Didier Cuche

Didier Cuche (ur. 16 sierpnia 1974 w Le Pâquier) – szwajcarski narciarz alpejski, wicemistrz olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata oraz wielokrotny zdobywca Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata (w gigancie, supergigancie oraz czterokrotnie w zjeździe).

Didier Cuche

Data i miejsce urodzenia	16 sierpnia 1974 Le Pâquier
Klub	Chasseral Dombresson
Wzrost	174 cm
Debiut w PŚ	29.12 1993, Bormio (57. miejsce – zjazd)
Pierwsze punkty w PŚ	16.12 1995, Val Gardena (21. miejsce – zjazd)
Pierwsze podium w PŚ	21.01 1998, Kitzbühel (1. miejsce – zjazd)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria Igrzyska olimpijskie srebro Nagano 1998 narciarstwo alpejskie (supergigant) Mistrzostwa świata złoto Val d’Isère 2009 supergigant srebro Val d’Isère 2009 zjazd srebro Ga-Pa 2011 zjazd brąz Åre 2007 slalom gigant Puchar Świata 2. miejsce 2010/2011 3. miejsce 2001/2002 3. miejsce 2006/2007 3. miejsce 2007/2008 3. miejsce 2008/2009 3. miejsce 2009/2010 Puchar Świata (Zjazd) Mała Kryształowa Kula 2006/2007 Mała Kryształowa Kula 2007/2008 Mała Kryształowa Kula 2009/2010 Mała Kryształowa Kula 2010/2011 3. miejsce 2011/2012 Puchar Świata (Supergigant) Mała Kryształowa Kula 2010/2011 2. miejsce 2001/2002 2. miejsce 2006/2007 2. miejsce 2007/2008 2. miejsce 2011/2012 3. miejsce 2002/2003 Puchar Świata (Gigant) Mała Kryształowa Kula 2008/2009
Strona internetowa

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Didier Cuche pojawił się w 1993 roku, kiedy wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Montecampione. Zajął tam 35. miejsce w supergigancie oraz dwunaste w zjeździe. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 29 grudnia 1993 roku w Bormio, gdzie zajął 57. miejsce w zjeździe. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył blisko dwa lata później, 16 grudnia 1995 roku w Val Gardena, gdzie zajął 21. miejsce w zjeździe. W sezonie 1995/1996 punktował jeszcze czterokrotnie, zajmując ostatecznie 92. miejsce w klasyfikacji generalnej. W kolejnym sezonie nie startował po tym, jak na treningu we wrześniu 1996 roku złamał kość piszczelową i strzałkową w lewej nodze^[1].

Przełom w karierze Szwajcara nastąpił w sezonie 1997/1998. W zawodach pucharowych punktował wielokrotnie, w tym 23 stycznia 1998 roku w Kitzbühel po raz pierwszy stanął na podium, zwyciężając w zjeździe. W zawodach tych wyprzedził dwóch Francuzów: Nicolasa Burtina i Jean-Luca Crétiera. Poza tym dzień później był drugi w zjeździe, 8 marca 1998 roku w Kvitfjell zajął trzecie miejsce w supergigancie, a 13 marca 1998 roku w Crans-Montana ponownie był drugi w biegu zjazdowym. W klasyfikacji generalnej dało mu to ósme miejsce, w klasyfikacji zjazdu był czwarty, a w supergigancie zajął szóste miejsce. W marcu 1998 roku wystartował także na igrzyskach olimpijskich w Nagano, gdzie wywalczył pierwszy w karierze medal na arenie międzynarodowej. Cuche zajął tam drugie miejsce w supergigancie, przegrywając tylko z Austriakiem Hermannem Maierem. Był to pierwszy w historii medal olimpijski dla Szwajcarii w tej konkurencji. Na tej samej imprezie zajął także ósme miejsce w zjeździe.

Przez trzy kolejne sezony nie odniósł żadnego zwycięstwa w zawodach pucharowych. Na podium stawał czterokrotnie: 12 stycznia 2000 roku w Kitzbühel był trzeci w supergigancie, 12 lutego 2000 roku w St. Anton był drugi w tej konkurencji, 3 marca 2000 roku w Kvitfjell zajął drugie miejsce w zjeździe, a 28 stycznia 2001 roku w Garmisch-Partenkirchen ponownie był trzeci w supergigancie. W tym czasie najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2000/2001, kiedy był dziesiąty w klasyfikacji generalnej i szósty w klasyfikacji supergiganta. W lutym 1999 roku brał udział w mistrzostwach świata w Vail, gdzie był ósmy w supergigancie, a w zjeździe zajął czternaste miejsce. Podczas rozgrywanych dwa lata późnej mistrzostw świata w St. Anton jego najlepszym wynikiem było piąte miejsce w supergigancie.

