Divina Galica

Divina Mary Galica (ur. 13 sierpnia 1944 roku^[1] w Bushey Heath w hrabstwie Hertfordshire) – brytyjska narciarka i zawodniczka startująca w wyścigach samochodowych.

Divina Galica

Divina Galica w wyścigu historycznym na torze Lime Rock (2009)
Imię i nazwisko	Divina Mary Galica
Państwo	Wielka Brytania
Data i miejsce urodzenia	13 sierpnia 1944 Bushey Heath

Divina Galica

Wzrost	172 cm
Debiut w PŚ	sezon 1967/68
Pierwsze punkty w PŚ	10.01 1968, Grindelwald (6. miejsce – gigant)
Pierwsze podium w PŚ	17.01 1968, Bad Gastein (3. miejsce – zjazd)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Odznaczenia

Jedna z pięciu kobiet, która startowała w Mistrzostwach Świata Formuły 1.

Życiorys

Jest wnuczką gen. Andrzeja Galicy, córką Władysława Galicy (1904-1951) i June Harrison-Broadley, primo voto Malet (1911-1991)^[2].

Kariera narciarki alpejskiej

Karierę sportową zaczynała w narciarstwie. Reprezentowała Wielką Brytanię na trzech Zimowych Igrzyskach Olimpijskich (Innsbruck 1964, Grenoble 1968 oraz Sapporo 1972). Jej najlepszym wynikiem było siódme miejsce w slalomie gigancie w Sapporo (cztery lata wcześniej była ósma w tej samej konkurencji).

W zawodach Pucharu Świata jej najlepszym wynikiem było trzecie miejsce w zjeździe (dwukrotnie; Chamonix i Bad Gastein 1968).

W uznaniu zasług została odznaczona Kawalerią Orderu Imperium Brytyjskiego (1972).

Kariera kierowcy wyścigowego

W 1974 roku gościnnie wzięła udział w wyścigu samochodowym na torze Oulton Park, co zapoczątkowało nowy rozdział w jej karierze. Wkrótce zaliczyła dalsze występy w kartingu oraz Formule 2.

W 1976 roku startowała w nowo powstałej serii Shellsport F1 (bazującej w Wielkiej Brytanii), gdzie używano starszych modeli samochodów Formuły 1. W klasyfikacji końcowej zajęła wysokie, czwarte miejsce^[3].

Dobra postawa w Shellsport zaowocowała zgłoszeniem do Grand Prix Wielkiej Brytanii na torze Brands Hatch, ale za kierownicą samochodu Surtees nie zdołała zakwalifikować się do wyścigu. W tym przypadku została dopiero drugim – z trojga – zawodnikiem, który używał numeru startowego "13" w historii Formuły 1 (pierwszym był Moisés Solana w 1963 roku, trzecim – Pastor Maldonado w latach 2014-2015).

W 1977 roku kontynuowała występy w Shellsport F1. Zajęła szóste miejsce w klasyfikacji generalnej; jej najlepszymi wynikami w sezonie było dwukrotnie osiągnięte drugie miejsce (Snetterton, Donington Park)^[4].

W 1978 roku po raz kolejny, tym razem w barwach Hesketha, próbowała zakwalifikować się do wyścigów Formuły 1, lecz po nieudanych występach w Argentynie i Brazylii powróciła do Shellsport F1 (przemianowanej na Aurora F1 Series).

W trakcie kolejnych trzech sezonów istnienia tego cyklu jej najlepszym wynikiem było ponownie drugie miejsce (Zandvoort 1978), ale w klasyfikacji generalnej zajęła odpowiednio czternastą i dwukrotnie dwudziestą pozycję.

Oprócz trzech zgłoszeń do eliminacji mistrzostwa świata, wzięła także udział w dwóch wyścigach niezaliczanych do punktacji (Race Of Champions 1977, gdzie zajęła dwunaste miejsce i BRDC International Trophy 1978, którego nie ukończyła z powodu wypadku).

