Czesław Kordziński

Czesław Kordziński (ur. 1923 w Wilnie, zm. 20 listopada 1988 w Krakowie) – polski inżynier, specjalista w dziedzinie silników spalinowych.

Czesław Kordziński

Data i miejsce urodzenia	1923 Wilno
Data i miejsce śmierci	20 listopada 1988 Kraków
Miejsce spoczynku	cmentarz Rakowicki w Krakowie
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	profesor zwyczajny
Alma Mater	Akademia Górnicza w Krakowie
Uczelnia	Politechnika Krakowska
Pracodawca	Autosan
Odznaczenia

Życiorys

Uczęszczał do Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej trafił do Rumunii, gdzie zdał maturę i podjął studia na politechnice w mieście Timișoara. Po wojnie powrócił do Polski i dokończył studia wyższe z tytułem inżyniera o specjalności lotniczej na Wydziale Komunikacji Akademii Górniczej w Krakowie. W pracy naukowej skupił się na tematyce silników spalinowych o zapłonie iskrowym. Od 1948 był pracownikiem naukowym w Katedrze Silników Spalinowych na AG. Uzyskał tytuły naukowe doktora nauk technicznych w 1959 i doktora habilitowanego w 1961. Awansował od stanowiska asystenta do docenta i kierownika (1961-1953^[1]) Katedry Silników Spalinowych na Politechnice Krakowskiej. Został zastępcą dyrektora powołanego w 1970 Instytutu Pojazdów Samochodowych i Silników Spalinowych Politechniki Krakowskiej. Od 1970 do 1988 pełnił funkcję kierownika Zakładu Silników Spalinowych z Silnikiem Iskrowym. W 1973 mianowany profesorem nadzwyczajnym^[1]. Od 1983 do 1985 kierował Centrum Uczelniano-Przemysłowego. W 1986 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego

Publikował prace w zakresie swojej działalności naukowej, był członkiem rad naukowych. Od 1965 do 1987 współpracował w punkcie konsultacyjnym przy Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan” w Sanoku.

Zmarł 20 listopada 1988 w Krakowie^[2]. Został pochowany 25 listopada 1988 na tamtejszym cmentarzu Rakowickim (kwatera LXXIV, rząd 11, miejsce 2)^[2].

Publikacje

• Silniki spalinowe z wytryskiem paliwa lekkiego (1958)
• Zagadnienie sprowadzania pomiarów mocy i zużycia paliwa silników spalinowych bez doładowania do warunków normalnych (1961)
• Zwiększanie osiągów silników do samochodów i motocykli (1961)
• Silniki dwusuwowe z zapłonem iskrowym (1963)
• Układy wylotowe szybkobieżnych silników spalinowych (1964)
• Zwiększanie osiągów silników do samochodów i motocykli (1964)
• Świece zapłonowe (1966)
• Układy dolotowe silników spalinowych (1968, współautor: Tadeusz Środulski)^[3]
• Zapłon elektryczny trakcyjnych silników spalinowych (1969)
• Silniki spalinowe z turbodoładowaniem (1970, współautor: Tadeusz Środulski)
• Pomiary i badania w laboratorium silników spalinowych: skrypt dla studentów wyższych szkół technicznych (1979)
• Kis ürtartalmu belsöégésü motorok (1980)
• Małe silniki spalinowe (1982)
• Wtrącenia niemetaliczne w stopach żelaza (1988)
• Badania samochodów, silników i zespołów produkcji FSC Starachowice (1989)

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”
• Honorowa Odznaka Politechniki Krakowskiej
• Złota Odznaka ZSP
• Złota Odznaka „Za pracę społeczną dla miasta Krakowa”
• Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”