Najważniejszym punktem sezonu 2001/2002 były igrzyska olimpijskie w Salt Lake City. Zajął tam czternaste miejsce w zjeździe i dziesiąte w gigancie. Wystartował również w supergigancie, uzyskując najlepszy czas. Cuche został jednak zdyskwalifikowany po tym jak ominął jedną z ostatnich bramek na trasie^[2]. W Pucharze Świata ośmiokrotnie stawał na podium, przy czym dwukrotnie zwyciężał: 5 stycznia w Adelboden wygrał giganta, a 7 marca 2002 roku w Altenmarkt był najlepszy w supergigancie. Występy te dały mu trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Austriakiem Stephanem Eberharterem i Kjetilem André Aamodtem z Norwegii. Szwajcar był także drugi za Eberharterem w klasyfikacji zjazdu oraz czwarty w klasyfikacji giganta. Podobne wyniki osiągał w sezonie 2002/2003, który ukończył na piątej pozycji. Na podium stawał cztery razy, w tym 8 grudnia 2002 roku w Beaver Creek zwyciężył w supergigancie. W klasyfikacji tej konkurencji zajął tym razem trzecie miejsce, ulegając jedynie Eberharterowi i Marco Büchelowi z Liechtensteinu. Z mistrzostw świata w Sankt Moritz wrócił jednak bez medalu. Najlepszy wynik uzyskał tam w zjeździe, który ukończył na czwartej pozycji. Walkę o podium przegrał tam ze swym rodakiem, Bruno Kernenem o 0,16 sekundy.

Następne trzy lata Cuche plasował się poza najlepszą dziesiątką klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. W tym czasie trzy razy stawał na podium: 30 stycznia 2004 roku w Garmisch-Partenkirchen wygrał zjazd, 19 grudnia 2004 roku w Alta Badia był trzeci w gigancie, a dwa dni później we Flachau zajął drugie miejsce w tej konkurencji. Najsłabiej prezentował się w sezonie 2005/2006, w którym po raz pierwszy od siedmiu lat Szwajcar nie stanął na podium zawodów PŚ. Znalazł się jednak w reprezentacji Szwajcarii na rozgrywane w lutym 2006 roku igrzyska olimpijskie w Turynie, gdzie zajął dwunaste miejsce w supergigancie i dziewiętnaste w gigancie. Nie wystąpił za to na rozgrywanych rok wcześniej mistrzostwach świata w Bormio, bowiem miesiąc przed imprezą na treningu w Adelboden zerwał więzadła krzyżowe w lewym kolanie i przedwcześnie zakończył sezon^[3].

Do światowej czołówki powrócił w sezonie 2006/2007. Na podium stawał siedem razy, w tym 10 marca 2007 roku w Kvitfjell zwyciężył w zjeździe. Z pozostałych miejsc na podium jeszcze pięć wywalczył w zjeździe, a jedno w supergigancie. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej był trzeci za Norwegiem Akselem Lundem Svindalem i Austriakiem Benjaminem Raichem. Ponadto w klasyfikacji supergiganta zajął drugie miejsce, a w zjeździe wywalczył pierwszą w karierze Małą Kryształową Kulę. W lutym 2007 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Åre, gdzie zdobył brązowy medal w gigancie. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Svindal oraz kolejny Szwajcar, Daniel Albrecht. Na tej samej imprezie był także szósty w zjeździe i czwarty w supergigancie, w którym walkę o medal przegrał z Bruno Kernenem o 0,01 sekundy.