Dalsza kariera

Po upadku Aurora F1 Series w 1980 roku startowała w wyścigach samochodów sportowych. Po zakończeniu kariery została instruktorem w szkole dla młodych kierowców Skipa Barbera. W 2005 roku objęła funkcję dyrektora w firmie iRacing, zajmującej się symulatorami wyścigowymi.

Na początku lat 90. XX wieku wróciła do narciarstwa. Na ZIO w Albertville startowała w pokazowej konkurencji narciarstwa szybkościowego. W 1994 roku ustanowiła rekord prędkości w kategorii kobiet (200,699 km/h), co do dziś pozostaje siódmym najlepszym wynikiem w historii.

Osiągnięcia w narciarstwie alpejskim

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
DSQ1	1 lutego	1964	Innsbruck	Slalom	1:29,86	-	Christine Goitschel
23.	3 lutego	1964	Innsbruck	Gigant	1:52,24	+8,55	Marielle Goitschel
30.	6 lutego	1964	Innsbruck	Zjazd	1:55,39	+8,71	Christl Haas
32.	10 lutego	1968	Grenoble	Zjazd	1:40,87	+8,52	Olga Pall
DNF1	13 lutego	1968	Grenoble	Slalom	1:25,86	-	Marielle Goitschel
8.	15 lutego	1968	Grenoble	Gigant	1:51,97	+4,61	Nancy Greene
26.	5 lutego	1972	Sapporo	Zjazd	1:36,68	+4,90	Marie-Theres Nadig
7.	8 lutego	1972	Sapporo	Gigant	1:29,90	+2,82	Marie-Theres Nadig
15.	11 lutego	1972	Sapporo	Slalom	1:31,24	+9,26	Barbara Cochran

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
DSQ1	1 lutego	1964	Innsbruck	Slalom	1:29,86	-	Christine Goitschel
23.	3 lutego	1964	Innsbruck	Gigant	1:52,24	+8,55	Marielle Goitschel
30.	6 lutego	1964	Innsbruck	Zjazd	1:55,39	+8,71	Christl Haas
22.[5]	5 sierpnia	1966	Portillo	Slalom	1:30,48	+7,76	Annie Famose
22.[6]	11 sierpnia	1966	Portillo	Gigant	1:22,64	+8,69	Marielle Goitschel
24.[7]	14 sierpnia	1966	Portillo	Zjazd	1:33,42	+8,43	Marielle Goitschel
10.[8]	14 sierpnia	1966	Portillo	Kombinacja	8,76 pkt	+154,87 pkt	Marielle Goitschel
32.	10 lutego	1968	Grenoble	Zjazd	1:40,87	+8,52	Olga Pall
DNF1	13 lutego	1968	Grenoble	Slalom	1:25,86	-	Marielle Goitschel
8.	15 lutego	1968	Grenoble	Gigant	1:51,97	+4,61	Nancy Greene
DNF[9]	11 lutego	1970	Val Gardena	Zjazd	1:58,34	-	Annerösli Zryd
16.[10]	13 lutego	1970	Val Gardena	Slalom	1:40,44	+9,22	Ingrid Lafforgue
10.	14 lutego	1970	Val Gardena	Gigant	1:20,46	+1,46	Betsy Clifford
26.	5 lutego	1972	Sapporo	Zjazd	1:36,68	+4,90	Marie-Theres Nadig
7.	8 lutego	1972	Sapporo	Gigant	1:29,90	+2,82	Marie-Theres Nadig
15.	11 lutego	1972	Sapporo	Slalom	1:31,24	+9,26	Barbara Cochran

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1967/1968: 11.
• sezon 1968/1969: 29.
• sezon 1969/1970: 28.
• sezon 1970/1971: 23.

Miejsca na podium

1. Bad Gastein – 17 stycznia 1968 (zjazd) – 3. miejsce
2. Chamonix – 23 lutego 1968 (zjazd) – 3. miejsce