Curzio Malaparte

Curzio Malaparte, właśc. Kurt Erich Suckert (ur. 9 czerwca 1898 w Prato, zm. 19 lipca 1957 w Rzymie) – włoski pisarz, dziennikarz i dyplomata.

Curzio Malaparte

Kurt Erich Suckert

Imię i nazwisko	Kurt Erich Suckert
Data i miejsce urodzenia	9 czerwca 1898 Prato
Data i miejsce śmierci	19 lipca 1957 Rzym
Narodowość	włoska
Dziedzina sztuki	literatura
Ważne dzieła
Technika zamachu stanu Kaputt

Malaparte siedzący na tarasie słonecznym na dachu płaskim swojej modernistycznej willi na wyspie Capri

Życiorys

Jego matka była Włoszką z Lombardii, ojciec Niemcem. Podczas I wojny światowej służył w armii włoskiej. Karierę dziennikarską rozpoczął w 1918 roku. Od 1925 roku publikował pod pseudonimem Malaparte (powstałym poprzez skojarzenie z Napoleonem Bonaparte)^[1]. Pracował jako dyplomata. Na początku lat 20. XX wieku był attaché kulturalnym w Warszawie.

W tym samym okresie związał się z ruchem faszystowskim, brał udział w marszu na Rzym. Był członkiem Narodowej Partii Faszystowskiej. Pozostawał jednak w ostrym sporze z Benito Mussolinim. W 1931 roku, po publikacji antytotalitarnego pamfletu Technika zamachu stanu, zerwał z tą partią i osiadł w Paryżu.

Po powrocie do Włoch w 1933 roku, został aresztowany, a następnie zesłany na wyspę Lipari. Malaparte zbudował na wyspie Capri swoją nadmorską willę w stylu modernizmu w 1937 r., gdzie gościł Le Corbusiera i Erwina Rommla; jest także miejscem znanym też z filmów fabularnych^[2]. Podczas II wojny światowej był korespondentem wojennym na froncie wschodnim, na którym przebywał w okupowanej przez Niemców Polsce, Rumunii, Finlandii, na Ukrainie oraz Bałkanach. To wtedy powstało najbardziej znane jego dzieło – Kaputt.

Za serię nieprzychylnych dla Niemców artykułów Malaparte został odwołany z frontu, przez pewien czas przebywał w Finlandii, potem wrócił do Włoch. W latach 1943–1946 współpracował z amerykańskimi wojskami okupacyjnymi we Włoszech. Po wojnie interesował się komunizmem, zwłaszcza jego chińską wersją – maoizmem. Odbył nawet podróż po Chinach, którą jednak musiał zakończyć przedwcześnie z powodu choroby. Jego dziennik z tej podróży pt. Io in Russia e in Cina ukazał się pośmiertnie w 1958 roku.

Zmarł na raka w 1957 roku.

Twórczość

Kaputt

Kaputt^[3] to książka reportażowa, pisana w latach 1941–1943, bezpośrednio pod wpływem działań wojennych oraz związanych z nimi zbrodni niemieckich. Książka szokuje okrucieństwem opisywanych w niej scen, jednak jeszcze bardziej wstrząsający jest brak reakcji ówczesnych sfer wyższych na doniesienia o zbrodniach. Wśród bohaterów książki znajdują się Hans Frank, Galeazzo Ciano, Ante Pavelić, generałowie Wehrmachtu, bokser Max Schmeling oraz przedstawiciele śmietanki towarzyskiej Rzymu, Berlina i Sztokholmu.

Inne utwory

Poza Kaputt, najważniejszymi utworami Malapartego są: Zamach stanu (Tecnica del colpo di Stato, pierwsze wydanie w Paryżu w 1931) i Skóra (La Pelle, 1949) – powieść o powojennym Neapolu. Publikował też opowiadania (Szczęśliwy dzień, Sodoma i Gomora).