Przez kolejne trzy sezony zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. W każdym roku przynajmniej sześciokrotnie stawał na podium, odnosząc jednocześnie osiem zwycięstw: 14 grudnia 2007 roku w Val Gardena i 22 stycznia 2010 roku w Kitzbühel wygrywał supergiganta, 21 lutego w Sestriere i 25 października 2009 roku w Sölden zwyciężał w gigancie, a 19 stycznia 2008 roku w Kitzbühel, 28 listopada 2009 roku w Lake Louise, 23 stycznia 2010 roku w Kitzbühel oraz 6 marca 2010 roku w Kvitfjell był najlepszy w biegu zjazdowym. Dzięki temu w sezonach 2007/2008 i 2009/2010 zdobywał Małą Kryształową Kulę w klasyfikacji zjazdu, a w sezonie 2008/2009 zwyciężył w klasyfikacji giganta. Był ponadto drugi w klasyfikacji supergiganta w sezonie 2007/2008, przegrywając tylko z Hannesem Reicheltem. W 2009 roku osiągnął jeden z największych sukcesów, zdobywając złoty medal supergigancie podczas mistrzostw świata w Val d’Isère. Na tych samych mistrzostwach wywalczył także srebrny medal w zjeździe, w którym lepszy o 0,04 sekundy był Kanadyjczyk John Kucera. Cuche wystąpił także na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Vancouver, jednak nie zdobył medalu. Zajął tam kolejno szóste miejsce w zjeździe, dziesiąte w supergigancie oraz czternaste w gigancie.

Najlepsze wyniki w rywalizacji pucharowej osiągnął w sezonie 2010/2011, który ukończył na drugiej pozycji za Chorwatem Ivicą Kosteliciem. Szwajcar na podium plasował się sześć razy, zwyciężając trzykrotnie: 22 stycznia w Kitzbühel i 29 stycznia w Chamonix był najlepszy w zjeździe, a 13 marca 2011 roku w Kvitfjell triumfował w supergigancie. W efekcie zdobył Małe Kryształowe Kule w klasyfikacjach obu tych konkurencji, a w gigancie zajął dziewiąte miejsce. W 2011 roku wystąpił także na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, gdzie wywalczył srebrny medal w zjeździe. Rozdzielił tam na podium Kanadyjczyka Erika Guaya oraz Włocha Christofa Innerhofera. Trzy dni wcześniej Szwajcar zajął czwarte miejsce w supergigancie, przegrywając walkę o medal z Kosteliciem. W kolejnym sezonie kolejne siedem razy stawał na podium, wygrywając zjazdy 26 listopada w Lake Louise, 21 stycznia w Kitzbühel i 28 stycznia w Garmisch-Partenkirchen oraz supergiganta 24 lutego 2012 roku w Crans-Montana. Ostatnie podium w zawodach Pucharu Świata wywalczył 25 lutego 2012 roku Crans-Montana, gdzie był drugi w supergigancie. Karierę zakończył 17 marca 2012 podczas zawodów Pucharu Świata w austriackim Schladming, zjeżdżając na drewnianych nartach i stroju narciarskim, pochodzącym sprzed II wojny światowej. Przejazd zakończył charakterystyczną sztuczką, polegającą na wypięciu jednej narty, podrzuceniu jej nogą w powietrze, a następnie złapaniu jej jedną ręką^[4].

Didier Cuche dziewięciokrotnie zdobywał mistrzostwo Szwajcarii, zwyciężając w supergigancie w latach 1998, 2003, 2007 i 2008, zjeździe w latach 1998, 2006 i 2011 oraz slalomie gigancie w latach 2002 i 2009. Był ponadto wybierany Szwajcarem 2011 roku oraz Sportowcem Roku w Szwajcarii w latach 2009 i 2011^[5].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
8.	13 lutego	1998	Nagano	Zjazd	1:50,11	+0,80	Jean-Luc Crétier
2.	16 lutego	1998	Nagano	Supergigant	1:34,82	+0,61	Hermann Maier
14.	10 lutego	2002	Salt Lake City	Zjazd	1:39,13	+1,63	Fritz Strobl
DSQ	16 lutego	2002	Salt Lake City	Supergigant	1:21,58	-	Kjetil André Aamodt
10.	21 lutego	2002	Salt Lake City	Gigant	2:23,28	+1,72	Stephan Eberharter
12.	18 lutego	2006	Turyn	Supergigant	1:30,65	+0,85	Kjetil André Aamodt
19.	20 lutego	2006	Turyn	Gigant	2:35,00	+4,33	Benjamin Raich
6.	15 lutego	2010	Vancouver	Zjazd	1:54,31	+0,36	Didier Défago
10.	19 lutego	2010	Vancouver	Supergigant	1:30,34	+0,72	Aksel Lund Svindal
14.	23 lutego	2010	Vancouver	Gigant	2:37,83	+1,62	Carlo Janka

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
8.	2 lutego	1999	Vail/Beaver Creek	Supergigant	1:14,53	+0,84	Lasse Kjus Hermann Maier
14.	6 lutego	1999	Vail/Beaver Creek	Zjazd	1:40,60	+2,20	Hermann Maier
5.	30 stycznia	2001	St. Anton	Supergigant	1:21,46	+0,39	Daron Rahlves
DNF1	7 Lutego	2001	St. Anton	Zjazd	1:38,74	-	Hannes Trinkl
16.	8 lutego	2001	St. Anton	Gigant	2:23,80	+5,46	Michael von Grünigen
11.	2 lutego	2003	Sankt Moritz	Supergigant	1:38,80	+3,17	Stephan Eberharter
4.	8 lutego	2003	Sankt Moritz	Zjazd	1:43,54	+1,13	Michael Walchhofer
12.	12 lutego	2003	Sankt Moritz	Gigant	2:45,93	+1,30	Bode Miller
4.	6 lutego	2007	Åre	Supergigant	1:14,30	+0,63	Patrick Staudacher
6.	11 lutego	2007	Åre	Zjazd	1:44,68	+1,01	Aksel Lund Svindal
3.	14 lutego	2007	Åre	Gigant	2:19,64	+0,92	Aksel Lund Svindal
1.	4 lutego	2009	Val d’Isère	Supergigant	1:19,41	-	-
2.	7 lutego	2009	Val d’Isère	Zjazd	2:07,01	+0,04	John Kucera
6.	13 lutego	2009	Val d’Isère	Gigant	2:18,82	+1,69	Carlo Janka
4.	9 lutego	2011	Ga-Pa	Supergigant	1:38,31	+1,03	Christof Innerhofer
2.	12 lutego	2011	Ga-Pa	Zjazd	1:58,41	+0,32	Erik Guay
8.	18 lutego	2011	Ga-Pa	Gigant	2:10,56	+0,93	Ted Ligety

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
35.	2 marca	1993	Montecampione	Supergigant	1:38,79	+3,44	Massimiliano Iezza
12.	4 marca	1993	Montecampione	Zjazd	1:28,27	+1,44	Gaëtan Llorach

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1995/1996: 92.
• sezon 1997/1998: 8.
• sezon 1998/1999: 15.
• sezon 1999/2000: 12.
• sezon 2000/2001: 10.
• sezon 2001/2002: 3.
• sezon 2002/2003: 5.
• sezon 2003/2004: 13.
• sezon 2004/2005: 17.
• sezon 2005/2006: 34.
• sezon 2006/2007: 3.
• sezon 2007/2008: 3.
• sezon 2008/2009: 3.
• sezon 2009/2010: 3.
• sezon 2010/2011: 2.
• sezon 2011/2012: 6.

Zwycięstwa w zawodach

1. Kitzbühel – 23 stycznia 1998 (zjazd)
2. Adelboden – 5 stycznia 2002 (gigant)
3. Altenmarkt – 7 marca 2002 (supergigant)
4. Beaver Creek – 8 grudnia 2002 (supergigant)
5. Garmisch-Partenkirchen – 30 stycznia 2004 (zjazd)
6. Kvitfjell – 10 marca 2007 (zjazd)
7. Val Gardena – 14 grudnia 2007 (supergigant)
8. Kitzbühel – 19 stycznia 2008 (zjazd)
9. Sestriere – 21 lutego 2009 (gigant)
10. Sölden – 25 października 2009 (gigant)
11. Lake Louise – 28 listopada 2009 (zjazd)
12. Kitzbühel – 22 stycznia 2010 (supergigant)
13. Kitzbühel – 23 stycznia 2010 (zjazd)
14. Kvitfjell – 6 marca 2010 (zjazd)
15. Kitzbühel – 22 stycznia 2011 (zjazd)
16. Chamonix – 29 stycznia 2011 (zjazd)
17. Kvitfjell – 13 marca 2011 (supergigant)
18. Lake Louise – 26 listopada 2011 (zjazd)
19. Kitzbühel – 21 stycznia 2012 (zjazd)
20. Garmisch-Partenkirchen – 28 stycznia 2012 (zjazd)
21. Crans-Montana – 24 lutego 2012 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

