Dominium Pakistanu

Dominium Pakistanu (ang. Dominion of Pakistan) – historyczne państwo położone w Azji, na terenie obecnych Pakistanu i Bangladeszu, istniejące w latach 1947–1956.

Dominium Pakistanu

Dominion of Pakistan

1947–1956
Herb Flaga
Ustrój polityczny	Monarchia parlamentarna
Stolica	Karaczi
Data powstania	14 sierpnia 1947
Data likwidacji	23 marca 1956
Władca	Elżbieta II
Gubernator generalny	Iskander Mirza
Premier	Chaudhry Mohammad Ali
Powierzchnia	947 940 km²
Populacja (b/d) • liczba ludności	b/d
• gęstość	b/d os./km²
Strefa czasowa	UTC +5
Narody i grupy etniczne	Pendżabczycy, Sindhowie, Beludżowie, Pasztuni, Bengalczycy
Język urzędowy	urdu, angielski
Religia dominująca	islam
Terytoria autonomiczne	Pakistan Zachodni, Pakistan Wschodni
Położenie na mapie

Dominium Pakistanu powstało w 1947 roku, na podstawie deklaracji niepodległości z 14 sierpnia tego roku. Powstanie Pakistanu było skutkiem decyzji o podziale Indii Brytyjskich na dwie części, muzułmańską i hinduistyczną. Dominium obejmowało terytorium obecnego Pakistanu, a także oddzielonego od głównej części państwa terytorium Pakistanu Wschodniego, z którego powstał później, w 1971 roku, Bangladesz.

Państwo było monarchią, w unii personalnej z Wielką Brytanią, jednak 23 marca 1956 roku nastąpiło ogłoszenie republiki i zerwanie unii z Wielką Brytanią.

Bibliografia

• Read, A., Fisher, D., The Proudest Day: India's Long Road to Independence, New York: Norton, 1997.

Osobny artykuł: Historia Pakistanu.