Czesław Czyżyński

Czesław Czyżyński (ur. 22 kwietnia 1896 w Gnieźnie, zm. 27 września 1920 w Łodzi) – żołnierz armii niemieckiej, powstaniec wielkopolski, podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Czesław Czyżyński

sierżant
Data i miejsce urodzenia	22 kwietnia 1896 Gniezno
Data i miejsce śmierci	27 września 1920 Łódź
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska
Jednostki	56 pułk piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa Powstanie wielkopolskie wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Czesław Czyżyński (Chyżyński^[1]) urodził się w rodzinie Kazimierza i Bronisławy z Jankowskich. Absolwent szkoły powszechnej, praktykant adwokacki w Gnieźnie. W 1916 wcielony do armii niemieckiej i w jej szeregach walczył na frontach I wojny światowej^[2] W 1919 wstąpił do Armii Wielkopolskiej i otrzymał przydział do 2 pułku strzelców wielkopolskich. W jego składzie walczył na froncie litewsko-białoruskim, a wiosną 1920 awansował na stopień sierżanta i pełnił funkcję adiutanta III batalionu^[2].

Podczas walk pod Bobrujskiem, przy pomocy brawurowego ataku dokonał rozpoznania sił nieprzyjaciela^[2]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

W walkach pod Kobryniem został ciężko ranny. Zmarł w szpitalu wojskowym w Łodzi^[2].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 574)