Ilka Štuhec ze Słowenii. Ponadto zajęła trzecie miejsce w supergigancie, plasując się za Mikaelą Shiffrin z USA i Sofią Goggią. Na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2022 roku zdobyła złoty medal w zjeździe, wyprzedzając Goggię i jej rodaczkę, Nadię Delago. Ponadto na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Courchevel/Méribel była trzecia w tej samej konkurencji. Tym razem lepsze były kolejna Szwajcarka - Jasmine Flury i Austriaczka Nina Ortlieb.
Nie jest spokrewniona z innymi szwajcarskimi alpejkami: Jasminą i Fabienne Suter[1].
Remove ads
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
Mistrzostwa świata
Mistrzostwa świata juniorów
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
- sezon 2014/2015: 117.
- sezon 2015/2016: 29.
- sezon 2016/2017: 33.
- sezon 2017/2018: 34.
- sezon 2018/2019: 18.
- sezon 2019/2020: 4.
- sezon 2020/2021: 8.
- sezon 2021/2022: 9.
- sezon 2022/2023: 12.
- sezon 2023/2024: 55.
- sezon 2024/2025:
Miejsca na podium w zawodach
Crans-Montana – 23 lutego 2019 (zjazd) – 3. miejsce
Soldeu – 13 marca 2019 (zjazd) – 3. miejsce
Lake Louise – 6 grudnia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
Lake Louise – 8 grudnia 2019 (supergigant) – 3. miejsce
Altenmarkt-Zauchensee – 11 stycznia 2020 (zjazd) – 1. miejsce
Garmisch-Partenkirchen – 9 lutego 2020 (supergigant) – 1. miejsce
Crans-Montana – 21 lutego 2020 (zjazd) – 2. miejsce
Crans-Montana – 22 lutego 2020 (zjazd) – 2. miejsce
La Thuile – 29 lutego 2020 (supergigant) – 3. miejsce
Val d’Isère – 18 grudnia 2020 (zjazd) – 1. miejsce
Val d’Isère – 19 grudnia 2020 (zjazd) – 2. miejsce
Val d’Isère – 20 grudnia 2020 (supergigant) – 2. miejsce
Sankt Anton – 10 stycznia 2021 (supergigant) – 3. miejsce
Val di Fassa – 26 lutego 2021 (zjazd) – 3. miejsce
Val di Fassa – 27 lutego 2021 (zjazd) – 2. miejsce
Val di Fassa – 28 lutego 2021 (supergigant) – 3. miejsce
Lake Louise – 4 grudnia 2021 (zjazd) – 3. miejsce
Zauchensee – 16 stycznia 2022 (supergigant) – 2. miejsce
Garmisch-Partenkirchen – 29 stycznia 2022 (zjazd) – 1. miejsce
Lake Louise – 2 grudnia 2022 (zjazd) – 2. miejsce
Lake Louise – 3 grudnia 2022 (zjazd) – 3. miejsce
Lake Louise – 4 grudnia 2022 (supergigant) – 1. miejsce
Sankt Moritz – 16 grudnia 2022 (zjazd) – 3. miejsce
Kvitfjell – 4 marca 2023 (zjazd) – 3. miejsce
Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2025 (supergigant) – 3. miejsce
Garmisch-Partenkirchen – 25 stycznia 2025 (zjazd) – 3. miejsce
Remove ads
Bibliografia
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Ski Alpine Database (ang.)
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads