Drobnoporek sproszkowany

Drobnoporek sproszkowany (Postia ptychogaster (F. Ludw.) Vesterh.) – gatunek grzybów z rodziny Dacryobolaceae^[1].

Drobnoporek sproszkowany

Młody okaz białaka ptychogasteroidalnego
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	żagwiowce
Rodzina	Dacryobolaceae
Rodzaj	drobnoporek
Gatunek	drobnoporek sproszkowany
Nazwa systematyczna
Postia ptychogaster (F. Ludw.) Vesterh. Nordic Jl Bot. 16(2): 213 (1996)

Starszy okaz

Hymenofor

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji: Postia, Dacryobolaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisany został w 1880 r. przez F. Ludwiga jako Polyporus ptychogaster, obecną nazwę nadał mu Jan Vesterholt w 1996 r.

Synonimów łacińskich ma kilkanaście. Niektóre z nich:

• Oligoporus ptychogaster (F. Ludw.) Falck & O. Falck 1880
• Polyporus ptychogaster F. Ludw. 1880^[2].

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. (dla synonimu Oligoporus ptychogaster). W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był także przez Stanisława Domańskiego pod nazwą białak ptychogasteralny^[3].

Morfologia

Owocnik

Jednoroczny. Do podłoża przyrasta bokiem. Owocniki wyrastają pojedynczo lub w nielicznych skupiskach. Pojedynczy ma średnicę do 10 cm, kształt poduszeczkowaty lub półkolisty. Powierzchnia włochata, u młodych owocników biała, u starszych brązowiejąca^[4].

Hymenofor

Rurkowaty, powstaje w dolnej części owocnika, rzadko i późno, rozpada się natomiast szybko, wskutek czego jest dość trudny do obserwacji, Rurki są kruche i krótkie, ich pory są porozrywane, na jednym mm mieści się ich 2–4^[4].

Miąższ

U młodych owocników soczysty, tylko przy nasadzie twardszy. Składa się z ułożonych promieniście włókienek przedzielonych jamkami, które wypełnione są chlamydosporami. Jest koncentrycznie strefowany^[4].

Zarodniki

Chlamydospory są jajowato-elipsoidalne i grubościenne o rozmiarach 4,7 × 3,4–4,5 μm. Bazydiospory są elipsoidalne, zakończone skośnym dzióbkiem, gładkie, bezbarwne i zazwyczaj z kroplą. Mają rozmiar 4–5,5 × 2,5–3,5 μm^[4].

Występowanie i siedlisko

Występuje w Europie, Rosji oraz w prowincji Quebec w Kanadzie^[5]. W Polsce znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych^[6], jednak według innych źródeł jest raczej pospolity^[4].

Rośnie w lasach mieszanych, przede wszystkim na drzewach iglastych, szczególnie na sośnie i świerku, notowano go też na modrzewiu Larix kaempferi^[4]. Na drzewach liściastych występuje rzadziej^[3].

Grzyb niejadalny. Jest saprotrofem rozwijającym się na martwym drewnie i powodującym brunatną zgniliznę drewna^[4].

Gatunki podobne

• drobnoporek gorzki (Postia stiptica) nie ma tak włochatej powierzchni i jest w smaku gorzki^[4],
• podobne, włochate owocniki formy niedoskonałej występują też u innych gatunków z rodzajów Postia i Tyromyces, ale rzadko i są mniejsze^[4].