Czesław Nosal

Czesław Sławomir^[a] Nosal (ur. 30 października 1942 w Wojtkowej^[1][2]) – polski psycholog, profesor zwyczajny. Specjalizuje się m.in. w psychologii poznawczej i różnic indywidualnych (inteligencja, zdolności specjalne, style poznawcze, typy umysłu), psychologii twórczości, kształcenia, mediów i zarządzania^[3].

Czesław Nosal

Prof. Czesław Nosal prowadzi wykład podczas Dnia Inteligencji w 2016 r.
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	30 października 1942 Wojtkowa
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: psychologia poznawcza i różnic indywidualnych
Doktorat	1971 – psychologia Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Habilitacja	1980 Uniwersytet Warszawski
Profesura	15 czerwca 1990
profesor zwyczajny Uniwersytetu SWPS
Odznaczenia

Życiorys

Jest absolwentem Liceum Pedagogicznego w Kłodzku^[4], które ukończył w 1961 roku^[5]. Studiował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu^[6], tytuł magistra psychologii uzyskał w 1966 roku. W 1971 na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UAM otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych. W 1980 roku habilitował się na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego^[7]. Tytuł profesora otrzymał 15 czerwca 1990 roku^[3].

W trakcie swojej kariery naukowej pracował m.in. na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza (1966–1972), następnie na Politechnice Wrocławskiej (1972–2009), gdzie kierował Zakładem Psychologii Zarządzania i Zachowań Konsumenckich, a w latach 1980–1986 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. badań naukowych i współpracy z przemysłem)^[7], na Uniwersytecie Zielonogórskim, Uniwersytecie Wrocławskim, Uniwersytecie Opolskim, a także w Wyższej Szkole Umiejętności Społecznych i Wyższej Szkole Zarządzania i Finansów we Wrocławiu. Był również członkiem (od 1994^[7]) Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów^[3].

Aktualnie jest wykładowcą i kierownikiem Katedry Psychologii Poznawczej i Różnic Indywidualnych Uniwersytetu SWPS na II Wydziale Psychologii we Wrocławiu^[8][9]. Od 1984 jest członkiem Komitetu Psychologii PAN^[3][7].

Pełni funkcję Głównego Psychologa Mensy Polskiej od 1989 roku, tj. od momentu jej powstania^[10][11][12]. Jest autorem prac dotyczących inteligencji i psychologii zarządzania oraz nowej metody diagnozy typów umysłu na podstawie teorii Carla Gustava Junga^[11]. W 1997 roku otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej^[13]. W 2000 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej^[14]. Wielokrotnie otrzymywał ponadto nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego^[7]. Dwukrotnie zdobył nagrodę główną za popularyzację nauki przyznaną przez miesięcznik „Problemy” i „Wiedza i Życie”. Od ponad 35 lat współpracuje z miesięcznikiem „Nowe Książki”, recenzując książki z psychologii.

Ważniejsze publikacje

• Psychologiczne modele umysłu (1990)
• Diagnoza typów umysłu: Rozwinięcie i zastosowanie teorii Junga (1992)
• Psychologia decyzji kadrowych (1999)
• Psychologia myślenia i działania menedżera (2001)^[1][11]
• Psychologia poznania naukowego: Umysły i problemy (2007)
• The structure and regulative function of cognitive styles: A new theory (2009)
• Interakcja inteligencji i intuicji: Nowa teoria funkcjonowania umysłu (2011)
• Umysł w świecie fałszywych proroków (2019)

Uwagi

1. Według katalogu Biblioteki Głównej Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu (na stronie katalog.ue.wroc.pl).