1. Kitzbühel – 24 stycznia 1998 (zjazd) – 2. miejsce
2. Kvitfjell – 8 marca 1998 (supergigant) – 3. miejsce
3. Crans-Montana – 13 marca 1998 (zjazd) – 2. miejsce
4. Kitzbühel – 21 stycznia 2000 (supergigant) – 3. miejsce
5. St. Anton – 12 lutego 2000 (supergigant) – 2. miejsce
6. Kvitfjell – 3 marca 2000 (zjazd) – 2. miejsce
7. Garmisch-Partenkirchen – 21 stycznia 2001 (supergigant) – 3. miejsce
8. Val d’Isère – 7 grudnia 2001 (supergigant) – 2. miejsce
9. Kranjska Gora – 21 grudnia 2001 (gigant) – 3. miejsce
10. Kitzbühel – 18 stycznia 2002 (supergigant) – 3. miejsce
11. Garmisch-Partenkirchen – 26 stycznia 2002 (supergigant) – 2. miejsce
12. Garmisch-Partenkirchen – 27 stycznia 2002 (supergigant) – 2. miejsce
13. Sankt Moritz – 3 lutego 2002 (gigant) – 2. miejsce
14. Lake Louise – 1 grudnia 2002 (supergigant) – 3. miejsce
15. Kitzbühel – 25 stycznia 2003 (zjazd) – 2. miejsce
16. Garmisch-Partenkirchen – 22 lutego 2003 (zjazd) – 2. miejsce
17. Alta Badia – 19 grudnia 2004 (gigant) – 3. miejsce
18. Flachau – 21 grudnia 2004 (gigant) – 2. miejsce
19. Beaver Creek – 1 grudnia 2006 (zjazd) – 2. miejsce
20. Val Gardena – 16 grudnia 2006 (zjazd) – 2. miejsce
21. Bormio – 28 grudnia 2006 (zjazd) – 2. miejsce
22. Wengen – 13 stycznia 2007 (zjazd) – 2. miejsce
23. Garmisch-Partenkirchen – 24 lutego 2007 (zjazd) – 3. miejsce
24. Kvitfjell – 11 marca 2007 (supergigant) – 3. miejsce
25. Lake Louise – 25 listopada 2007 (supergigant) – 3. miejsce
26. Beaver Creek – 30 listopada 2007 (zjazd) – 3. miejsce
27. Beaver Creek – 2 grudnia 2007 (gigant) – 3. miejsce
28. Val Gardena – 15 grudnia 2007 (zjazd) – 2. miejsce
29. Wengen – 13 stycznia 2008 (zjazd) – 2. miejsce
30. Kitzbühel – 18 stycznia 2008 (supergigant) – 3. miejsce
31. Chamonix – 26 stycznia 2008 (zjazd) – 2. miejsce
32. Whistler – 23 lutego 2008 (gigant) – 2. miejsce
33. Kvitfjell – 1 marca 2008 (zjazd) – 2. miejsce
34. Kvitfjell – 2 marca 2008 (supergigant) – 3. miejsce
35. Sölden – 26 października 2008 (gigant) – 2. miejsce
36. Lake Louise – 30 listopada 2008 (supergigant) – 3. miejsce
37. Kranjska Gora – 28 lutego 2009 (gigant) – 2. miejsce
38. Åre – 11 marca 2009 (zjazd) – 2. miejsce
39. Åre – 13 marca 2009 (gigant) – 3. miejsce
40. Beaver Creek – 5 grudnia 2009 (zjazd) – 2.miejsce
41. Beaver Creek – 4 grudnia 2010 (supergigant) – 3. miejsce
42. Val Gardena – 18 grudnia 2010 (zjazd) – 3. miejsce
43. Wengen – 15 stycznia 2011 (zjazd) – 2.miejsce
44. Lake Louise – 27 listopada 2011 (supergigant) – 2.miejsce
45. Chamonix – 3 lutego 2012 (zjazd) – 3.miejsce
46. Crans-Montana – 25 lutego 2012 (supergigant) – 3.miejsce

• W sumie (21 zwycięstw, 26 drugich i 20 trzecich miejsc)

Bibliografia

• Oficjalna strona (niem.)
• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Ski Alpine Database (ang.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-09)]. (ang.).