Dyschirius agnatus

Dyschirius agnatus – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny grzebielników.

Dyschirius agnatus
Motschulsky, 1844
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze drapieżne
Rodzina	biegaczowate
Podrodzina	grzebielniki
Plemię	Dyschiriini
Rodzaj	wałecznik
Podrodzaj	Dyschirius (Dyschiriodes)
Gatunek	Dyschirius (Dyschiriodes) agnatus
Synonimy Dyschiriodes agnatus (Motschulsky, 1844) Dyschiriodes benedikti (Bulirsch, 1995) Dyschirius benedikti Bulirsch, 1995 Dyschirius laevipunctatus Fleischer, 1899 Dyschirius lucidens Putzeys, 1846 Dyschirius lucidus Putzeys, 1867 Dyschirius makolskii Müller, 1934 Dyschirius maroccanus Antoine, 1934 Dyschirius obenbergeri Maran, 1935 Dyschirius lucidus obenbergeri Maran, 1935 Dyschirius ovipennis Putzeys, 1867

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1844 roku przez Wiktora Moczulskiego^[1].

Morfologia

Chrząszcz o mocno wydłużonym ciele długości od 3,8 do 5,7 mm, z wierzchu ubarwionym metalicznie ciemnobrązowo, rzadziej metalicznie zielono, niebiesko lub czarno. Głowa ma nadustek pozbawiony zęba pośrodku przedniej krawędzi. Czułki są brązowoczerwone z dłuższymi niż szerokimi, niezgrubiałymi, przyciemnionymi lub nie członami wierzchołkowymi. Barwa głaszczków również jest brązowoczerwona. Obrzeżenie boków przedplecza wyraźnie sięga ku tyłowi do tylnego chetoporu (punktu szczecinkowego). Pokrywy są szersze niż u D. politus, o wypukłych, zwłaszcza u podstawy, międzyrzędach i aż po szczyt dobrze widocznych, wyraźnie punktowanych rzędach. Powierzchnie pokryw mają po jednym chetoporze przypodstawowym, po jednym chetoporze zabarkowym, od jednej do trzech (zazwyczaj dwie) pary chetoporów dyskalnych oraz po dwa, a rzadziej po jednym chetoporze przedwierzchołkowym. Podstawa pokryw jest nieobrzeżona, z wyjątkiem bezpośredniej okolicy chetoporu przypodstawowego cechująca się niemal lustrzanym połyskiem. Przed chetoporem dyskanym zwykle występuje guzek. Skrzydła tylnej pary są w pełni wykształcone. Odnóża są czerwonobrązowe z przyciemnionymi udami. Te pierwszej pary są grzebne i mają golenie o niewyraźnym i stępionym dolnym spośród ząbków krawędzi zewnętrznej oraz zwykle o wyraźnie zakrzywionej i dłuższej od kolca wierzchołkowego ostrodze, aczkolwiek wyjątkowo zdarzają się osobniki o ostrodze krótkiej i prostej^[2].

Ekologia i występowanie

Owad rozmieszczony od nizin do przedgórzy^[2]. Zasiedla niezacienione pobrzeża wód płynących o podłożu ilastym lub piaszczysto-gliniastym oraz niezarośnięte glinianki^[2][3]. Żyje w wykopanych w glebie norkach. Poluje na drobne bezkręgowce^[2].

Gatunek palearktyczny^[2]. W Europie znany jest z Hiszpanii, Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji oraz europejskich części Rosji i Turcji. W Afryce Północnej zamieszkuje Maroko. W Azji podawany jest z anatolijskiej części Turcji, Gruzji, Azerbejdżanu, Iraku, Iranu i Kazachstanu^[4][5].