Cubrynka

Cubrynka (niem. Oberer Fichtentalturm, słow. Čubrinka, węg. Csubrina-torony^[1], 2310 m) – szczyt w bocznej grani Tatr Wysokich (tzw. głównej grani odnogi Krywania) odchodzącej od grani głównej na południowy zachód w kierunku Koprowego Wierchu. Ten odcinek grani oddziela od siebie dwie doliny: Ciemnosmreczyńską (właściwie jej górne piętro, Dolinę Piarżystą) i Hińczową^[2].

Cubrynka

Čubrinka

Państwo	Słowacja
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	2310 m n.p.m.
Wybitność	20 m
Pierwsze wejście	1902 Teodor Eichenwald, Ferdynand Rabowski, Jan Bachleda Tajber, Wojciech Tylka Suleja
Położenie na mapie Tatr Cubrynka
Położenie na mapie Karpat Cubrynka
49°11′09″N 20°03′09″E

Cubrynka jest położona pomiędzy Cubryńską Przełączką (ok. 2290 m), która oddziela ją od Cubryny (Čubrina), oraz Zadnią Piarżystą Przełęczą (ok. 2275 m), która oddziela ją od Piarżystych Czub. Do północno-zachodniej części Doliny Hińczowej opada z Cubrynki ściana o wysokości około 140 m. Jej prawą część skośnie przecina rampa z zacięciami, załupami i trawiastymi zachodami. Jej górny koniec rozdziela się na dwie odnogi kończące się na przełączkach w grani między Cubrynką a Cubryńską Przełączką. Do Doliny Piarżystej opada ściana o wysokości około 180 m, zlewająca się ze ścianą Zadniej Piarżystej Przełęczy. Ściana jest prawie pionowa i opada na piargi. Z powodu długich podejść, prawie pionowych ścian i skomplikowanych zejść ściana ta przez długi czas była niezdobyta^[3].

Nazwa szczytu pochodzi od sąsiedniej Cubryny, występuje czasami też w formie Czubrynka^[2].

• 
  Cubrynka wśród podpisanych obiektów
• 
  Cubrynka nad Wielkim Hińczowym Stawem.

Taternictwo

Szczyt wyłącznie dla taterników. Jego granią pierwsi taternicy przeszli w 1902 roku, ale ścianą dopiero 50 lat później. W latach 60. i 70. XX wieku jego ściany pokryto siatką dróg wspinaczkowych, potem wspinają się tutaj już bardzo rzadko. Władysław Cywiński pisał: Zrobiono co trzeba: lato, zima, i znów cisza, zarastanie pajęczyną.....Prawie wszyscy wielcy zostawili tu swe ślady - i znów spokój^[3].

Pierwsze odnotowane wejście

Teodor Eichenwald, Ferdynand Rabowski, Jan Bachleda Tajber, Wojciech Tylka Suleja, 6 sierpnia 1902 r.^[2]

Drogi wspinaczkowe

1. Z Cubryńskiej Przełączki, północno-wschodnią granią; IV w skali tatrzańskiej, czas przejścia 20 min^[3]

DOLINA HIŃCZOWA

1. Prawą częścią ściany; IV, 1 godz. 15 min
2. Środkiem południowo-wschodniej ściany wprost na wierzchołek; V+, 3 godz. 30 min
3. Ukosem przez południowo-wschodnią ścianę na północno-wschodnią grań; III, 45 min
4. Lewą częścią południowo-wschodniej ściany; do grani I, na grani miejsce II
5. Z Zadniej Piarżystej Przełęczy, południowo-zachodnią granią; II, 30 min^[3]

DOLINA PIARŻYSTA

1. Prawym filarem zachodniej ściany: VI, 3 godz., miejscami kruszyzna, duża ekspozycja
2. Depresją zachodniej ściany: VI, 3 godz., miejscami kruszyzna
3. Prawą częścią zachodniej ściany; V+, 2 godz.
4. Środkiem zachodniej ściany; VI, A0, 4 godz.
5. Zachodnią ścianą, droga Kurczaba; VI, A0, 6 godz.
6. Direttissima; VI, 4 m A0, 6 godz.
7. Północno-zachodnią ścianą; VI, 4 m AI, 4 godz.
8. Lewym skrajem północno-zachodniej ściany; V+, A1, 6 godz.^[3]